Marcel Maeyer

Marcel Maeyer (Sint-Niklaas, 23 juli 1920) is een vertegenwoordiger van de hedendaagse Vlaamse schilderkunst. Maeyer was hoogleraar kunstgeschiedenis aan de Universiteit Gent.

Maeyer is voornamelijk bekend voor zijn hyperrealistisch werk. Op 19 september 1950 trad hij in het huwelijk met Gabrielle (Bieke) De Beul, samen kregen ze twee kinderen. Marcel Maeyer woont en schildert in Sint-Martens-Latem.

Academische carrière

Als jonge knaap leerde Marcel Maeyer (geboren: Marcel De Maeyer) de fijne kneepjes van het schildersvak van zijn oom en kunstschilder Alfons Proost (Sint-Niklaas 1880-Antwerpen 1957). Niettemin trad de kunstenaar Maeyer pas relatief laat in het voetlicht. Van 1932 tot 1938 liep hij college in het Klein Seminarie te Sint-Niklaas. Later studeerde hij achtereenvolgens geschiedenis en kunstgeschiedenis aan de toenmalige Rijksuniversiteit Gent. In 1952 promoveerde hij tot doctor in de Kunstgeschiedenis en de oudheidkunde. Inmiddels was hij reeds sinds 1948 adjunct conservator van het Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België. In 1949 maakte hij de overstap naar de Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen (KMSKA), hij zou er tot 1960 conservator blijven. Tijdens zijn jaren aan het KMSKA ontpopte hij zich verder tot Ensorspecialist. Samen met hoofdconservator W. Vanbeselaere breidde hij er de collectie hedendaagse kunst uit, met focus op het werk van James Ensor. Het is ook tijdens deze conservatorjaren dat de eerste schilderijen van Maeyer tot stand kwamen. In 1957 werd Marcel Maeyer docent aan de RUG, en in 1965 werd hij tot hoogleraar bevorderd. Tot aan zijn pensioen in 1985 zal hij er kunstgeschiedenis doceren.

Artistieke carrière

Het is pas vanaf de jaren ’60 dat Marcel Maeyer zich naast academicus, ook als kunstenaar profileert. In die periode ontwikkelt hij een intensieve artistieke creativiteit, die hem in 1964 naar Milaan brengt met een tentoonstelling in de Galleria Ciranna. Dit is eerste keer dat de kunstenaar in het voetlicht treedt. Kort daarna stelt hij ook tentoon in Parijs en Milaan. De grote internationale doorbraak en erkenning vindt echter plaats in de jaren ’70, tijdens zijn hyperrealistische periode. Geïnspireerd op het kermisverleden van zijn moeder en zijn oom Alfons Proost, en op zijn eigen jeugd in het kaperssalon van zijn vader, maakt hij realistische, sfeervolle schilderijen van afgedekte kermisattracties of kapperszaken. Daarnaast schildert hij ook alledaagse straatbeelden van zebrapaden of stoepstenen.

Tentoonstellingen

Met zijn hyperrealistisch werk wordt hij geselecteerd voor een solotentoonstelling in het Belgisch paviljoen op de Biënnale van Venetië in 1976. In loop der jaren zal hij ook deelnemen aan internationale tentoonstellingen zoals de Biënnale van São Paulo (1979) en Documenta IX in Kassel (1992). Grote solotentoonstellingen waren ook te zien in het Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen (1997) en het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen (2009). In Sint-Niklaas vond in 2000 de grote tentoonstelling, ‘Marcel Maeyer life’, plaats. Museum Dhondt-Dhaenens bracht in 2007 een expo rond het recentere werk van Maeyer. Tijdens het hedendaags kunstenparcours Coup de Ville in 2010, werd zijn werk opnieuw belicht in de Salons voor Schone Kunsten in Sint-Niklaas. In 2016 opende opnieuw een grote tentoonstelling met recent en ouder werk in de Tentoonstellingszaal Zwijgershoek, Sint-Niklaas.

Voor het Brusselse metrostation Louiza (metrostation) maakte Maeyer het werk ‘Droom van Poelaert’, het is er nog steeds te bezichtigen.

Prijzen en huldigingen

In 1985 werd Marcel Maeyer gehuldigd met de Prijs van de Vlaamse Gemeenschap, ter bekroning van zijn kunstenaarscarrière. In 2010 werd op de kunstbeurs Lineart een hommagetentoonstelling aan de kunstenaar gebracht. Tegelijkertijd ontving Maeyer de Lifetime achievement award van de Provincie Oost-Vlaanderen.

Verder lezen

1. Claire Van Damme en Herwig Todts: Marcel Maeyer, Catalogus van de retrospectieve tentoonstelling in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten (Antwerpen), Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, 1986, 84p.
2. Jan Foncé: Marcel Maeyer: à la recherche du temps perdu, MUHKA, 1997, 85p. ISBN 49-D-1997-4828/6
3. Documenta IX: Kassel, 13. Juni-20. September 1992 – Katalog in drei Bänden, Band 1, Seite 179; Stuttgart 1992, ISBN 3-89322-380-0
4. Interview met Marcel Maeyer- Hilde van Canneyt

Informatie over deze kunstenaar bij het Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties: