Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Serious games

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Een serious game is een computerspel met een ander primair doel dan puur vermaak. Het voornaamste doel is dan bijvoorbeeld communiceren, werven of selecteren, onderwijzen of het verwerven van inzicht.

Doel

Het vermaak in een serious game dient om de beleving te versterken en daarmee ook de overdracht van informatie. Daartoe worden de doelen impliciet ingebouwd in het spel, zodat de speler volledig kan opgaan in het spelen. De ontwerper van het spel (gamedesigner) zal om dit doel te bereiken nauw moeten samen werken met de ontwikkelaar van het spel en een deskundige op het gebied van het primaire doel.

Geschiedenis

Serious games als begrip kreeg in 2002 bekendheid door het Serious Games Initiative met als bedoeling games die op het vlak van management en politiek afspelen te bevorderen. De term serious game is al veel ouder en duidde op een spel waarin meerdere beslissers binnen een beperkte context serieuze doelen nastreven[1]. De focus op serious games groeit steeds verder, van aandacht in de media tot eigen conferenties[2].

Al bij de opkomst van de computerspellen werden deze voor onderwijsdoelen gebruikt (1980 Atari's "Army Battlezone"[3]).

Toepassing

Hoewel een serious game erg geschikt is voor onderwijs en meestal kan worden gezien als edutainment, zijn de makers daar maar zelden op uit. Wat de gebruiker volgens makers ondermeer aantrekt is dat nu door iedereen, ongeacht zijn maatschappelijke positie, in een vertrouwde en uitdagende, levensechte leeromgeving elke rol die is geprogrammeerd kan worden gespeeld[4]. Men kan verder lastige processen, zoals economische[5], spelenderwijs simuleren. Door de multi-player rol kan iedere deelnemer een eigen rol en eigen uitdaging toebedelen waarbij onderlinge interactie mogelijk is. Hulp op maat is vaak aanwezig in de vorm van karakters, computercoaches, in het spel zelf. Serious games geven adverteerders de kans om de producten en diensten die passen bij de aard of onderdeel van het computerspel, te promoten (gamevertising).

Makers

Voor het maken van een serious game zijn ontwerpers, vormgevers, gamedesigners, interactiondesigners, programmeurs, animatoren en projectmanagers nodig. Daarnaast moeten de spelprincipes en ontwikkelingstools gecombineerd worden met de doelstelling die men met het spel nastreeft. In het onderwijs betekent dit het inbouwen van leermodellen en pedagogische uitgangspunten, zie als voorbeeld de productie van het Tactical Language Training System (TLTS)[6].

Bronnen

  1. º Abt, C., Serious Games, Viking Press, New York , 1970.
  2. º Michael, D.R. en Chen, S.L., Serious Games: Games That Educate, Train, and Inform, Muska & Lipman/Premier-Trade
  3. º de Jong, A. en Schuilenburg, M., Mediapolis: popular culture and the city, 010 Publishers
  4. º Abt, C.C., Serious Games, University Press of America
  5. º Rollings, A. en Adams, E., undamentals of Game Design, Prentice Hall
  6. º Johnson, W.L., Vilhjalmsson, H. en Marsella, S., Serious Games for Language Learning: How Much Game, How Much AI?, Proceeding of the 2005 conference on Artificial Intelligence in Education: Supporting Learning through Intelligent and Socially Informed Technology
rel=nofollow

Wikibooks  Wikibooks: Serious Games