Pieter Scheen

Pieter Arie Scheen (Den Haag, 1 april 1916 - Apeldoorn, 10 november 2003) schreef het tweedelige standaardwerk Lexicon Nederlandse Beeldende Kunstenaars 1750-1950, gepubliceerd in 1969-1970.

Hij was de zoon van schilder en kunsthandelaar (ook) Pieter Scheen en groeide op in Den Haag. Hij begon als zelfstandig kunsthandelaar in 1931 voornamelijk werken van de Hollandse Romantiek en de Haagse School te verkopen. Hij bracht deze werken aan de man in zijn zaak in de Zeestraat. In 1946 verscheen zijn eerste publicatie; Honderd jaren Nederlandsche Schilder- en Teekenkunst met gegevens over 3000 schilders die tussen 1750 en 1850 geboren waren. Scheen werd in 1971 voor zijn schepping geëerd met de Buchelius-prijs.

Eind zeventiger jaren vertrokken Pieter Scheen en zijn echtgenote Elske naar Frankrijk en woonden ze zeven jaar aan de Rivièra. Halverwege de jaren tachtig keerden ze terug naar Nederland en vestigden ze zich nabij de Kroondomeinen in Apeldoorn. Met hetzelfde elan waarmee hij zich eerder aan kunst wijdde, ging hij zich met vogels bezighouden. In zijn tuin verscheen alras een volière voor zieke, aangereden of aangeschoten vogels. Scheen noteerde jarenlang zijn waarnemingen en het echtpaar legde samen beelden op foto en film vast. Deze mondden o.a. uit in de publicaties 'De uilenkast en andere verhalen' en 'De race en andere verhalen'.

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

• Bronmateriaal voor Pieter Scheens passie voor vogels: Amersfoortse Courant, 16 juni 1998, Joke Korving.