Pieter Mazel

Pieter Mazèl (3 november 1940 – 12 juli 1996), ook wel Peter Mazèl genoemd, was een Nederlandse fotograaf uit Den Haag.

Levensloop

Uit een familie van artsen was hij de enige die zich ontpopte als kunstenaar. Na zijn studie aan de fotovakschool in Den Haag is hij in de jaren ‘60 gaan werken voor Max Koot Studio, destijds hof- en portretfotograaf. Hij fotografeerde onder meer de doop van Koning Willem-Alexander, het huwelijk van Prinses Margriet en Pieter van Vollenhoven en maakte portretten van Prins Bernard. Naast zijn werk voor Max Koot Studio fotografeerde Mazèl in die tijd veel jazzmusici in Nederland en vooral Parijs, onder wie Miles Davis en Chad Baker.

Aan het einde van de jaren ’60 startte Pieter met het freelance fotograferen van popmuzikanten. Deze stap zette hij vanuit zijn passie voor de muziek van Jimi Hendrix. Deze periode, die duurt tot eind jaren ’80, beslaat het grootste deel van zijn werk. In opdracht van toonaangevende muziekbladen (o.a. Muziek Express, Hitkrant, Muziek Parade, Top 10, Popfoto, Pop/Rocky, Melody Maker, Musik Express, Okej, Circus Magazine, Popular Uno, Rock&Folk) fotografeerde hij, vaak geassisteerd door zijn toenmalige echtgenote Carla, ruim 1.100 verschillende nationale maar vooral internationale artiesten. Om er slechts een paar te noemen: ABBA, Mud, Elton John, Queen, Rod Steward, Slade, BeeGees, Led Zeppelin, Frank Zappa, Santana, Roxy Music, Michael Jackson (en familie), Genesis, The Eagles, Alice Cooper, Fleetwood Mac, Foreigner, ACDC, The Sex Pistols, Alice Cooper, The Police, Bob Marley, The Osmonds, Kiss, Pink Floyd, Phil Collins, Blondie, Ike & Tina Turner, U2, UB40. En van eigen bodem onder andere Golden Earring, Herman Brood, The Dolly Dots, Doe Maar en Boney M.

Bovengenoemde sterren fotografeerde hij met zijn analoge camera tijdens concerten, maar ook wekelijks kwamen deze grote artiesten naar Mazel’s fotostudio aan de Wassenaarseweg te Den Haag voor een shoot, waar hij vooral met zijn Hasselblad-camera werkte. Deze foto’s verschenen op covers, posters, platenhoezen en in bladen. Daarnaast maakte hij jarenlang voor de Nederlandse Popfoto de toentertijd erg populaire maandelijkse ´fotostrip´.

Door veeleisendheid, doorzettingsvermogen en perfectionisme wist Pieter de artiesten vrijwel altijd vast te leggen op die manier zoals hij dat zelf dat voor ogen had. Hij wist veel voor elkaar te krijgen, soms tot irritatie van de artiesten die echter altijd overstag gingen. Ook al hadden ze geen tijd of zin, Pieter wist ze altijd te strikken. ‘Snapshots’ maken van Van Morrison eindigde echter ooit met een handgemeen waarbij de artiest Pieter en andere fotografen te lijf ging; een ander uiterste is Herman Brood die eens spontaan voor Pieter uit de kleren ging tijdens een fotosessie.

De muziekindustrie vercommercialiseerde eind jaren ’80. Artistieke vrijheid en tijd werden meer en meer ingeperkt. Voor Mazèl betekende dit het definitieve einde van zijn activiteiten in en plezier voor de popfotografie.

Mazèl was ook gefascineerd door de natuur en cultuur van Spanje. Naast vele natuurfoto’s van bloemen, planten, vergezichten en de kust in Nederland, maakte hij ook vele foto’s van de natuur in (Zuid-)Spanje.

De natuurfotografie in Spanje was tevens zijn laatste bezigheid. Op 12 juli 1996, net teruggekeerd in Nederland na een flamenco- en natuurfotovakantie in Andalusië bezocht hij met zijn beste vriend architect Alfred Toet het North Sea Jazz Festival in het congresgebouw te Den Haag. Toen zij samen op de eerste rij van de Rembrandtzaal zaten tijdens een optreden van de oriëntaalse jazzmuzikant Yousseff Lateef werd Pieter door een hartaanval getroffen en overleed hij ter plekke, in het harnas.

Pieter Mazel heeft een groot oeuvre nagelaten. Zoon en dochter hebben zijn archief ondergebracht bij fotopersbureau Sunshine/ Barry Schultz en zijn werk word hierdoor nog steeds wereldwijd verkocht en gepubliceerd.