Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Stéphane Beel

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Stéphane Beel (Kortrijk, 1 november 1955) is een Vlaams hedendaags architect.

Beel is een opvallende vertegenwoordiger van de Nieuwe Eenvoud die de laatste decennia van de 20e eeuw in Vlaanderen tot ontwikkeling kwam.

Stéphane Beel begon zijn architectuurstudie aan het Sint-Lucasinstituut (1974-79) en voltooide zijn studies aan de academie (1979-80), beide in Gent. In 1983 liet hij zich voor het eerst opmerken met een radicaal voorstel voor het Europakruispunt in Brussel. Het ging om een inzending voor de Prijs Paul Bonduelle die hij als lid van Team Hoogpoort samen met Xaveer De Geyter, Willem Jan Neutelings en Arjan Karssenberg ontworpen had. Hun ontwerp onderscheidde zich van de ontwerpen door de plek als een uitdaging expliciet leeg te laten. Waar de andere ontwerpen de plek als een litteken in het stadweefsel zagen en deze dan ook zo natuursgetrouw trachtten de herstellen, liet het team Hoogpoort de plek open (op een enkel gebouw na) om te kunnen functioneren als een stadsfoyer waar alle verschillende stadsactiviteiten elkaar ontmoetten. Alle leden van het team waren direct dan wel indirect sterk beïnvloed door Rem Koolhaas en zijn Office for Metropolitan Architecture (OMA).

Naast het baanbrekende ontwerp voor het Europakruispunt, heeft hij ook het nieuwe Rubenspaviljoen op de Wapper in Antwerpen ontworpen, evenals het ontwerp voor de nieuwe uitbreiding van de Universiteit Gent dat hij samen met Xaveer de Geyter uitdacht. In Machelen-aan-de-Leie heeft hij het Roger-Raveelmuseum ontworpen, waardoor een overtuigende architectonische integratie van werk van Roger Raveel in de gebouwde omgeving tot stand is gebracht. In Kortrijk ontwierp hij Universiteitsgebouwen B en D van de Kulak, het nieuwe gerechtsgebouw en bouwde hij, samen met Lieven Achtergael, de Tacktoren om tot een kunstencentrum.

Naast zijn eigen bureau, werkt Stephane Beel ook nauw samen met Lieven Achtergael. Samen leiden ze het bureau Beel-Achtergael architecten. Ze realiseerden reeds de Tacktoren in Kortrijk (1994-1999), het Centraal Museum in Utrecht (1994-1999), het Groot Gerechtsgebouw in Gent (1998-2006), het JOC Rabot (JOC Minus One) in Gent (2002-2007) en Villa V te T (2006-2009). Momenteel werkt het bureau aan het Militair Hospitaal Oostende, de herontwikkeling van het Voormalig Militair Hospitaal Antwerpen, de renovatie en herontwikkeling van het Cultureel Centrum De Warande in Turnhout en een fuifzaal in Turnhout (eveneens op De Warande-site).

In 2005 kwam een overzicht van het werk in een editie van het gerenommeerde Spaanse tijdschrift 'El Croquis'.

Externe links