Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Mariakaakje-overleg
Het mariakaakje-overleg is een vermoedelijke mythe die internationale bekendheid kreeg door de zuinigheid van premier Willem Drees en zijn vrouw To Drees-Hent.
Anekdote
De anekdote is als volgt. In 1947 ontvangen Drees en zijn vrouw twee hoge Amerikaanse ambtenaren in hun thuis aan de Beeklaan 502 in Den Haag. Het Catshuis is dan nog niet de ambtswoning van de premier. De twee ambtenaren Harriman en Hoffman zijn verantwoordelijk voor de toekenning van de gelden in het kader van de Marshallhulp. Mevrouw Drees serveert de twee een kopje thee vergezeld van een mariakaakje. Volgens het verhaal zouden Hoffman en Harriman tegen elkaar gezegd hebben: "Aan een land waarvan de minister-president zo woont en leeft, is ons geld goed besteed."
Taxatie
In 1947 was Drees echter nog geen minister-president en er is geen grond aan te nemen dat een dergelijk bezoek in die periode heeft plaatsgevonden. Wel ontdekte een van de biografen van Drees, Jelle Gaemers, dat Harriman in april 1949 enkele dagen naar Nederland kwam voor de viering van één jaar Marshallhulp. Harriman arriveerde op 3 april 1949, had een lunch met de Amerikaanse ambassadeur en bracht na de lunch een informeel bezoek aan minister-president Drees. Verder waren er diners en ontvangsten; het bezoek was niet beperkt tot deze ontvangst thuis. Aldus, met verdere verwijzingen, Jelle Gaemers op p. 299-300 van Premier en elder statesman.[1] Gaemers voegt eraan toe (p. 300): "We moeten de mythe van de extra Marshallmiljoenen maar snel vergeten, evenals de 'smeuïge' details die gaandeweg de anekdote zijn binnengeslopen: de Beeklaan die te smal zou zijn voor de speciaal ingevlogen (!) Cadillac van Harriman, de zuinig afgestelde gashaard, de slappe thee en vooral dat mariakaakje." Gaemers houdt Joseph Luns, destijds ambassademedewerker, verantwoordelijk voor de anekdote over het kaakje.
Drees' kleinzoon Willem B. Drees stelde in de Haagsche Courant van 18 juli 2002: "Telkens lees ik weer het verhaal van het mariakaakje, dat mijn grootmoeder in dit huis aan de Amerikaanse gezant Harriman zou hebben aangeboden, waardoor Nederland goed bedeeld werd bij de Marshallhulp – een verhaal dat door de Bourgondische Joseph Luns en anderen is verteld, maar waarschijnlijk een verzinsel is."[2]
Noten
- º Hans Daalder & Jelle Gaemers, Premier en elder statesman: De jaren 1948-1988. Willem Drees 1886-1988, Uitgeverij Balans, Amsterdam, 2014. ISBN 978-94-6003715-3.
- º Krantenartikel op drees.nl (gearchiveerd op 11 augustus 2002 in het Internet Archive).
