Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Pierre-Marie De Smet
Pierre-Marie De Smet (1930) is een Vlaams topondernemer die in 1985 de Leopoldsorde kreeg als bekroning voor de talrijke noemenswaardige verwezenlijkingen gedurende zijn professionele carrière.
Pierre-Marie De Smet geboren op 16 augustus 1930 te Leuven als zoon van Pierre De Smet senior. Pierre studeerde in 1955 af als burgerlijk ingenieur in elektriciteit-werktuigkunde en nucleaire wetenschappen met grote onderscheiding.
Pierre begon zijn carrière bij het EBES (Verenigde Energie Bedrijven van het Scheldeland) voorloper van het huidige Electrabel of ENGIE. Al snel participeerde hij in een elektriciteitsproject te Bagdad waar hij de verantwoordelijkheid kreeg over meer dan 250 Irakezen. Nadien kreeg Pierre de opportuniteit om hoofd-ingenieur te worden van de eerste West-Europese kerencentrale, de zogenoemde BR3 (Belgian Reactor 3) van het type PWR (Pressurized Water Reactor), gelegen te Mol die fungeerde als demonstratie-eenheid voor de bouw en uitrusting van een industriële elektriciteitscentrale. Later leidde Pierre bij drie andere elektriciteitscentrales de indienststelling en werd hij operationeel directeur van de elektriciteitscentrale te Rodenhuize.
Pierre werd lid in 1963 van het consultancy bedrijf Traction-Electricité waar hij zich toelegde op het departement Research and Development of de tak van de raadgevende ingenieurs. Gedurende het jaar 1963 genoot Pierre een Advanced Management opleiding MBA die aangeboden werd door de Generale Maatschappij van Belgie (GM) in samenwerking met Amerikaanse universiteiten. In 1971 was Pierre de mede-ontwikkelaar van de gids “De onderneming, factor van vooruitgang" in opdracht van de GM.
In 1972 schreef Pierre, geleid door zijn praktijkervaring, het wetenschappelijke artikel: "L’ingénieur et le Management dans l’entreprise moderne". Gevolgd door het boek "Niveau monde sociale et ‘l’ingenieur". Dankzij zijn inzet voor de ingenieurs, werd hij in 1978 tot voorzitter benoemd van de Unie van Ingenieurs van Leuven. Later werd hij bovendien voorzitter van de raad van bestuur en algemene vergadering bij de Haute École Léonard de Vinci,dit gedurende de periode van 1978-2005.
In 1977 genoot Pierre een carrière-switch, hij besloot de elektriciteitssector volledig achter zich te laten en werd hij CEO van Transurb. Transurb Consult of Belgian Transport and Urban Infrastructure Consult werd gesticht in 1973 als joint-venture tussen verschillende overheidsinstanties en de private sector, op een 50/50-basis.
Pierre sloeg erin van Transurb een intercontinentale organisatie te maken met meer dan 500 projecten in 75 landen. Onder Pierre's bewind ontstond de 'Transurb Group' waarin verschillende branches participeerden.
