Onbewuste kennis
Onbewuste kennis of ontastbare kennis (van het Engelse tacit knowledge) is een concept ontwikkeld door wetenschapper en filosoof Michael Polanyi. Hij noemde het zelf 'tacit knowing'.
Het is een vorm van individuele kennis die 'in het hoofd zit' en moeilijk overdraagbaar is. Deze vorm van kennis bevat vaak (cultuurgebonden) waarden, ervaringen en attituden. Overdracht vindt meestal plaats door interactie, waarbij leerprocessen van belang zijn. Ikujiro Nonaka en Hirotaka Takeuchi ontwierpen een schema waarin het overgeven van impliciete en expliciete kennis gerepresenteerd wordt.
Onbewuste kennis wordt ook wel vertaald met de begrippen 'know how' en 'know who'. Het staat naast (1) expliciete kennis (feitenkennis), dat uit boeken of geschriften kan worden verkregen, en ook weer makkelijk overdraagbaar is, en naast (2) impliciete kennis, kennis die we expliciet zouden kunnen maken, maar waarbij we dat niet doen, bijvoorbeeld omdat het niet tactisch is, we het niet de moeite waard vinden, of we het over het hoofd zien. Beelddenkers combineren impliciete- en expliciete kennis automatisch tot beelden (antwoorden, conclusies, begrip van zaken), of juist niet.
Vormen van onbewuste kennis zijn handelingen en routines. Onbewuste kennis wordt toegepast als functionele kennis.
Zie ook
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- Philippe Baumard (1999), Tacit knowledge in organizations.
- Ikujiro Nonaka en Hirotaka Takeuchi (1995), The Knowledge-Creating Company.
- Michael Polanyi (1966), The tacit dimension.