Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Victor Hardiquest
Jean-Victor Hardiquest (3 maart 1906 - Gevangenis oktober 1971) was een Belgische collaborateur tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Levensloop
Hardiquest was voor de Tweede Wereldoorlog wielrenner. Hij reed met fietsen van De Groote Leeuw en Bristol. Victor was de broer van Louis Hardiquest die in 1936 de Ronde van Vlaanderen won.[1]
Hardiquest werd in het interbellum veroordeeld voor stropen en het dragen van een wapen zonder vergunning.
Tweede Wereldoorlog
Hardiquest werd tijdens de oorlog lid van de Algemeene SS-Vlaanderen en later de Germaansche SS.
Hij werd op 17 februari 1944 met enkele anderen gearresteerd bij een poging tot inbraak in de Tiense Suikerraffinaderij. De overige inbrekers kregen 2 jaar gevangenisstraf, Hardiquest een voorwaardelijke straf. Vermoedelijk kreeg hij een lichtere straf omdat hij lid was van de SS.
Kort in de periode na de inbraak begon hij (samen met Fernand Faingnaert en Frans Lambert Janssens) als vertaler te werken voor de Sicherheidsdienst van de SIPO SD in de nebenstelle Leuven. In de praktijk waren de Belgische vertalers ook actief betrokken bij het opsporen en ondervragen/martelen van weerstanders. Hardiquest was een van de dader van de razzia in Meensel Kiezegem op 11 augustus 1944 als vergelding nadat tijdens een vuurgevecht tussen collaborateurs en verzetsleden de collaborateur Gaston Merckx werd doodgeschoten, en nadien de SS'er Georges Vanautgaerden, een persoonlijke kennis van Hardiquest.
Alle mannelijke inwoners tussen 16 en 65 jaar werden naar de plaatselijke meisjesschool gevoerd voor ondervraging, waar twee zwaar mishandelde NKB-verzetsleden op bevel van twee gemaskerde mannen (hoogstwaarschijnlijk broers van Gaston Merckx) de schuldigen van de moordaanslag aanduiden. De door hen geselecteerde 'verklikte' vermeende verzetslui werden naar Leuven gevoerd en van daaruit via Sint-Gillis en Schaarbeek gedeporteerd naar concentratiekampen in Duitsland. Van de 76 opgepakte inwoners kwamen er uiteindelijk 71 terecht in het kamp van Neuengamme of in een van zijn buitenkampen zoals Bergen-Belsen. De meesten van hen kwamen om door honger, mishandeling en ontbering. Slechts acht van hen kwamen levend terug. Opmerkelijk is dat de meeste weggevoerden niets met het verzet te maken hadden aangezien de meeste 'echte' verzetsstrijders reeds voor 11 augustus het dorp verlieten.
Na de bevrijding van België vluchtte Hardiquest naar Duitsland waar hij toetrad tot de door Otto Skorzeny opgerichte SS-Jagdverband Nord West die tot doel had spionage en sabotageacties uit te voeren op het bevrijde deel van België.
Na de oorlog
Na de oorlog werd Hardiquest bij verstek ter dood veroordeeld. In 1946 werd hij tevens met 12 medebeklaagden veroordeeld tot het betalen van een schadeloosstelling van 1.000.000 Belgische frank aan een weduwe, en de som van 1 frank aan de Tiense Suikerfabrieken.[2]
Hij ging ondanks de veroordeling wonen in Hoegaarden waar hij ongestoord woonde tot hij in 1961 werd gearresteerd in Sint Amandsberg en op 22 augustus 1961 werd opgesloten in de gevangenis. Omdat de doodstraf op dat ogenblik reeds was afgeschaft werd hij opgesloten in de gevangenis, waar hij in 1971 overleed.[3]
| Bronnen, noten en/of referenties
|