Rode kaart

Een omhoog gehouden rode kaart.

Een rode kaart wordt bij veel sporten gebruikt om een speler te straffen door deze uit het veld te sturen.

Voetbal

Bij voetbal wordt een rode kaart getoond door de scheidsrechter om aan te geven dat een speler uit het veld moet wegens ernstig wangedrag. Gele en rode kaarten werden geïntroduceerd door de Britse scheidsrechter Ken Aston en het eerste grote gebruik in de World Cup in 1970. Het duurde tot 30 mei 1992 eer de Wereldvoetbalbond de gele en rode kaart officieel in de reglementen opnam.

Een speler die uit het veld is gestuurd, moet het speelveld onmiddellijk verlaten en mag verder niet meer aan het spel deelnemen. De speler mag tijdens het spel niet vervangen worden; zijn team moet de wedstrijd voortzetten met een speler minder. Krijgt de keeper een rode kaart, dan dient deze eveneens het veld te verlaten, maar volgens de regels dient er altijd een keeper op doel te staan. Er zal dan een veldspeler vervangen moeten worden door een reservekeeper. Echter, als er geen wissels meer over zijn, dan dient een veldspeler de rol van doelman over te nemen.

Regel 12 van de Spelregels (die zijn uitgegeven door de International Football Association en worden gebruikt door het besturend instituut FIFA) somt de categorieën misdragingen op waarvoor een speler uit het veld kan worden gezonden. Vrij vertaald zijn dit :

1. Ernstig gemeen spel. Hierbij kan worden gedacht aan een tackle die de veiligheid van de andere speler in gevaar brengt.
2. Het verrichten van een gewelddadige handeling. Een elleboogstoot, trappen en slaan behoren ook tot deze categorie.
3. Een tegenstander of ander persoon bespuwen.
4. Een tegenstander een doelpunt of duidelijke scoringskans ontnemen door het spelen van de bal met de hand. In de spelregels wordt hierbij vermeld dat dit niet geldt voor de doelverdediger (keeper) binnen zijn eigen strafschopgebied.
5. Een tegenstander, die zich in de richting van het doel van zijn tegenstander begeeft, een duidelijke scoringskans ontnemen door middel van een overtreding waarvoor een vrije schop of strafschop gegeven moet worden.
6. Grove, beledigende taal of een scheldwoord gebruikt en/of gebaren maakt.
7. Het ontvangen van een tweede gele kaart in dezelfde wedstrijd.

In aanvulling op het uit het veld moeten, kan een speler in aanmerking komen voor sancties na de wedstrijd. Dit zijn meestal schorsingen voor een aantal wedstrijden. De exacte straffen verschillen per toernooi of competitie (niet door de spelregels). Volgens de FIFA is is het echter zo dat een rode kaart in elke competitie moet resulteren in het schorsen van de schuldige speler voor de volgende wedstrijd zonder recht op beroep, maar als de speler meerdere wedstrijden geschorst wordt kan hij wel in beroep gaan, dus niet als hij maar een wedstrijd geschorst wordt.

Trivia

• De uitdrukking "de rode kaart krijgen" betekent dat iemand "op staande voet ontslagen" wordt door zijn baas, dat een leerling definitief van een school wordt gestuurd of dat iemand geroyeerd wordt van een sportclub/gemeenschap.
• In de finale van het WK Voetbal 2006 nam Zinédine Zidane afscheid van het profvoetbal met een rode kaart nadat hij Marco Materazzi als met de hoorns van een stier op zijn borst had geslagen. Materazzi zou tegen Zidane gezegd hebben "Ik heb liever je zus, de hoer," met de bekende kopstoot tot gevolg.
• In hetzelfde toernooi (WK 2006) tijdens de wedstrijd Portugal - Nederland werden de meeste rode kaarten uitgedeeld die ooit zijn gegeven in een WK-wedstrijd. De scheidsrechter Valentin Ivanov trok maar liefst 4 stuks, voor: Costinha, Khalid Boulahrouz, Deco en Giovanni van Bronckhorst. Ivanov heeft hiervoor zijn verontschuldigingen uitgesproken, nadat FIFA-voorzitter Sepp Blatter had gezegd: "Hij verdient zelf een gele kaart".

Zie ook

• Gele kaart
• Groene kaart

  Vrije mediabestanden over Penalty card op Wikimedia Commons