Vasily Yanchilin

Vasili Jantsjilin (Russisch: Василий Леонидович Янчилин, Vasili Leonidovitsj Jantsjilin, Engels: Vasily Yanchilin) is een russische wetenschapper.

In 2003 publiceeerde hij het boek The Quantum Theory of Gravitation. Hierin beschrijft hij zwaartekracht als een puur kwantummechanisch verschijnsel op grond van de hypothese dat massa de Heisenberg onzekerheid reduceert: in de helft van een deeltje het dichtst bij een externe massa zullen er dan minder kwantummechanische overgangen naar de verste helft zijn dan omgekeerd. Het netto resultaat is verplaatsing van het deeltje in de richting van de externe massa, hetgeen in dagelijkse taal aantrekking door de zwaartekracht genoemd wordt. Ten tijd van de formulering der algemene relativiteitstheorie was kwantummechanica nog onbekend.

Yanchilin schreef in de Canadian Journal of pure and applied science over vervanging van de Riemann meetkunde door de bekende euclidische waarbij dan onder invloed van massa de lengtemaat variabel is.

Ook in dit tijdsschrift staat een artikel over transport van energie tussen Aarde en Maan. De auteur komt er niet uit en mogelijk is het beter om ook de zon erbij te betrekken.

Al in het boek geeft Yanchilin inzicht in de werking van least action bij het gedrag van een foton dat massa passeert. Dit gebeurt niet vlak langs die massa maar met een boogje: het foton zoekt een pad "met zo groot mogelijke stappen (oscillaties van lage frequentie) en daarvan zo weinig mogelijk" (hetzelfde bij lenswerking door sterren). Dit betekent dat de frequenties nabij massa hoger zijn en de tijd er sneller verloopt, hetgeen in overeenstemming is met het snelle verloop der gebeurtenissen in het zeer jonge, zeer geconcentreerde heelal.

Een voorgesteld experiment behelst meting van atoomklokken over een langere periode aan de voet en op de top van een toren. Dit kan bijvoorbeeld sneller op het strand en de berg van Saba. Tot dusver werd door velen aangenomen dat die klokken in satellieten sneller tikken dan op Aarde, maar er is correctie nodig: als atomen nabij massa compacter zijn (de lengtemaat verkleind wordt) dan verandert de energie nodig voor electronen om van baan te veranderen; een andere correctie bestaat uit het rekenen met dezelfde duur van de seconde boven en beneden om de aantallen tikken van de klokken te tellen.

Meer op Yanchilin's site www.top-formula.net en met wat zoeken ook op www.janjitso.blogspot.com. Het boek is uitermate helder geschreven en bevat nog allerlei andere nuttige informatie, bijvoorbeeld over roodverschuiving en het in 1919 waarnemen van Mercurius, waarbij de interpretatie onvolledig was door het niet in beschouwing nemen van interne energie. Ook het veel geprezen equivalentieprincipe wordt besproken met argumentatie dat het niet opgaat als er ladingen in het spel zijn.

Tot voor kort beweerde NIST in Amerika dat het een atoomklok had ontwikkeld met slechts een seconde afwijking in miljarden jaren. Door mij werd er op gewezen dat het heelal aan veranderingen onderhevig is en het correcter is om te spreken van slechts een miljardste afwijking per seconde. Dit onderzoeksinstituut weigert Yanchilin's argumentatie te bespreken met aanvoering van tegenargumenten. Zo ook de Universiteit van Utrecht waar men een renormalisatie heeft bedacht voor tekortkomingen in de algemene relativiteitstheorie. Als deze verouderd is wordt hun werk waardeloos en daarom vertelt men niets over Yanchilin's bijdragen, de horizon verruimend, aan de studenten, die onwetend blijven. Op de UvA is zijn boek verplaatst naar een afgelegen magazijn waar de studenten moeilijk bij kunnen of er geen weet van hebben. Zulke onwetenschappelijke houding ware te corrigeren met uitnodiging aan Vasily Yanchilin voor een gastcollege met discussie. ... Met name zie ik graag een goede compacte notitie over dat energietransport tussen Aarde en Maan. Het heelal zit vol straling en of dat een medium vormt voor transport of overdracht is eveneens een interessant onderwerp.

Om te attenderen op zijn wetenschappelijk werk zond ik Wikipedia bericht over Vasily Yanchilin. Met de bedoeling dat de redacteuren hierover een artikel verzorgen. Uiteraard na kennisname van Yanchilin's argumentatie en met zo mogelijk gefundeerde weerleggingen. Zie dus zijn boek The Quantum Theory of Gravitation (2003) (biebs VU, UvA, RUG), site top-formula.net en daarin verwijzing naar artikelen in CJPAS, o.a. over de idee van Poincaré om euclidische in plaats van die van Riemann te gebruiken. Te behandelen is onder meer roodverschuiving, toepassing van het principe van least action bij lenswerking, meerekenen van verandering in interne energie bij de 1919 observatie aan Mercurius, bespreking equivalentie als er lading in het spel is. En wat mij betreft analyse van de foto van het zwarte gat; is het uitgesloten dat het gaat om een brok oerspul of evt soortgelijk nieuw gevormd? Constante c is slechts een hypothese. Was die in het verleden groter dan is er correctie nodig betreffende supernovae Ia. Ik heb weinig tijd, ben bezig met juridische kwesties. Vandaar het voorstel om een congres te beleggen met gastspreker Yanchilin, zodat we vlot vigerende inzichten en commentaren verkrijgen.