Vogue Italia

Vogue Italia
Genre	modetijdschrift
Frequentie	maandelijks
Oplage	91.997
Eerste editie	1964
Land(en)	Italië
Taal	italiaans
Hoofdredacteur	Franca Sozzani
Uitgeverij(en)	Condé Nast Publications
ISSN	0042-8027
Website

Vogue Italia is een Italiaans modetijdschrift. Het maandelijkse uitgegeven blad maakt deel uit van de Condé Nast Publications.

Het tijdschrift is geschreven in het Italiaans, een taal die niet door veel mensen wordt gesproken dus niet gemakkelijk te lezen is voor veel mensen. "[…] Onze beelden moeten erg sterk zijn om de aandacht te trekken", zo zegt Franca Sozzani, hoofdredactrice sinds 1988. Vogue Italia weet mede hierdoor een goede positie te houden in de modewereld, ondanks de oplage van slechts 91.997 tegenover bijvoorbeeld de commerciëlere Amerikaanse Vogue met een oplage van iets meer dan 1.2 miljoen.

Het blad wordt vaak gezien als schokkend, maar inspirerend. Haar faam komt grotendeels door de combinatie van de drie elementen ‘high fashion’, maatschappijkritiek en schone kunst. Volgens Sozzani draait het allemaal om een visie en geeft het blad een esthetische interpretatie van een veranderende werkelijkheid. De brutaliteit van het blad wekt echter ook veel controversie op.

Modefotograaf Steven Meisel heeft alle covers geschoten tot nu toe vanaf 1988, een unieke situatie in de wereld van de modetijdschriften.

Geschiedenis

Vogue Italia is opgericht in 1964 en staat sinds 1988 onder leiding van hoofdredactrice Franca Sozzani. In 2010 werd de website opgericht, die veel wordt bezocht. In 2013 kreeg de website een nieuw design, waardoor die overzichtelijker en interactiever werd. In 2008 was er in New York een privétentoonstelling getiteld ’50 Years of Italian Style’, in samenwerking met bierfabrikant Peroni Nastro Azzurro en Vogue Italia. Het ging om een retrospectieve tentoonstelling, waarin de verschillende decennia van Italiaanse stijl werden weergegeven aan de hand van foto’s uit publicaties in die tijd.

De jaren 60 gingen vooral om esthetische invloed en het overbrengen van mode in de fotografie van hedendaagse meesters. Actrices en andere cultuuriconen zijn gebruikt om de evolutie van de mode te laten zien, van minirokjes tot de heuse ‘space age look’.

De jaren 70 wordt gekarakteriseerd als het ‘long patchwork skirt and hand-knit dress’ (lange, lappenwerken rok en met hand gebreide jurk) decennium. De tentoonstelling laat werken zien van bekende ontwerpers als Giorgio Armani, Gianni Versaci en Valentino, als ook werken van Gianfranco Ferre’s haute couture en typische groepsfoto’s van de bekende fotograaf Oliviero Toscani.

In de jaren 80 was er economische voorspoed in Italië, wat ook wordt gereflecteerd in de tentoonstelling. Ze geeft de radicale shift weer van logo mania en powerpakken, en benadrukt de trend van de supermodellen die de Italiaanse mode wereldwijd bekend maken. Het gaat daarbij bijvoorbeeld om modellen als Isabella Rossellini en Carla Bruni.

In de jaren 90 biedt Vogue Italia kansen aan nieuwe talenten, maar benadrukt ook de ‘hergeboorte’ van legendarische merken als Gucci en Chanel. De afbeeldingen van de tentoonstelling zijn wat uitdagender van natuur, en bevatten portretten van actrices Sophia Loren en Claudia Cardinale.

In de jaren 2000 laat Vogue Italia zien hoe ze traditioneel blijft, maar tegelijkertijd mee gaat in de tijd, met onder meer beelden van de rode lopers en de obsessie voor celebrities. Van de lancering tot het heden laat Vogue Italia zien dat ze de mode op een bijzondere manier weet te interpreteren, met zowel sociale, psychologische en culturele implicaties voor onze tijd.

Franca Sozzani

Franca Sozzani is sinds 1988 de hoofdredactrice van Vogue Italia. Eerder werkte ze al bij Vogue Bambini en bij het Italiaanse modeblad Lei. Op twintigjarige leeftijd trouwde ze, maar na drie maanden scheiden ze weer omdat Sozzani het tijd vond om iets goeds te gaan doen met haar leven. Ze transformeerde Vogue Italia tot een toonaangevend modetijdschrift, voornamelijk door het boeiende en rebelse gebruik van beeld en fotografie. Haar rebellie heeft er voor gezorgd dat het blad nu wordt gezien als brutaal en stoutmoedig, maar op een goede manier. Ze weet vaak sociale, politieke en zelfs milieuzaken aan te stippen door middel van mode en beeld, en dat is waar volgens velen haar kracht in ligt. Voorbeelden hiervan zijn de ‘Black issue’, waarin alleen gebruik werd gemaakt van gekleurde modellen, en het ontstaan van ‘Vogue Curvy’, een deel van de website met stevigere modellen en met een cover op het juninummer met drie stevigere vrouwen in lingerie. “Het doel was te laten zien dat ‘curvy’ meiden sexy zijn, sexyer dan de dunne meiden.”

Sozzani staat bekend om haar vechten voor ethische gelijkheid en het bevorderen van ontwikkelingspotentieel van mensen over de hele wereld. Mede hierom is ze verkozen tot ambassadeur van de VN. Ze hield zich al bezig met het ‘Fashion 4 Development’ programma, maar is sinds mei 2014 ambassadeur tegen de honger en werkt mee aan de ontwikkeling van kinderen en vrouwen in Rwanda.

Bronnen

  Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)