Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Persoonsverheerlijking
Persoonsverheerlijking is het ophemelen en idealiseren van iemand.
Persoonsverheerlijking heeft vaak een quasireligieuze connotatie waarbij vaak een cultus ontstaat rond deze persoon die wordt verheerlijkt of zelfs aanbeden. Specifiek daarvoor bestaat de term personencultus. Het synoniem idolatrie slaat oorspronkelijk enkel op religieuze verafgoding.
Deze term wordt zowel in positieve als in negatieve zin gebruikt in verband met leiders van bepaalde religieuze stromingen, martelaren, maar ook popartiesten, en ook autoritaire leiders van dictaturen.
Vergoddelijking
In de Oudheid lieten polytheïstische vormen van heidendom niet zelden toe één of meer politieke leiders, doorgaans de heersende vorst of diens hele dynastie, tot een letterlijk goddelijke status te verheffen (apotheose), naast een aantal mythische figuren die door de goden zelf wegens in alle betekenissen mythische verdiensten in het officiëel pantheon werden opgenomen, zoals Asklepios, zij het vooral halfgoden zoals Hercules. De farao kan gelden als prototype van de levende god, met als tegenhanger in de Nieuwe Wereld de Grote Inca, eveneens beschouwd als incarnatie van de zonnegod. Toch kan zelfs het behoud van de sacrale status niet verhinderen dat bijvoorbeeld de keizers van Japan politiek buitenspel worden gezet door de sjogoen, een generalissimo die een eigen dynastie sticht.
In het oude Rome werd de wettelijke status divus, vergoddelijkt mens, door de senaat postuum verleend, en gaf recht op een officiële staatscultus. Dit werd gangbare praktijk voor de keizers tot de kerstening van het Romeinse rijk.
Seculiere politiek
Zelfs in uitdrukkelijk wereldlijke, zich vaak zelfs tegen een door staatsgodsdienst gekleurd verleden afzettende regimes, waar de religieuze terminologie wegvalt, kan een soortgelijke verering bestaan voor cruciale staatslieden, inzonderheid de stichter (zoals Ataturk, de vader van de republiek, in modern Turkije), soms echter elke opeenvolgende leider, zoals in de stalinistische vorm van communisme, die in het geval van Noord-Korea zelfs ontaardt in een dynastie van 'onfeilbare' staats- en partij-leiders.
Andere
Daarnaast worden ook sommige mensen in de filmindustrie, sport, muziek, en dergelijke verheerlijkt of aanbeden. Voorbeelden hiervan zijn The Beatles in de jaren zestig, en Doe Maar in Nederland in de jaren tachtig.[1][2][3]
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- º muziekencyclopedie.nl Enkele voorbeelden van tieneridolen
- º "De opvolger Doris Day ontketent in het voorjaar van 1982 een heuse Doe Maar-rage - met hysterische taferelen als in de hoogtijdagen van The Beatles". muziekencyclopedie.nl Nederlandstalig . Enkele voorbeelden.
- º Doe Maar De hysterie