Misak-ı Millî

Misak-ı Millî (Arabisch schrift: ميثاق وطنيّ Nederlands: Nationaal Pakt of Nationale Eed) was een pakt, bestaande uit zes belangrijke besluiten genomen door het laatste Ottomaanse parlement op 28 januari 1920. Na de Eerste Wereldoorlog verloor het ooit zo reusachtige Ottomaanse Rijk al haar grondgebieden in de Balkan, Noord-Afrika en het Midden-Oosten waarbij alleen een rompstaatje overbleef dat circa 50% omvatte van Anatolië. Het Ottomaanse parlement probeerde haar voormalige grondgebieden op legitieme wijze terug te krijgen door referenda in bezette gebieden te organiseren. Dit besluit werd openlijk gepubliceerd op 12 februari 1920. Deze besluiten leidden ertoe dat de Britten, Fransen en Italianen overgingen tot de bezetting van Constantinopel op 16 maart 1920 waarbij het parlement ontslagen werd en een westers gezind parlement werd geïnstalleerd.

Als gevolg van deze gebeurtenissen en de vernederende Verdrag van Sèvres richtten de Turkse nationalisten onder leiding van Veldmaarschalk Mustafa Kemal Ataturk een nieuw parlement op, de Grote Nationale Assemblee van Turkije, in Ankara. Veel voormalige parlementsleden uit het voormalige parlement van Istanboel sloten zich aan bij dit parlement. Onder leiding van Ataturk werden de hoofdlijnen van de Misak-i Milli uitgevoerd door verschillende veldslagen tegen de bezetters. De Misak-i Milli werd grotendeels verzegeld met het Verdrag van Kars in 1921 waarbij de landgrenzen in het noordoosten werd vastgesteld, het Verdrag van Lausanne in 1923 waarbij de overige landgrenzen van Turkije werden vastgesteld en internationaal erkend werd en het Verdrag van Montreux in 1936 waarbij Turkije de volledige controle over de Bosporus verkreeg en deze in oorlogstijd mag sluiten.

Afbeeldingen

• 

  1. Landgrenzen van Turkije volgens de Misak-ı Millî plannen 2. Huidige landsgrenzen van Turkije.

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

  Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)