Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Overleg:Frederik Rijkens
1889: De heer Frederik Rijkens, 104 jaar, Vries (Drenthe). “Mijn familie woonde allemaal in de veenkolonies. Dat waren bouwboeren. Door En ZATERDAG 23 JULI 1994
Mijn vader heb ik nooit 'kend. Ik was twee of drie jaar en toen is die al overleden aan een longontsteking. Ik bleef met mijn moeder, drie zusters en vier broers achter. Ik ging altijd lopend naar school op Hoogezand. Later kreeg mijn tien jaar oudere broer wel een fiets. Dat was wat. Ik was de op een na jongste. Mijn broers waren al getrouwd, daardoor moest ik met twaalf jaar de boerderij al doen. Ik met mijn zusters. Koren dorsen met een vlegel, aardappels rooien, alles was handwerk. Armoede van eten en drinken heb ik nooit gehad hoor. Als je boer bent, dan heb je alles. We hadden alles van het land, en kippen en eieren. Ieder jaar slachtten we een varken. Ik eet nog steeds hetzelfde als vroeger. Groente en aardappelen en stamppot.
“In 1905 kocht mijn moeder een stuk land, waar we een boerderij op hebben gezet. Het was een grote boerderij. Hij kostte 3268 gulden. Pas geleden heeft een vrouw de boerderij gekocht. Dat was de derde al die er in kwam. Zij had er meer dan drie ton voor gegeven. Honderd maal zo duur, dat vergeet je nooit, zulke dingen.
“Bij Groningen zou een vliegmachin langs komen. We moesten uren lopen voordat we er waren, maar je moest er zijn. Er waren honderden mensen die kwamen 'kieken', he. We hadden nog nooit een vliegmachien gezien. Ineens kwam die eraan. Je zag er een mannetje in zitten. Je kon het gewoon niet geloven.
“Toen dat kon ben ik direct naar de landbouwschool gegaan. Ik ben begonnen met jongvee, kalvertjes. Ik was met alles de eerste hier. Met stamboekvee, bijvoorbeeld. Je ging fokken op bepaalde eigenschappen.
Als er wat nieuws was, dan deed ik het. Neem nu de pootaardappel. Die enige in de hele gemeente die dat deed. Er waren toen namelijk veel ziektes. Ik rooide de aardappelen vroeg en selecteerde ze zelf op kwaliteit om ze in nieuwe velden te poten. Zo veredelde je het ras.