Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Pijptransport
Pijptransport oftewel buistransport oftewel buisleidingtransport is een vorm van transport via holle geleiders die boven, op of onder de grond, of op de zeebodem liggen. Met buisleidingen of pijpleidingen kunnen stoffen in vloeibare, gasvormige of vaste vorm worden getransporteerd. Ook het rioleringssysteem is een vorm van buisleidingtransport. Bij vloeibare en vaste stoffen wordt vaak gesproken van een pijpleiding terwijl men bij gasvormige stoffen spreekt van een buisleiding. Het netwerk van leidingen wordt dan vaak weer een buizennet genoemd. Ook wil het gebruikte materiaal en diameter nog wel eens bepalen of iets een buis of pijp wordt genoemd.
Wereldwijd worden de leidingen gebruikt voor het transport van aardolie en aardgas:
- Droezjba-pijpleiding van Samara (Rusland) naar Mazyr (Wit-Rusland), waar deze wordt gesplitst in een zuidelijke naar Hongarije en een noordelijke naar Duitsland (in gebruik sinds 1964, capaciteit wordt momenteel vergroot en stelsel wordt mogelijk verder uitgebreid)
- Bakoe-Tbilisi-Ceyhanpijpleiding van de Kaspische Zee naar de Zwarte Zee. (in gebruik sinds mei 2006)
- Jamal-Europapijpleiding van West-Siberië (in de toekomst ook het Jamal-schiereiland) naar Europa door Wit-Rusland.
- Trans-Afghanistan-pijpleiding van de Kaspische Zee naar de Indische Oceaan. (in aanleg, verwachte einddatum onbekend)
- Een pijpleiding die Burgas in Bulgarije verbindt met Alexandroupolis in Griekenland (loopt ook door Macedonië). (in aanleg, verwachte einddatum 2009)[1]
Een voorbeeld van het transport van vaste stoffen in pijpleidingen is het transport van zand ten behoeve van het opspuiten van land. Ook buizenpost zou men hier als voorbeeld kunnen aanhalen.
Ook tram- en treinvervoer door gegraven ronde pijpen (zie delen van de Antwerpse premetro, de metro van Londen en de Antwerpse Noord-Zuidverbinding kan men een vorm van buis- of pijptransport noemen.
Leidingen in Nederland
Als een Nederlands unicum bestaat er van Ameland naar Friesland een zg. melkleiding wat zoveel is als een pijpleiding met melktransport. Deze melkleiding is in 1995 door afgenomen gebruik en hygiënische redenen uit gebruik genomen.
De Nederlandse buisleidingenstraat verbindt de havens van Rotterdam, Moerdijk, Zeeland en Antwerpen met elkaar en geeft indirect toegang tot andere Europese steden.
Leidingen in Rusland
De eerste oliepijpleiding werd aangelegd in 1878 nabij Bakoe. De eerste belangrijke gasleiding was die tussen Saratov en Moskou in 1946. Het Russische bedrijf Transneft heeft het grootste pijpleidingennetwerk ter wereld onder beheer met in 2006 48.708 kilometer aan oliepijpleidingen. De belangrijkste oliepijpleidingnetwerken zijn het Baltisch Pijpleidingsysteem (I), de Droezjba-pijpleiding, het Kaspisch Pijpleidingenconsortium, de Oliepijpleiding Bakoe-Novorossiejsk en de Oliepijpleiding Grozny-Toeapse en de belangrijkste die momenteel worden aangelegd zijn de oostelijke oliepijpleiding, Baltisch Pijpleidingsysteem (II) en de Moermansk-oliepijpleiding. De belangrijkste gasleidingen zijn Gaspijpleiding Oerengoj-Pomary-Oezjgorod, Jamal-Europapijpleiding en Blauwe Stroom en de belangrijkste in aanleg zijn de Noord-Europese Gasleiding (Noordstroom), Zuidstroom en Altaj-pijpleiding.
Waterstof pijpleiding vervoer
Waterstof pijpleidingvervoer is het transport van waterstof door middel van een pijp, als onderdeel van de waterstofinfrastructuur. Waterstof pijpvervoer wordt gebruikt voor het aansluiten van de plaats van waterstofproductie of leveringspunt met de punt van vraag, met transportkosten vergelijkbaar met die van CNG[1], de technologie is bewezen[2]. De meeste waterstof wordt geproduceerd op de plaats van de vraag met elk 50 tot 100 mijl (160 km) een industriële productiefaciliteit[3]. De 1938 - Rijn-Ruhr 240 km waterstof pijpleiding is nog in werking [4][5]. Vanaf 2004 zijn er 900 mijl (1450 km) van lage druk waterstof pijpleidingen in de VS en 930 mijl (1500 km) in Europa.
Zie ook