Ovadja Josef

Ovadja Josef (ook: Ovadiah Yosef en andere schrijfwijzen; עובדיה יוסף, Bagdad (Irak), 24 september 1920 – Jeruzalem, (Israël), 7 oktober 2013) was een sefardisch opperrabbijn van de staat Israël en de geestelijke leider van de Sjas-beweging.

Leven

Ovadja Josef werd geboren te Bagdad en kreeg de burgerlijke naam Abdullah Youssef (يوسف عبدالله‎). Toen hij vier jaar was, emigreerden zijn ouders naar Jeruzalem. Op twintigjarige leeftijd ontving hij de smicha, de ordinatie als rabbijn. Hij was hoofdrabbijn van Egypte, van Tel Aviv en Haifa.

Van 1973 tot 1983 was hij de sefardische opperrabbijn van Israël.

Na lange en zware ziekte overleed hij op 7 oktober 2013 in Jeruzalem. Er kwamen ongeveer een half miljoen mensen naar zijn begrafenis.

Ovadja Josef is de vader van de Jitshak Josef, die sinds 2013, dertig jaar na zijn vader, het ambt van sefardisch opperrabbijn bekleedt.

Halachische beslissingen

Josef wordt in het algemeen beschouwd als één van de recente religieuze autoriteiten op het gebied van de halacha, de joodse wet, vooral door sefardische en mizrachi joden („Maranen”).

Enkele bekende voorbeelden van zijn besluiten zijn:

dat vrouwen een broek mogen dragen;
dat het betalen van belastingen aan de staat Israël correct is en een gebod is, hoewel de staat zionistisch is en door vele ultraorthodoxe joden niet wordt erkend;
Dat het legitiem en toelaatbaar is om gebied van het land Israël weg te schenken om vrede te bereiken. Toen de Oslo Akkoorden gevolgd werden door een Tweede Intifada, werd deze mening later teruggetrokken.^[1]
In 1973 besliste hij als sefardisch hoofdrabbijn van Israël dat de Beta Israël of Ethiopische joden (Falasja; Falasjmura) volledig dienden te worden erkend als een stam van het volk Israël, nadat twijfel was opgekomen over de vraag of hun bekering tot het jodendom in overeenstemming was met de halacha.
In tegenstelling tot het veel voorkomende gebruik van Asjkenazische joden, dient een vrouw geen pruik (sheitel) te dragen als hoofdbedekking, maar gebruik te maken van een hoofddoek. (Volgens de Joodse gebruiken dienen getrouwde joodse vrouwen hun haar in het openbaar te bedekken als teken van bescheidenheid.)