Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Vice (tijdschrift)
| Vice | ||
| Info | ||
| Editor | Jesse Pearson (U.S.) Andy Capper (UK) | |
| Categorie | Lifestyle | |
| Frequentie | Maandelijks | |
| Totale Circulatie | 900.000 (Wereldwijd) 38.000 (Nederland) | |
| Land | Nederland | |
| Taal | Nederlands | |
| Website | http://www.viceland.com | |
Vice is een gratis tijdschrift en een mediabedrijf dat opgericht is in Montréal, Quebec in 1994. Momenteel is het hoofdkantoor gevestigd in New York City. Vice magazine richt zich op hedendaagse indie- en jongerenculturen. Het bedrijf richt zich op de doelgroep van trendsettende stadsbewoners van 19-34 jaar. Het blad staat bekend om zijn controversiële inhoud en heeft vaak een sardonische en ironische positie tegenover seks, drugs, geweld, criminaliteit en sociale vraagstukken zoals ras en economische klasse. Vanwege deze vernieuwende blik is Vice door het internationale marketingonderzoek The Cassandra Report in 2003, 2004, 2005, 2006, 2007 en 2008 verkozen tot nummer één trendsetter.
Vice is verkrijgbaar in 18 landen. De edities worden gepubliceerd in Canada, Oostenrijk, Australië, België, Bulgarije, Brazilië, Frankrijk, Duitsland, Nederland, Italië, Japan, Spanje, Mexico, Nieuw-Zeeland, Scandinavië, Engeland, Zuid-Afrika en de Verenigde Staten. Het magazine is gratis en heeft als hoofdinkomsten advertenties.
Geschiedenis
Opgericht door Suroosh Alvi, Shane Smith, en Gavin McInnes, werd het blad in 1994 gelanceerd als de Voice of Montreal met steun van de overheid. Het doel was een service voor de gemeenschap te bieden en werkplekken te creëren.[1] Toen de redactie in 1996 een nieuwe uitdaging zocht, kochten ze de originele uitgever, Alix Laurent, uit en veranderden de naam in Vice. De redactie verhuisde naar New York in 1999 om zo meer inkomen uit streetwearadvertenties te halen. Nu heeft het magazine 1,2 miljoen lezers verspreid over 22 landen. Momenteel is Jesse Pearson de hoofdredacteur in de U.S. en Andy Capperin Engeland.
Inhoud
De inhoud van Vice richtte zich eerst vooral op onafhankelijke kunst en pop cultuur, nu staan er ook serieuzere onderwerpen centraal, hoewel beide met dezelfde onverwachte blik en kritische houding worden benaderd. Vice is aanhanger van een soort journalistiek waarbij de schrijver vanuit eigen ervaring zijn verhaal doet. Deze methode zou als een DIY-gerichte manier van schrijven gezien kunnen worden. Het is een tegenhanger van de grootschalige methodes die gebruikt worden bij traditionele nieuwsvoorzieningen en er is een heel issue volgeschreven met verhalen in deze stijl. Er zijn ook issues gemaakt over Irakezen,[2] autochtonen Amerikanen,[3] Russische mensen,[4] mensen met een psychische aandoening [5] en mensen met een verstandelijke handicap.[6] Vice publiceerde ook een jaarlijkse gids for studenten met bizarre verhalen uit het studentenleven, tips en andere rariteiten.[7]
Vice kondigde in 2007 aan: “Na veel jaren van het maandelijkse uitgeven van een boek met referenties, vonden we het saai worden. Daarnaast, te veel andere bladen hebben onze ideeën gestolen en gaven hun eigen flauwe interpretatie aan het onderwerp. Dus vanaf nu gaan we een paar issues maken met alleen dingen daarin die we zelf tof vinden.’[8]
Dos en Don'ts
In het blad is er een omstreden rubriek, de "DOs en DON'Ts". In deze rubriek worden onwetende mensen gefotografeerd in openbare ruimtes. Vervolgens wordt er commentaar gegeven op hun uiterlijk en wordt er een DO of DON’T oordeel gegeven. Sommige DOs en DON'Ts gaan echter helemaal niet over mode, maar gaan vooral over het humoristische commentaar. Het idee heeft ook een spin-off in een boek en is geïmiteerd in andere publicaties. In februari 2009, bedacht door een vergelijkbare column in Glamour genaamd "Dudes and Don'ts", kondigde een Vice-blogger aan dat de gevaarlijke rubriek moest stoppen. Mensen zouden erdoor beledigd worden. Tot nu toe bestaat de rubriek met DO’s en DON’Ts nog steeds.[9]
Controversieel
Artikelen zoals The Vice Guide to Shagging Muslims en Bukkake On My Face: Welcome to the Ancient Tradition of the Japanese Facial hebben ervoor gezorgd dat het magazine verboden werd op enkele universiteitscampussen. De VICE Guide to Sex and Drugs and Rock-'n-Roll was verboden in sommige boekwinkels in 2003.[10] Vice is ook beschuldigd van het gebruik van ironie om reactionaire politiek te verhullen en om conservatieve, racistiche en seksistische houdingen te promoten.[11][12][13][14] In augustus 2003 schreef de medeoprichter van Vice, Gavin McInnes, een artikel in de The American Conservative met de titel ‘Hip to Be Square: It’s getting cooler to be conservative’.
McInnes' kijk op immigratie werd controversieel ontvangen. In een interview met de The New York Times in september 2003 stelde McInnes "Ik vind het fijn om blank te zijn en ik denk dat het iets is om trots op te zijn.’ Hij merkte ook op ‘Ik wil niet dat onze cultuur verwaterd. We moeten nu de grenzen sluiten en iedereen moet zich aanpassen aan een westerse, blanke en Engelssprekende manier van leven’. McInnes heeft na het interview gezegd dat de uitspraken waren bedoeld om de jonge modejournalist die het interview afnam te plagen.[15] Als reactie op de controverse zei McInnes dat ‘baby boomer media zoals The [New York] Times rotzooi is en dat we alles eraan zouden moeten doen om het te ironiseren.’[16]
Politiek
In een interview uit maart 2008 met The Guardian, werd Shane Smith (medeoprichter) gevraagd naar de politieke ideeën van Vice: "We proberen niet om iets politieks te zeggen in een persoonlijke links/rechts manier... We doen dat niet omdat we daar niet in geloven. Zijn mijn politici Democraten of Republikeinen? Ik denk dat ze allebei verschrikkelijk zijn. En het maakt eigenlijk ook helemaal niet uit. Geld regeert Amerika; geld regeert overal.’
Fotografie
Vice is bekend om het publiceren en gebruiken van de beste jonge en opkomende fotografen. Grote namen door heel Amerika en Europe zijn hier begonnen. Voorbeelden zijn Terry Richardson, Richard Kern, Jamie Warren, Jerry Hsu, Ben Raynor, Naughty James en Patrick O’Dell.
Karakteriserend voor de Vice-fotografie is de rauwe stijl, ook wel gezien als een oneerbiedige vorm van fotografie. Voorbeelden van onderwerpen voor fotoshoots zijn ex-gevangenen die laten zien hoe ze een vest maken dat messteken doorstaat, bestaand uit magazines, of ondervoede kinderen uit Bangladesh die poseren voor een modeshoot.
Fictie
Vice heeft drie jaarlijkse fictie issues. Belangrijk hierin zijn de interviews met mensen zoals Dennis Cooper en Harold Bloom en verhalen door Ann Beattie, Stephen Dixon, en Tao Lin.
Andere doelen
Publicaties
Het blad heeft collecties gepubliceerd zoals The DOs and DON'Ts Book en The Vice Guide to Sex and Drugs and Rock-'n-Roll'. In 2008 werd The Vice Photo Book uitgebracht, een collectie van de meest krachtige fotografie gepubliceerd in eerdere edities van Vice.[17]
Kleding
Vice heeft een eigen kledingbedrijf, Vice Retail. Vice heeft ook sterke banden met de kledinglijn American Apparel, die vaak adverteert in Vice Magazine.
Record label
Na vijf jaar samen gewerkt te hebben met Warner Music GroupVice Recordings, is het nu een onafhankelijk platenlabel. Er zijn zowel albums als singles uitgebracht, vooral voor de Amerikaanse markt. Artiesten zijn: The Black Lips, Bloc Party, King Khan and the Shrines, The Streets, The Raveonettes, 120 Days, Justice, The Stills, Death From Above 1979, Fucked Up, Chromeo en Charlotte Gainsbourg.
VBS.TV
VBS.tv is video-on demand, met filmpjes die aansluiten bij de thema’s uit het blad zoals nieuws, popcultuur, muziek, comedy en documentaires.[18] Met dit online tv kanaal willen ze de gratis distributie van inhoud stimuleren. Wereldwijd zijn er 2000 correspondenten die meewerken aan VBS.TV,[19] waardoor er vanuit alle uithoeken reportages te zien zijn. Dagelijks komt er 30 minuten aan nieuw materiaal op de site te staan.
Vice Films
Vice Films bracht een feature documentaire uit in 2008, Heavy Metal in Baghdad, waarin de enige heavymetalband van Irak, Acrassicauda, drie jaar werd gevolgd. White Lightnin: The Jesco White Murders, een film over professionele stierenvechters zal in 2010 verschijnen. Laatstgenoemde werd geregisseerd door Dominic Murphy en gecoproduceerd door het UK Film Council.
Virtue
Virtue is voor Nederland het nieuwste onderdeel van de Vice-familie. Dit bureau is verantwoordelijk voor merkstrategie, print- en filmproductie, art direction en productontwikkeling. Virtue heeft vestigingen in kantoren in New York, Londen, Berlijn, Toronto, Stockholm, Sydney en sinds begin 2009 ook in Amsterdam. Virtue werkt nauw samen met Vice en gebruikt diens netwerk als uitgangspunt.
VOICE Events
VOICE is het eventbureau dat gekoppeld is aan het VICE mediabedrijf. Voorbeelden van events waar VOICE een aandeel in had zijn de Amsterdam International Fashion Week en events voor merken als NIKE, Sony, of Jägermeister. Het internationale netwerk van Vice zorgt ervoor dat de events vaak een internationale uitstraling en line-up hebben.
Viceland.com/nl
Viceland.com is de online wereld van Vice Magazine. Dagelijks zijn er op de site updates te vinden over muziek, mode, politiek, film, events en kunst. Daarnaast is het magazine online te lezen en zijn er elke dag nieuwe blogs te lezen en muziekdownloads.
Venues
Vice heeft ook een pub en een muziekpodia in Shoreditch, East London, The Old Blue Last.
Externe link
Referenties
|
1. ^ a b "The Vice Squad". The Guardian. 30 March 2008. http://www.guardian.co.uk/media/2008/mar/30/pressandpublishing.tvandradioarts?gusrc=rss&feed=media. Retrieved 2009-01-30. 2. ^ The Vice Squad: How 'Vice' magazine became the new teen bible The Independent. 26 July 2008 3. ^ "The Iraq Issue 2002". Vice. http://www.viceland.com/int/v9n7/htdocs/index.php?country=us. Retrieved 2009-03-10. 4. ^ "The Native Issue". Vice. http://www.viceland.com/int/v13n1/htdocs/. Retrieved 2009-01-28. 5. ^ "The Russia Issue". Vice. http://www.viceland.com/int/v13n4/htdocs/. Retrieved 2009-01-28. 6. ^ "The Mentally Ill Issue". Vice. http://www.viceland.com/int/v12n2/htdocs/. Retrieved 2009-01-28. 7. ^ "The Special Issue". Vice. http://www.viceland.com/int/v9n11/htdocs/. Retrieved 2009-01-28. 8. ^ "Student Guide". Vice. http://www.viceland.com/issues_uk/guide_student/htdocs/. Retrieved 2009-03-10. 9. ^ "Dear Vice Readers!". Vice. 11 April 2007. http://vice.typepad.com/vice_magazine/2007/04/dear_vice_reade.html. Retrieved 2008-07-01. 10. ^ "The internet - The end of Dos & Don’ts". Vice. 6 February 2009. http://www.viceland.com/wp/2009/02/the-end-of-dos-donts/. Retrieved 2009-02-25. 11. ^ Vice banned from bookstores Gawker. 3 September 2003 12. ^ http://www.asfarasicantell.com/2005/01/ 13. ^ The New Cool News Week. 25 September 2003 14. ^ The Edge of Hip: Vice, the Brand New York Times. 28 September 2008 15. ^ Mesh Caps, Vice Magazine and the Trouble with Irony Counter Punch. 2-4 July 2005 16. ^ a b Letter to Gawker from Gavin McInnes Gawker. 29 September 2003 17. ^ The Vice Photo Book (book review) Harp. March/April 2008 18. ^ "Vice Dos & Don'ts: 10 Years of Vice Magazine's Street Fashion Critiques summary". Atomic Books. http://www.atomicbooks.com/products/-/9085.html. Retrieved 2008-07-01. 19. ^ http://www.slashfilm.com/2009/10/16/interview-vices-jesse-pearson-on-where-the-wild-things-are-spike-jonze-and-the-future-of-vice-films-vbstv/ 20. ^ Television for trendsetters The Guardian. 22 October 2007