Opgave (sport)

Zich gewonnen geven. Bij veel sporten en denksporten bestaat in de spelregels de mogelijkheid dat een speler het opgeeft. De partij is dan direct afgelopen en de speler die opgaf heeft verloren.

Denksporten

Meestal wordt opgegeven door de speler die aan zet is, maar dat is niet noodzakelijk. Over het algemeen zal een speler de partij opgeven als hij inziet dat het geen zin heeft verder te spelen, omdat hij onherroepelijk zal verliezen tenzij de tegenstander grote blunders maakt. Uit het voorgaande blijkt al dat men vooral zal opgeven als men tegen een sterke tegenstander speelt. Van een beginner kan men immers nog wel een fout verwachten.

Het initiatief tot opgeven ligt steeds bij de verliezer. Het geldt in het algemeen als sportief om een partij op te geven wanneer men hopeloos verloren staat en niet tot het bittere einde door te spelen.

Bij schaken is het gebruikelijke gebaar dat de opgevende speler de koning horizontaal legt.

Bij go deelt men de tegenstander mede dat men de partij opgeeft.

Bij bridge wordt meestal niet opgegeven, maar geclaimd, en dat gebeurt vaak door de winnaar. Het woord claim betekent opeisen. De spelers weten namelijk niet precies hoe de kaarten verdeeld zijn waardoor het moeilijk in te schatten is hoe het spel zal verlopen. Een speler die claimt toont zijn kaarten en legt uit hoe hij verder denkt te spelen. Meestal hoopt hij de meeste slagen te maken, maar ook als een speler zegt dat hij alle volgende slagen zal verliezen (in feite is dat opgeven) spreekt men van claimen. Een claim is natuurlijk niet geldig als hij door de tegenstanders niet geaccepteerd wordt.

Ook bij Backgammnon wordt er opgegeven. Vaak wanneer de winnende partij om een verdubbeling vraagt van de te winnen punten

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties