Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Op de rand van land en water

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Op de rand van land en water (1995)

Geert Geenen

Het water stond tot aan de kruin van de dijk. Er werd door de bewoners van Maas en Waal, onder wie filmmaker Jos Kruisbergen, al gesproken over een mogelijke evacuatie, voordat de bevoegde instanties in de gaten kregen hoe ernstig de situatie was. Kruisbergen, zelf bijna in het water geboren, kent Maas en Waal als geen ander. Een week voordat er geëvacueerd moest worden, filmde hij de aanloop naar de op handen zijnde ontruiming van het bedreigde gebied. In de evacuatieperiode trokken nieuwsjagers uit de hele wereld naar het Rivierenland. Het was spannend, vooral in de omgeving van de Waaldijk bij Ochten, want die stond op doorbreken. Maar het verlaten Land van Maas en Waal was verboden gebied: ook de pers werd er uit gezet. Behalve dan Jos Kruisbergen, die van de plaatselijke politiecommandant Wim Deneke en zijn team mocht blijven filmen. Daardoor is een uniek tijdsbeeld van voor en na de evacuatie ontstaan. Niet alleen tijdens de evacuatie filmde Kruisbergen dag en nacht. Toen de landelijke pers al lang verdwenen was, ging hij door met zijn werk. Op die manier zorgde hij ervoor dat de buitenwereld haarfijn in beeld kreeg wat de werkelijke gevolgen waren in het kwetsbare Land van Maas en Waal. Deze bijzondere twee uur durende documentaire kreeg veel lof in de landelijke media. De voorstellingen zijn intussen al door meer dan 25.000 bezoekers bekeken. Bron: Theo Leeuwenburgh