Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Sjahoemian (gewest)

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Sjahoemian
Gewest in Nagorno-Karabach Vlag van Nagorno-Karabach
Locatie van het gewest Shahoemian (oude Gjoelistan) tot 1992 in het bruin. Locatie van het huidige bestuurlijke gewest Sjahoemian (Karvatsjar) is oranje gekleurd.
Locatie van het gewest Shahoemian (oude Gjoelistan) tot 1992 in het bruin. Locatie van het huidige bestuurlijke gewest Sjahoemian (Karvatsjar) is oranje gekleurd.
Algemeen
Oppervlakte 1829,84 km²
Inwoners (2015) 3100 (1,6 inw/km²)
Hoofdplaats Karvatsjar Քարվաճառ
Overig
Aantal gemeenten 52
Portaal  Portaalicoon   Nagorno-Karabach
rel=nofollow
rel=nofollow

Sjahoemian (Armeens: Շահումյան) is een gewest in de Republiek Artsach (Nagorno-Karabach), een gebied dat formeel behoort tot het grondgebied van Azerbeidzjan. De facto gedraagt Artsach, hoewel niet erkend door de internationale gemeenschap, zich als een onafhankelijke republiek, waarbij sprake is van Armeense invloed op het bestuur.[1] Het gewest heeft een oppervlakte van 1830 km² en had 2560 inwoners in 2005.[2] In 2015 bedroeg het aantal inwoners 3100.[3] Het grenst aan Armenië in het westen, aan Azerbeidzjan in het noorden, en aan de Artsachse gewesten Mardakert en Kasjatag in het oosten en in het zuiden. Het gewest is onderverdeeld in 52 gemeenten en de hoofdstad is Karvatsjar (Arm.: Քարվաճառ).

Sjahoemian tot 1992

Bestand:Coat of arms of Gyulistan.jpg
18e-eeuwse wapen van het lokale Armeense vorstenhuis van Sjahoemian. Het gewest had vroeger de naam Gjoelistan, die meestal als Rozenland, soms ook als Wolvenland verklaard wordt.

Oorspronkelijk omvatte de bestuurlijke entiteit het noordelijke deel van Nagorno-Karabach, de hoofdstad was het gelijknamige Sjahoemian. Dit gebied werd voornamelijk bewoond door etnische Armeniërs, maar had ten tijde van de Sovjet-Unie geen deel uitgemaakt van de Nagorno-Karabachse Autonome Oblast (NKAO). Op 2 september 1991 riepen de lokale autoriteiten van Sjahoemian samen met die van de NKAO de republiek Nagorno-Karabach uit. In 1992 werd Sjahoemian echter veroverd door het leger van Azerbeidzjan, waarna de Armeniërs vluchtten.

Volgens huidige bestuurlijke indeling

Na de Oorlog in Nagorno-Karabach, werd de naam Sjahoemian de bestuurlijke benaming van het district, die onder de controle van Nagorno-Karabach was gekomen. Volgens de grondwet van Nagorno-Karabach, zal de regering van Nagorno-Karabach gezag voeren over het gebied dat onder zijn feitelijke jurisdictie valt, totdat de territoriale onschendbaarheid van de republiek Nagorno-Karabach hersteld wordt.[4]

Karvachar is de Armeense benaming van het gewest, het komt overeen met Kajkunik, een van de gewesten van het historische Artsach.[5] Sinds de late middeleeuwen was de stad Tsar de vorstelijke zetel. In de 17e eeuw werd de Armeense bevolking van de gewesten Karvatsjar gedeporteerd door Abbas I de Grote en daarop vestigden zich in het gebied Koerden[5].

Karavatsjar is rijk aan ongeveer 750 Armeense monumenten, waaronder kloosters, kastelen, kruisstenen en inscripties. Het bekendste klooster is Dadivank.

Zie ook

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º Rijksoverheid.nl Algemeen ambtsbericht Armenië, augustus 2010, p 17
  2. º Results of 2005 census of the Nagorno-Karabakh Republic
  3. º Statistisch jaarboek 2015, blz. 12 Geraadpleegd 31 december 2018
  4. º Grondwet van de RNK, artikel 142
  5. 5,0 5,1 Robert H. Hewsen, Armenia: A Historical Atlas. The University of Chicago Press, 2001, pp. 40, 101-102, 264-265.
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow