Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Martinus Antonie van Andel
Dr. Martinus Antonie van Andel (Gorinchem, 16 januari 1878 – Gorinchem, 5 juni 1941) was een Nederlands arts en volkskundige.
Leven
Martinus werd geboren in Gorinchem als zoon van een handelsman.
Hij bezocht het gymnasium in zijn geboorteplaats en studeerde daarna geneeskunde in Utrecht. Hij gradueerde in 1903 als arts, werkte dan een jaar als assistent van professor Albert Narath, en vestigde zich in 1905 als huisarts te Gorinchem. Zijn observaties in deze historische stad en van de volksgeneeskunde op het omringende platteland, brachten hem ertoe een onderzoek te beginnen van de geschiedenis van de geneeskunde en van de volksgeneeskunst. Hij verdedigde cum laude op 18 juni 1909 zijn proefschrift getiteld Volksgeneeskunst in Nederland aan de pas enkele jaren voordien gestichtte afdeling voor geschiedenis van de geneeskunde aan de universiteit van Leiden. Hij was de eerste promovent onder professor Evert Cornelis van Leersum.
Bij zijn onderzoek kwam Van Andel in contact met dr. Jan Gerard de Lint, eveneens huisarts te Gorinchem en de leraar klassieke letteren Hendrik Joan Lulofs. Rond hen groepeerden zich diverse medici-historici. In 1919 organiseerden zij voor het eerst een geneeskundig-geschiedkundige vergadering, met burgemeester Egbertus Gerrit Gaarland als gastheer.
Door zijn publicaties werd hij tot in het buitenland bekend.
Familie
M. A. van Andel trouwde op 20 juni 1907 in Utrecht met Agatha Brevée. Zij kregen een dochter en twee zonen.
Werken (gedeeltelijke lijst)
- Volksgeneeskunst in Nederland 1909, proefschrift, later gepubliceerd, op archive.org
- Klassieke Wondermiddelen, 1928. J. Noorduyn, Gorinchem.
- Chirurgijns, Vrije Meesters, Beunhazen en Kwakzalvers, 1941. P. N. van Kampen, Amsterdam.
Bronnen
