Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Uranium verrijking
Uranium verrijking is het verhogen van het uranium-235 gehalte dat maar 0,7% is in uranium zoals het van nature voorkomt.
Voor kernenergie is uranium met een gehalte van 3 à 5 procent 235U voldoende. Voor kernwapens is een percentage 235U van minstens 20 nodig, maar is een percentage boven de 90 gewenst en gebruikelijk.
De meest gebruikte verrjkingsmethode is met een lange rij (cascade) gascentrifuges. Het gas uraniumhexafluoride bestaat grotendeels uit UF6 met 238U. Deze moleculen worden iets meer naar de buitenkant geslingerd in een centrifuge en kunnen daar worden afgetapt. In deze centrifuge blijft aldus een grotere concentratie 235U over. In de rij centrifuges wordt dit iets geconcentreerder product doorgegeven aan de volgende centrifuge.
Gernot Zippe ontwikkelde ultracentrifuges in Russische krijgsgevangenschap voor het Sovjet-kernwapenprogramma. Jacob Kistemaker slaagde in 1960 met kennis van Zippe erin uranium te verrijken met verticale centrifuges met wrijvingsloze en zelfrichtende lagers. In 1962 werd het ultracentrifugeonderzoek overgedragen aan Werkspoor, en in 1969 werd de uraniumverrijkingsfabriek Urenco in Almelo opgericht.
Referentie: https://www.laka.org/docu/boeken/pdf/1-01-8-30-19.pdf#page=2