Sina van Houten

Sina (Sientje) van Houten (Groningen, 23 december 1834 – Den Haag, 20 maart 1909) was de echtgenote van Hendrik Willem Mesdag, de Nederlandse marineschilder van de Haagse School, en ook zelf een schilderes.

Ze was de oudste van zeven kinderen van Derk van Houten en Barbara Elisabeth Meihuizen. Een van haar broers was de latere minister Samuel van Houten. Haar vader had een grote houtzaagmolen aan het Damsterdiep. Ze huwde Mesdag op 23 april 1856.

Sientje was een stevige morele steun voor haar man, vooral toen ze hem in 1866 geestdriftig steunde, toen hij zijn zakenberoep opgaf, om zich uitsluitend aan de schilderkunst te wijden.

Zelf begon ze pas in 1879 te schilderen, nadat ze haar enig kind verloor, de 8-jarige Klaas. Arnaud Gerkens hielp haar bij het tekenen, terwijl ze voor het schilderen geholpen werd door haar man en door haar aangetrouwde neef Lawrence Alma-Tadema.

In 1881 schildert ze mee aan het Panorama Mesdag.

Ze onderscheidde zich op meerdere exposities. In 1884 kreeg een van haar landschappen een gouden medaille te Amsterdam en te Parijs werd een bronzen medaille toegekend voor een heidelandschap. In 1893 maakte ze grote indruk op een expositie in Chicago.

Toen Sientje Mesdag 70 jaar werd, in 1905, werd ze met een grote hommage-expositie vereerd in de zalen van de Pulchri Studio. Ze was toen al, op 21 december 1904, opgenomen als Officier in de Orde van Oranje-Nassau. In 1906 vierde het Mesdag-koppel hun gouden bruiloft.

Ze stierf te Den Haag op 20 maart 1909. Ze ligt begraven op de Oud Eik en Duinen-begraafplaats. Daar volgde haar man in 1915.