Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Reciproke inhibitie
Reciproke inhibitie, ofwel wederzijdse remming, is het mechanisme dat ervoor zorgt dat een spier aan een kant van een gewricht zich ontspant als de spier aan de andere kant van het gewricht, diens zogenaamde antagonist, wordt aangespannen. Zo wordt geregeld dat buig- en strekspieren harmonieus samenwerken bij bewegingen, en wordt voorkomen dat spieren elkaar zinloos tegenwerken, en zelfs zouden kunnen beschadigen.
Dit gebeurt doordat zenuwbanen in het ruggenmerg elkaars activiteit afremmen: elke zenuwbaan die naar een spier toe loopt, heeft een aftakking die een inhiberende (remmende) zenuwbaan innerveert, die op zijn beurt inwerkt op de zenuw naar de antagonistische spier. Doordat deze zenuw een remmend effect heeft, voorkomt deze dat de spier aan de andere kant tegelijkertijd kan aanspannen.
Geschiedenis
De term 'reciproke inhibitie' werd in 1906 ingevoerd door de Britse neurofysioloog en latere (1932) Nobelprijswinnaar Charles Scott Sherrington.
