W.S.R. Argo

Wageningse Studenten Roeivereniging Argo, opgericht op 30 oktober 1913 als ondervereniging van W.S.V. Ceres, is een roeivereniging voor studenten aan de Universiteit Wageningen en Hogeschool Van Hall Larenstein. Vanaf 1970 is Argo een volledig zelfstandige vereniging. De naam 'Argo' komt uit de sage van Jason en de Argonauten, ook wel Argonautika. Dit was de boot waarop Jason en de Argonauten uitvoeren voor hun zoektocht naar het Gulden Vlies. Nu speelt de sage nog steeds een grote rol. Zo worden boten veelal vernoemd naar personen of steden uit de Argonautika.

De WSR heeft meer dan vierhonderd leden, waarvan zo'n 35 wedstrijdroeiers. Het bestuur van deze vereniging bestaat uit acht personen.

Historie

Bestand:FriedVdmeulen.jpg

Fried van der Meulen, oprichter der W.S.R. Argo (1913)

Argo wordt op 30 oktober 1913 als ondervereniging van het Wageningsch Studenten Corps 'Ceres' opgericht. In het begin vindt Argo voor haar boten onderdak in een oude steenfabriek. Nadat de gemeente Wageningen besluit deze fabriek te slopen, vindt de vereniging in 1915 onderdak bij burgerroeivereniging Vada. In dat jaar telt Argo zo'n 100 leden, door wiens arbeid er een eigen botenhuis wordt gebouwd.

In 1931 bouwt Argo op een geheel andere locatie een nieuw complex, wat de komende 50 jaar dienst zou doen. De vloot wordt dankzij de middelen uit het daarvoor speciaal opgericht 'Bootenfonds'. Rond die tijd ontstaat een traditie die tot op heden wordt voortgezet. De eerstejaars roeiers kunnen in circa één maand kennismaken met de roeisport.

Hoewel de roeiprestaties in de beginperiode van wisselend niveau zijn, liet Argo zich in de jaren '30 voor het eerst op internationaal niveau zien door een derde plaats op het Europese Kampioenschappen te behalen.

In 1935 wordt Oud Argo opgericht. De hulp van deze oud-ledenvereniging bleek sneller noodzakelijk dan gehoopt mocht worden. In de oorlog werd het botenhuis kapotgeschoten en geplunderd: van de hele vloot blijven slechts twee boten over. Met behulp van Oud Argo en de zelfwerkzaamheid van de leden kan het botenhuis al weer in 1946 worden heropend.

Argo wordt in 1946 lid van de Koninklijke Nederlandse Studenten Roeibond (KNSRB). Hierdoor wordt zij mede organisator van de Varsity, de enige echte traditionele studentenroeiwedstrijd, en er mag worden deelgenomen aan het hoofdnummer 'Den Ouden Vier'. Eerst worden in dit topnummer van het studentenroeien wisselende resultaten geboekt.

Maar in het begin van de jaren '60 is Argo echter oppermachtig. Moet in 1960 de overwinning nog gedeeld worden met Njord, in 1961 is deze alleen voor Argo. Dit leidde tot een zeer uitbundig feest in Wageningen, er stroomde een rivier van bier over de Wageningse berg zo gaan de verhalen.

Vanaf 1959 organiseert de vereniging een jaarlijks terugkerende wedstrijd over 500 meter op de Bosbaan in Amsterdam: de Argo Sprint. Het unieke aan deze wedstrijd is, dat de afstand slechts 500 meter is. De overige nationale wedstrijden worden namelijk verroeid over een afstand van twee kilometer. Door de kortere afstand wordt de wedstrijd explosiever voor de deelnemers en aantrekkelijker voor de toeschouwers. Deze wedstrijd mocht zich in de jaren '60 verheugen in directe televisie verslaggeving. De Argo Sprint is nog steeds springlevend en volgend jaar zal zij alweer haar 10e lustrum vieren. In 1965 en 1966 wordt wederom deelgenomen aan de Europese Kampioenschappen, dit keer door een damesacht. Ook deze keer niet zonder resultaat, respectievelijk een tweede en derde plaats. In 1973 behaalden Argodames zelf goud op de EK in Brandenburg en zilver op de EK in Moskou.

In 1973 wordt de voormalig meubelmaker Dorus Jansen in dienst genomen als bootsman. Dit bleek een gouden greep te zijn. Tot begin jaren '70 werd het onderhoud van de vloot voor een groot deel door de leden gedaan. Samen met de verschillende bootslieden zorgden zij ervoor dat de vloot in goede staat bleef. Dorus Jansen heeft tot het jaar 2000 zelf houten boten gebouwd voor Argo en is in 2011 met pensioen gegaan. Dorus is opgevolgd door Adrie Brouwer

Begin jaren '80 werden de eerste kunststof boten aangekocht. Dat was het begin van een lange reeks innovaties op roeigebied. Om bij de Nederlandse top te kunnen blijven roeien moeten deze ontwikkelingen op de voet worden gevolgd. De kosten voor de vloot drukken elk jaar weer zwaar op de begroting. Dankzij het zorgvuldig opgesteld 'vlootplan' worden de kosten zo veel mogelijk verspreid en heeft Argo al jarenlang een zeer gezonde vloot, mede door sponsorgelden. In 2002 wordt het Hout Afvloeiplan (HAP) in werking gezet en in 2007 zijn, met uitzondering van de 2+ en Overnaedsche boten, alle houten boten verkocht. Dit heeft geleid tot een modernisatie van de vloot.

Door de verbreding van het havenkanaal wordt Argo begin jaren '80 voor de derde keer gedwongen andere huisvesting te zoeken. De botenloods en kantine, die in 1982 gereed zijn, kon door de inzet van vele leden worden gebouwd. Het biedt ook nu nog onderdak aan de ruim zeventig boten die Argo in haar bezit heeft. In 2008 vierde Argo haar 19e lustrum en is er een start gemaakt met de voorbereidingen van het 100-jarig bestaan van Argo. Het gebouw zal grotendeels hernieuwd worden, in 2013 moet het project afgerond zijn.

De jaren '90 begonnen goed voor Argo. In 1990 werd door een Argonaut een eerste plaats behaald op de wereldkampioenschappen. In de jaren '90 werd begonnen met de professionalisering van het coachen. Tot die tijd zorgden de ouderejaars leden voor de opleiding en begeleiding van de roeiers. Ten gevolge van het zwaardere studieklimaat was een duidelijke trend te zien, waarin het gemiddeld aantal lidmaatschaps-, roei-, en coachjaren afnam. Het gevolg was dat studenten binnen een korter tijdsbestek, door minder ervaren coaches, naar de top geleid moesten worden. De strategie vanaf midden jaren '90 is het verbeteren van de kwaliteit en doorstroom van de roeiers vanuit de basis, dat wil zeggen de eerstejaars roeiers en coaches. Hiervoor werd er vanaf het seizoen 1995-1996 met diverse profcoaches gewerkt. Sinds midden jaren '90 zijn er diverse Argonauten geselecteerd voor wereld- en Europese kampioenschappen, waarbij diverse medailles werden gehaald.

De Argosage

Een van de grootste Griekse helden, Jason werd geboren als zoon van Aeson, die koning was van Iolkos op Thessalië. Toen de troon van zijn vader werd ingenomen door Pelias, de zwager van Aeson, werd de jonge Jason de stad uitgesmokkeld en opgevoed door de wijze centaur Chiron. Toen hij twintig werd, kreeg hij van een orakel te horen dat hij naar Iolkos terug moest keren en bij Pelias de troon van zijn vader op te eisen. Pelias had echter ook een orakel geraadpleegd, dat hem had verteld dat een nakomeling van Aeson hem zou onttronen, en dat deze te herkennen zou zijn aan het dragen van slechts een sandaal.

Jason, op weg naar Iolkos, moest de rivier de Enipeus oversteken en werd hierbij geholpen door de echtgenote van Zeus, Hera, die de gedaante van een oude vrouw had aangenomen. Tijdens de oversteek echter verloor Jason een sandaal, en kwam zo bij het hof van Pelias met slechts een sandaal aan zijn voet. De koning herkende hem, maar weigerde zijn troon af te staan. In plaats daarvan daagde hij Jason uit zichzelf te bewijzen door het Gulden Vlies uit Kolchis te halen. Als dit zou lukken zou Jason de troon mogen overnemen. Jason nam de uitdaging aan en liet een schip bouwen dat zijn weerga niet kende, de Argo. Toen het schip af was, deed hij een beroep op de grootste helden van die tijd uit Griekenland om deel te nemen aan zijn tocht. Onder de helden die hierop reageerden waren onder andere Hercules, Castor en Pollux, Meleagros, Orpheus, Peleus, Admetos, Theseus, Peirithoos, en twee zonen van de windgod Boreas, Kalaïs en Zetes geheten.

Het verhaal van het Gulden Vlies is als volgt: Nephele, die eens de vrouw was van Athamas, een oom van Jason, kwam bij hem met de boodschap dat zijn huidige vrouw, Ino geheten, haar twee kinderen hekelde en van plan was hen het leven te ontnemen. In een poging het leven der beide kinderen wier namen Phrixos en Helle waren, te redden, bood Nephele Athamas een grote gouden ram aan, op de rug waarvan de kinderen over zee konden vluchten. Tijdens de vlucht over het water viel Helle van de rug van de ram en verdronk in de golven. Phrixos volbracht de overtocht door zich aan de vacht van de ram vast te houden, en toen hij in Kolchis aankwam, offerde hij de ram aan Zeus en hing de vacht (ofwel het gulden vlies) in de tempel van Ares, de oorlogsgod.

De helden, of Argonauten, zoals zij later genoemd werden, startten hun zoektocht en bereikten het eiland Lemnos, alwaar zij een poos bleven en een nageslacht van helden verwekten bij de vrouwelijke bewoners. Jason werd verliefd op Hypsiphyle, die hem een zoon schonk, Euneos geheten. Tenslotte verlieten ze het eiland en gingen op weg naar Kyzikos waar Hercules, vergezeld door Hylas aan land ging om hout te zoeken voor een nieuwe riem, daar hij zijn oude gebroken had met zijn onstuimige krachten. Maar een stel Nymfen werd zo aangetrokken door de schoonheid van de jonge Hylas dat zij hem ontvoerden en Hercules besloot niet eerder te willen vertrekken dan wanneer hij zijn vriend had gered. Helaas kon de expeditie hierop niet wachten en moesten de Argonauten vertrekken zonder hun grootste held.

Vervolgens kwamen zij aan te Scutari, waar koning Amykos hen uitdaagde voor een vuistgevecht, zoals gebruikelijk was bij vreemdelingen die het koninkrijk wensten te bezoeken. Alhoewel Amykos bekendstond als een getalenteerd vuistvechter en een wrede aard bezat, moest hij toch zijn meerdere erkennen in Pollux en konden de Argonauten hun tocht vervolgen. De Argonauten bereikten het gebied waar de blinde Phineus woonde, die voortdurend lastig werd gevallen door Harpijen. Kala‘s en Zetes konden hem ontzetten van deze plaag door de vuile dieren te verdrijven. Om zijn dankbaarheid te tonen, wees de oude man hen een veilige weg door de Symplegaden, twee enorme klippen die steeds tegen elkaar sloegen, daarbij alles vermorzelend wat zich daartussen bevond. Jason moest een duif tussen de twee machtige rotsen sturen, waarna deze zich meteen sloten. Toen de klippen weer uit elkaar weken, voer de Argo er snel tussendoor, met alleen het verlies van hun roer.

Uiteindelijk bereikten de helden Kolchis, maar de koning aldaar, Aetes, weigerde het gulden vlies op te geven, tenzij de Argonauten bepaalde opdrachten konden verrichten. De eerste opdracht was het drijven van zijn twee machtige stieren, met hoeven van messing en vlammende adem, over een akker en deze te ploegen en vervolgens in te zaaien met drakentanden. Uit de bouwvoren zouden vervolgens gepantserde soldaten groeien. Met de hulp van Aetes dochter, Medea, die hem een drankje liet drinken waarmee de hitte hem niet zou deren, lukte het Jason om de stieren te drijven. Vervolgens diende hij het gulden vlies uit de grote eik te halen welke in een boomgaard stond gewijd aan Ares, waar het werd bewaakt door een angstaanjagende vuurspuwende draak. Weer dankzij de toverdrank lukte het Jason om de draak te overwinnen en het Vlies te bemachtigen.

De Argonauten verlieten Kolchis met het Gulden Vlies, maar Jason nam Aetes' dochter Medea mee, op wie hij hevig verliefd was geworden. Toen de Koning dit bemerkte, zette hij de achtervolging in. Medea had echter ook haar kleine broertje meegenomen en hakte hem in stukken, die zij naar de hen achtervolgende schepen wierp. Hierop staakten de koning en de zijnen vol verdriet hun achtervolging.

Thuis aangekomen op Iolkos, bracht Jason het Gulden Vlies naar Pelias, welke echter nog steeds weigerde de troon af te staan. Jason raakte in gevecht met Pelias en versloeg hem tenslotte, waarna hij heerser was over zowel Iolkos als Corinthië, waar Medea's vader koning was voor het vertrek uit Iolkos. Jason heerste enige jaren met Medea aan zijn zijde, maar na verloop van tijd begon hij aan een verhouding met Kreusa en trouwde met haar. Vertoornd en bezeten van jaloezie door deze daad stuurde Medea haar rivale een met vergif doordrenkt gewaad, welk haar het leven ontnam. Nog niet genoeg hebbend van haar wraak stak zij vervolgens het paleis in brand en bracht alle kinderen om het leven die ze aan Jason had geschonken. Ze vluchtte naar Athene, waar ze met Augeus leefde, tot ze werd verdreven door Jason's vriend Theseus. Jason zelf, overmand door verdriet over zijn verlies trok zich terug naar de aanlegplaats van de Argo. Maar bij benadering van het oude schip stortte een deel van de boeg in, en viel op Jason, die dit niet overleefde.

Evenementen

De W.S.R. Argo organiseert jaarlijks meerdere evenementen. Zo is er een sprint wedstrijd, 'De Argo Sprint' en een competitiewedstrijd de 'Argo Najaars Slotwedstrijden' (ANS).

Argo Sprint

De Argo Sprint is al jaren dé sprintwedstrijd van het jaar die elk jaar verroeid wordt op de vrijdagavond voorafgaand aan het laatste wedstrijdweekend. Tijdens dit weekend strijden wedstrijdploegen, talentenachten en bedrijfsachten om het vierkante Argo Sprint blik. Vanuit de traditie onderscheidt deze wedstrijd zich door het vierkante blik.

Deze wedstrijd wordt elk jaar verroeid op de Bosbaan in Amsterdam, dé wedstrijdbaan van Nederland. De Argo Sprint trekt jaarlijks 2500 bezoekers uit heel Nederland en heeft in verhouding de meeste inschrijvingen van alle wedstrijden, waardoor er 1000 roeiers aanwezig zijn.

Tevens is de Argo Sprint onderdeel van het KNSRB Sprint-klassement voor Eerstejaars Achten.

ANS

Deze competitiewedstrijd is in 2007 voor de eerste keer verroeid. Het is een van de vier wedstrijden die mee tellen voor de najaarsbokaal.

De ANS kent twee velden. Onervaren C4+ ploegen zullen een wedstrijd over 500 meter roeien en de ervaren (C4+, B4+ en 4+) ploegen zullen een wedstrijd over 1000 meter met keerboei op 750 meter starten. Alle ploegen starten 2 keer, waarbij de gemiddelde tijd telt.

Farmer Challenge

De geschiedenis van de Argo Farmer Challenge gaat eeuwen terug. Zij stamt nog uit de tijd dat biefstukjes nog bizons heetten, boeren in kleine gehuchten samenwoonden en men eerst een vrouw moest roven voor er getrouwd kon worden. In deze tijd werden er eens per jaar, midden in het oogstseizoen, zomerspelen gehouden voor alle jonge boerenzonen die graag wilden tonen wat ze waard waren. Het ging om kracht, eer, het ging om de alcoholische vochttoevoer, maar bovenal om vleesch, het liefst met flinke borsten. Waar het oorspronkelijk begon met een zomerbijeenkomst tussen naburige dorpen, groeide het evenement gestaag. Totdat de ‘heidense oogstspelen’ door de Romeinen verboden werden in 122 v Chr. was het een evenement wat nog beroemder was dan berucht in de lage landen. Deels werden de boerenzonen gerekruteerd door de Romeinse legioenen, grotendeels vluchtten zij overzee. Daar bleven de jaarlijkse spelen plaatsvinden, door invloeden van de plaatselijke bevolking nu echter in rok. Na de val van het Romeinse Rijk werden de boerenfestivals weer grote publiekstrekkers, de ridderspelen voor de adel, de boer’n spelen voor het volk. Helaas verdwenen in de gouden eeuw langzamerhand de grote jaarmarkten en werden de spelen weer kleinschalige interplaatselijke krachtmetingen. Tot op de dag van vandaag vinden tijdens jaarmarkten, kermissen en braderieën in dorpen deze aloude krachtmetingen nog altijd plaats.

In oktober 2007 werden tijdens een vruchtbaar diner de plannen gesmeed om weer een groots landelijk festival neer te zetten, op de plek in Nederland waar de concentratie boerenzonen het hoogst is. De vraag blijkt hier al jaren te leven. Geïnspireerd door Olympisch kampioen in de skiff én boer te Noorwegen, dhr Olaf Tufte, heeft de eerste Argo Farmer Challenge plaatsgevonden in oktober 2008. Inmiddels is dit evenement een begrip binnen de roeiwereld. Een dag vol bier, vlees en krachtmetingen met boeren én buitenlui. De derde Argo Farmerchallenge heeft plaats gevonden op 3 oktober 2010.

Stichting Het Bootenfonds

Bestand:Bootenfondslogo.jpg

Het Bootenfonds werd op 24 oktober 1930 opgericht als ondervereniging van het W.S.C. Ceres. De kwaliteit van de vloot van Argo; toen een ondervereniging van Ceres, was niet optimaal. Op initiatief van ‘fuifroeier’ Van Wijk werd daarom Het Bootenfonds opgericht. Leden van Het Bootenfonds betaalden contributie (ƒ 2,50 per jaar), maar de vereniging hield ook allerlei inzamelingsacties en organiseerde jaarlijks de ‘Varsity Toto’. Met het geld dat binnen kwam heeft het Bootenfonds in de loop der jaren heel wat (delen van) boten gefinancierd.

Tegenwoordig is Argo voor de aanschaf van boten niet meer afhankelijk van incidentele externe bijdragen. Er wordt structureel geld opzij gezet waarvan boten worden gekocht, welke boot moet worden gekocht is vastgelegd in ‘Het Vlootplan’. Het Bootenfonds heeft zich aan deze ontwikkeling aangepast en is tegenwoordig een onafhankelijke stichting.

Belangrijkste bron van inkomsten van Het Bootenfonds is het geld dat de leden van Argo betalen voor het recht op het dragen van een GROEN jasje. Elk lid van Argo heeft, na betaling van een bedrag van 20 euro, het recht om een GROEN jasje te mogen dragen. Bestuursleden, wedstrijdroeiers, wedstrijdstuurtjes en leden van de Sprint en Lustrum commissie mogen op hun jasje ook een badge dragen. Maar of je het GROENE jasje nu overneemt van een afgestudeerd lid, er eentje krijgt van de secretaris of er zelf een koopt; je dient 20 euro af te dragen aan Het Bootenfonds om het recht op het dragen van het jasje te verkrijgen.

Het geld wordt gebruikt om dingen te kopen die belangrijk zijn voor de roeisport op Argo, maar die niet passen in de strakke begroting van de vereniging. Zo kocht de stichting eens een CoxBox (intercom systeem voor een boot) en heeft het Bootenfonds bijgedragen aan lustrum wedstrijdpakjes en lustrum competitievellen.

Externe links

• Website van WSR Argo
• Website van de KNSRB
• Website van de Argo Sprint
• Website van de Argo Farmerchallenge

Lidverenigingen van de sportraad Thymos

Studenten Roeiverenigingen in Nederland

51°57′27″N, 5°38′53″E