Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Vrouwenhandel
Vrouwenhandel is een metaforische aanduiding voor met name werven of bemiddelen van vrouwen, al of niet met dwang of misleiding of misbruik van overwicht enz., voor prostitutie.
‘Vrouwenhandel’ en ‘mensenhandel’ worden in het spraakgebruik echter vaak door elkaar gebruikt, en bovendien niet altijd in dezelfde betekenis gebruikt. (Meer daarover in het artikel Mensenhandel.)
Een vaak genoemd voorbeeld van ‘vrouwenhandel’ is: een vrouwenhandelaar haalt vrouwen naar een ander land met een smoes of beloftes. Bijvoorbeeld door deze vrouwen te zeggen dat ze als au pair of huishoudster kunnen gaan werken. Als ze dan in het land van bestemming zijn aangekomen, moeten ze werken in de prostitutie en zien ze weinig of helemaal niets terug van het geld dat ze verdienen.
Veel slachtoffers van vrouwenhandel of mensenhandel waren voordien al van plan in de prostitutie te gaan werken. Migranten-prostituees weten echter vaak niet hoe ze hun reis naar een ander land moeten regelen en vallen zodoende vaak alsnog in handen van dubieuze reis- en uitzendbureaus.
Bij het Coördinatiecentrum Mensenhandel, CoMensha (voorheen: de Stichting tegen Vrouwenhandel, STV) melden zich jaarlijks ongeveer 400 slachtoffers aan (cijfer 2004), wat naar schattingen het topje van de ijsberg is. Een IRT-rapport schatte eind 1997 het aantal Oost-Europese meisjes dat jaarlijks gedwongen wordt zich te prostitueren op 2.000. Ook Afrikaanse meisjes zijn vaak het slachtoffer van vrouwenhandel. Meestal komen de handelaren uit hetzelfde land of regio als de meisjes. De dwang bestaat uit een fictieve schuld die de meisjes moeten terugbetalen en bedreigingen aan het adres van het meisje of de familie. Er gaat veel geld in om: tienduizenden euro's per meisje.
De slachtoffers doen slechts zelden aangifte omdat ze bang zijn in elkaar geslagen te worden en hun inkomsten te verliezen. Bovendien vrezen ze na aangifte Nederland te worden uitgezet.
Als oorzaken van vrouwenhandel worden genoemd:
- 1. Er is vraag naar prostituees.
- 2. Door de lage maatschappelijke status van prostituees kiezen vaak arme vrouwen voor dit beroep. Grote armoede maakt vrouwen echter kwetsbaar voor uitbuiting, dwang en/of manipulatie.
- 3. Door de lage maatschappelijke status van prostituees zijn zij vaak tweederangs burgers die door de maatschappij in een sociaal isolement worden geduwd, waardoor ze kwetsbaar worden voor uitbuiting.
- 4. Door de lage maatschappelijke status van prostituees en, daarmee samenhangend, hun sociale isolement, is het aanbod aan prostituees vrij laag in relatie tot de vraag, dit maakt exploitatie van prostituees zeer lucratief.
- 5. Het verbod op prostitutie in veel landen: Een illegale branche is per definitie in handen van criminelen.
- 6. Gesloten grenzen: Het is moeilijk voor migranten om legaal werk te vinden in een ander land, daarom zoeken ze vaak toenadering tot bemiddelaars voor hun transport en accommodatie.
- 7. Door de lage maatschappelijke status van prostituees en, daarmee samenhangend, hun sociale isolement, is voor hen de drempel naar aangifte van strafbare vrouwenhandel (zie artikel mensenhandel) hoog, en daardoor is de pakkans van strafbare daders klein.
Zie ook
Externe link
- NRC over vrouwenhandel
- Bericht over vermoeden van vrouwenhandel in 1911: Stadsarchief Amsterdam, zoek op zoekwoord ‘vrouwensmokkel’. Gevonden 20 sept. ’09.