Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Remi Nulens
Remi Nulens (Alken, 11 maart 1917 - Hasselt 4 maart 2002) was een lid van het Belgisch verzet in de Tweede Wereldoorlog.[1][2][3]
Tweede Wereldoorlog
Op de dag dat de Achttiendaagse Veldtocht eindigde begroef Nulens wapens in de buurt van het Albertkanaal. Enkele weken later haalde hij ze terug op.
In maart 1943 werden twee broers van Nulens getipt dat er een controle zou volgen door rijkswachter Löffler die een controle deed van de varkens van de boeren in Vrolingen. De broers dachten dat zij persoonlijk gezocht werden en besloten zich gewapend te verdedigen. Ze vergisten zich van auto en schoten drie personen dood. Toevallig waren dit leden van DeVlag.
In de nasleep werden de broers gearresteerd en allebei in april 1943 gefusilleerd; hun vader, moeder en een zus werden afgevoerd naar een concentratiekamp. René en zijn andere broer Jozef doken hierop onder en hadden een persoonlijke wraakmissie voor de dood van hun broers, waarin ze onder meer nog een rijkswachter doodden. Remi verschilde hierin van de meeste andere leden van het verzet, die duidelijk uit ideologische overwegingen handelden.
In mei 1944 vermoordden ze de broer van de rijkswachter die door hun broers werd omgebracht. Ze werden hierop door de leiding van het verzet op de vingers getikt, omdat het een niet-strategische persoonlijke wraakactie betrof. Remi werd op non-actief gezet, maar bleef los van het georganiseerd verzet wraakacties uitvoeren.
Tijdens de jaren 1980 werd Nulens geïnterviewd door Maurice De Wilde. Nulens had enkel spijt dat hij niet méér zwarten (collaborateurs) had gedood. Naar eigen zeggen had hij een 60-tal zwarten omgebracht, een cijfer dat kritisch moet beken worden omdat het zou betekenen dat hij op zijn eentje meer dan 2/3 van alle aanslagen in Limburg zou hebben uitgevoerd.
Tijdens de bevrijding van België in september 1944 was Nulens in het nog niet bevrijdde Tongeren betrokken bij de veroordeling voor een volksgerecht en executie van vijf vooraanstaande collaborateurs door leden van een partizanenbrigade onder leiding van Max De Vries. Dit waren Paul Romsée (broer van Gérard Romsée), Antoon Vanderoughstraete, Ernest Frisson, Paul Vanderyst en Alexis Van Geel.
Nulens werd samen met de andere partizanen die betrokken waren bij de executies (Alexander Christiaens, Lucien Neven, Gerard Stassen en Jozef Baeten) in 1951 voor de krijgsraad gebracht wegens oorlogsmisdaden. Nulens werd op 14 juli 1951 vrijgesproken, de anderen veroordeeld tot 18 jaar gevangenisstraf, een straf die echter onmiddellijk werd omgezet in amnestie. Ook in beroep werden ze niet veroordeeld tot effectieve straffen.[4]
Bronnen, noten en/of referenties
|