Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Seraf Trio
Seraphinus ’Seraf’ Trio (Hemiksem, 15 november 1900 – Deurne (Antwerpen), 28 september 1978)[1] was een Vlaams-nationalistisch politicus en collaborateur tijdens de Tweede Wereldoorlog.[2]
Levensloop
Trio was het jongste kind van vier.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog was Trio voorstander van het activisme en hij was lid van de Hemiksemse Groeningerwacht. Hij schreef in augustus 1918 het pamflet Het heil van den werkman bij het Vlaamsche aktivisme.
In 1923 woonde Trio even in Puurs, vermoedelijk bij Livinus Peeters. Peeters zou later, in 1938, voor het Vlaamsch Nationaal Verbond (VNV) verkozen worden en tijdens de Tweede Wereldoorlog als schepen in de gemeenteraad zetelen. Na zijn verblijf in Puurs trok Trio naar Hoboken waar hij op verscheidene adressen woonde. Hij werkte als boekhouder.
Tijdens het interbellum werd Trio actief in het Vlaamsche Front: in 1933 werd hij bestuurslid van de afdeling Groot-Antwerpen. In 1929 werd hij lid van de provincieraad, in 1933 werd hij ondervoorzitter. In 1938 werd hij tevens gemeenteraadslid in Hoboken, maar nu voor het VNV.
Trio collaboreerde tijdens de Tweede Wereldoorlog: hij was met onder meer Ward Hermans en René Lagrou in september 1940 een van de stichters van de Algemeene SS-Vlaanderen. Op 30 november 1940 werd hij Antwerps SS-Stormbanleider (provinciaal leider) als Untersturmführer (onderluitenant), wat hij bleef tot 1942. Het is niet duidelijk in welke mate hij betrokken was bij de Jodenvervolging in België.
Seraf Trio was bij DeVlag onder meer propagandaleider, afdelingschef Voorlichting en Voorzorg en leider van de Adjudantur.
Na de oorlog werd zijn gemeenteraadslidschap afgenomen. In 1947 werd hij veroordeeld tot 20 jaar dwangarbeid.
| Bronnen, noten en/of referenties
|
