Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Manuele lymfdrainage ad modum Vodder
De Deense Dr. Emil Vodder (20-02-1896 tot 17-02-1986) en zijn vrouw Dr. Estrid Vodder pionierden op het gebied "Lymfologie". Tijdens hun biologische studie van het lymfevatenstelsel en het behandelen van patiënten met chronische verkoudheid, kwamen zij gezwollen lymfklieren tegen. In de jaren 30 lag er een taboo op het behandelen van deze lymfklieren, vanwege een gebrek aan kennis van de werking van het lymfevatenstelsel. De Vodders lieten zich niet weerhouden door dit, en begonnen in 1932 met hun studie van het lymfevatenstelsel, en ontwikkelden de zachte cirkelvormige massage om lymfedoorstroming te bevorderen. In 1936 na 4 jaar research introduceerden zij deze techniek aan de wereld in Paris, Frankrijk. De rest van hun verdere leven hebben zij gespendeerd aan het demonstreren en aanleren van deze methode.
Deze zachte cirkelvormige manuele massage is een beweging die de huid rekt met als resultaat de lymfe af te voeren. Tot op de dag van vandaag wordt de originele methode aangeleerd en is de gouden standaard voor manuele lymfdrainage.
Algemeen
Het menselijke lichaam bestaat voor 2/3 uit vocht. Dit vocht bevindt zich in en rondom alle lichaamscellen, bloedbanen, lymfbanen en de hersenbanen. Zeer veel processen verlopen via dit lichaamsvocht. Onder meer het vervoer van zenuwprikkels, hormonen of schadelijke stoffen (b.v. bacteriën) en het uitwisselen van stoffen (b.v. bouw-, afbraakstoffen) en/of van gassen (b.v. zuurstof, koolzuurgas).[1] Deze processen via het lichaamsvocht noemen we "de waterhuishouding". Het lichaam is in een optimaal evenwicht als de waterhuishouding in een optimale conditie verkeert. Het lymfestelsel(lymfvaten en lymfeknopen) speelt een belangrijke rol bij het scheppen en onderhouden van de ideale leefomgeving voor onze lichaamscellen. Het is namelijk de lymfe die hierin een voedende, zuiverende en drainerende rol vervult. Lymfedrainage is dus een normale, natuurlijke functie in ons lichaam, die echter bemoeilijkt kan worden door ziekte, stress of als gevolg van een ongeval. In dit geval kan de drainage van de lymfe manueel (met de handen) geoptimaliseerd worden. [2]
De methode Vodder
De Manuele Lymfedrainage volgens Vodder is een massagevorm, die er op gericht is de kwaliteit van het watermilieu binnen het lichaam te optimaliseren en zo een goede celdeling te bevorderen. Dit is mogelijk door de stimulatie van de werking van de venen en het lymfevatenstelsel, een stimulatie die nodig is om het teveel aan vocht (zichtbaar en onzichtbaar oedeem) efficiënter via deze afvoerwegen af te voeren. In 1932 ontwikkelde Dr. Emil Vodder, een Deens bioloog, samen met zijn echtgenote, een voor die tijd revolutionaire therapie. Sinds 1974 wordt de MLDV in België en Nederland verspreid door de Virginia Cool School (officieel opgericht door Emil Vodder).
Het bijzondere aan de therapie van Dr. Vodder is, dat die niet alleen gericht is op een drainerende werking van het lymfestelsel, maar vooral op de voedende en zuiverende werking van al het lichaamsvocht. Het is een holistische behandeling waarbij de mens in zijn geheel telt. De MLDV is een zachte massagevorm, toepasbaar op het gehele lichaam. De therapie heeft als doel de circulatie te stimuleren en eventuele stagnaties op te effen, de weerstand te verhogen, stress te verlagen en het hormonale stelsel te optimaliseren. De waterhuishouding wordt direct beïnvloed door de stimulatie van het lymfestelsel en indirect door het dempen van het verhoogd stressniveau in het lichaam.[3]
Hoe gaat het in z'n werk?
Bij MLDV wordt ritmisch een heel zachte, spiraalvormige rek uitgeoefend op de lymfklieren en lymfebanen, met gelijktijdig een aangepast druk op de venen (rekening houdend met de toestand van de venen). De richting wordt bepaald door de stroomrichting in de venen en de lymfvaten. Heel belangrijk daarbij is het ritme van deze 'handgreep'. Dat ritme moet namelijk exact overeenkomen met het openen en sluiten van de kleppen in de lymfebanen en in de haarvaatjes (kleinste bloedvaten in het lichaam), want alleen dan kan al het 'overtollig' lichaamsvocht goed worden afgevoerd.
De behandeling, waarbij de patiënt meestal ligt, vindt plaats in een ontspannen sfeer. Om dit laatste te bereiken wordt verzocht tijdens de behandeling niet te praten. De duur van deze pijnloze behandeling wordt individueel opgebouwd, afhankelijk van de klacht en de algemene toestand van de patiënt. De behandeling begint bij de lymfklieren in de hals (de basis) gevolgd door, afhankelijk van de klacht, de lymfkieren in de buikstreek, oksels, liezen en het gelaat. Heeft de patiënt buiten deze gebieden klachten, dan zal daarop een specifieke behandeling volgen.
De behandeling door een MLDV-therapeut bestaat uit Manuele Lymfedrainage Vodder en kan aangevuld worden met de volgende technieken:
- Lymftaping
- Aangepast oefentherapie
- Mobilisaties
- Compressietherapie in de vorm van bandageren en/of zwachtelen
Het lymfestelsel
Tot het lymfestelsel behoren de lymfvaten en de lymfatische organen (zie volgende alinea). Het lymfestelsel loopt parallel aan het veneuze bloedvatenstelsel en heeft de volgende functies:
- Op de eerste plaats drainage van weefselvocht en stoffen uit de interstitiële ruimtes (interstitium of ruimte tussen de cellen) die niet door het bloedvatenstelsel geresorbeerd kunnen worden. De samenstelling van de lymfvloeistof is per lichaamsgebied verschillend en lijkt op het omringende interstitiële vocht.
- Afvoer van vetten (lipoproteïnen, chylomicronen), die in de darm worden geresorbeerd.
- Terugtransport van lymfocyten uit de lymfatische organen naar het bloed.
Lymfatische organen dienen o.a. voor de specifieke afweer. Er wordt onderscheid gemaakt tussen primaire en secundaire lymfatische organen. Primaire lymfatische organen, betrokken bij o.a. vorming, rijping en ontwikkeling van immuuncellen:
- Thymus (ontwikkeling van T-lymfocyten)
- Beenmerg (ontwikkeling B-lymfocyten)
Secundaire lymfatische organen, bevolkt door lymfocyten. Hier vinden o.a. antigeenpresentatie, vermeerdering van lymfocyten en vorming van antilichamen plaats:
- Milt
- Lymfeknopen
- Lymfatisch weefsel van de slijmvliezen en amandelen van de ring van Waldeyer-Hartz
- Lymfatisch weefsel van de bronchiën (buizen in de longen die lucht vervoeren)
- Lymfatisch weefsel van de darmen, bijvoorbeeld plaques van Peyer en appendix vermiformis
Het lymfstelsel zit overal in het lichaam en is op topografisch en functioneel gebied te verdelen in 3 systemen:
- Een oppervlakkig (epifasciaal) systeem. Dit draineert de huid (cutis en subcutis)
- Een diep (subfasciaal) systeem. Dit voert de lymf uit de spieren, gewrichten, peesscheden en zenuwen af
- Een orgaanspecifiek systeem. Dit systeem draineert van alle organen en vertoont orgaanspecifieke verschillen
De diepere systemen worden met het oppervlakkig systeem verbonden door perforerende vaten en brengt lymf uit de diepte naar de oppervlakte. [4]
Fysiologie op celniveau
Het menselijk lichaam bestaat voor ongeveer 2/3 deel uit water. Dit water blijft in ons lichaam en is niet afhankelijk van zwaartekracht omdat polaire stoffen (eiwitten) watermoleculen aantrekken. Een cel heeft water nodig om te kunnen overleven. Water gedraagt zich hetzelfde in het lichaam als buiten het lichaam. Vergelijk een stromend beekje met een stilstaande sloot. Het water in het beekje is schoner dan in de sloot. Een cel is gezond en kan zich beter herstellen in een beekje dan in een sloot. Waar eiwit gaat, volgt het water. Door cytopempsis gaat eiwit van bloedvat naar cel. Gaat een cel kapot (gezwikte enkel, blauwe plek), dan komen de eiwitten van die cel in het interstitium (de ruimte tussen de cellen) en dus ook het water. Hierdoor komt er zwelling. Het lymfestelsel is het enige systeem in het menselijk lichaam die dit kan opruimen.
Behandelbare klachten
De Manuele Lymfedrainage volgens de methode Vodder is toepasbaar bij zeer veel klachten, al dan niet in combinatie met andere therapie vormen. Door de speciale locatie en functie van het lymfestelsel (namelijk overal in het lichaam en alles wordt geresorbeerd) heeft het zoveel invloed op het lichaam.
- Oedemen (zwelling), zowel zichtbare als niet-zichtbare
- Lymfe-oedeem (bijvoorbeeld na oncologische ingrepen bij of ter voorkoming van een 'dikke' arm na borstamputatie of 'dikke' benen na baarmoeder- of prostaatoperatie)
- Oedeem na een trauma (distorsie), fractuur (botbreuk), haematomen (bloeduitstortingen bijvoorbeeld bij haemofilie)
- Na een operatieve ingreep
- Veneus oedeem
- Spierpijnen en spierletsels: ontstekingsreacties van pezen, contusies (kneuzingen)
- Dystrofieën: Südeckse dystrofie (algomelia)
- Auto-immuunziekten
- Reumatoïde artritis (reuma)
- Fibromyalgie (wordt ook wel 'weke delen reuma' genoemd)
- Multiple sclerose (MS)
- Ziekte van Crohn
- Syndroom van Guillain-Barré
- Gewrichtsklachten
- Na artroscopie (kijkoperatie)
- Artrose (slijtage)
- Traumata van ligamenten (bijvoorbeeld (gedeeltelijk) gescheurde enkelbanden na verzwikking)
- Traumata van gewrichtskapsels (bijvoorbeeld na schouderluxatie; uit de kom gaan)
- Klachten van het zenuwstelsel
- Gezichtsverlamming
- Migraine
- Trigeminusneuralgie (aangezichtspijn)
- Stressgerelateerde klachten
- Slapeloosheid
- Hoofdpijn
- Concentratieverlies
- Verstoring van darmfunctie (zoals bijvoorbeeld constipatie, chronisch diarree)
- Verteringsproblemen (zoals bijvoorbeeld maagklachten)
- Keel-, neus- en ooraandoeningen
- Sinusitis (verkoudheid en bijholte-onstekingen)
- Tinnitus aureum (oorsuizen)
- Kaakproblematiek
- Paradontose (ontsteking van tandvlees)
- Ziekte van Ménière (draaiduizeligheid)
- Huidproblematiek
- Chronisch eczeem
- Acné
- Littekens
- Fibrose (verharde stukken van huid)
- Gevolgen van erysipelas (wondroos)
- Ademhalingsproblematiek
- Hyperventilatie
- Chronische bronchitis
- Longemfyseem
- Astma (niet tijdens een acute aanval)
- Bloedcirculatiestoornissen
- Glaucoom (te hoge oogdruk)
- Claudicatio intermittens (etalagebenen)
- Ulcus cruris (open been)
- Haemorroïden (aambeien)
- Veneuze insufficiëntie (varices, spataderen)
- Orgaanstoornissen
- Lever en nieren (aanleg tot infecties en allergieën)
- Darmen (chronische blinde darmklachten, verteringsproblemen, spastische colonsyndroom)
- Hypofyse (hormonale problematiek zoals bijvoorbeeld pijnlijke menstruatie, vruchtbaarheidsproblemen, premenstrueel syndroom (PMS))
Externe link
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- º W.G. Burgerhout (2006), Fysiologie, leerboek voor paramedische beroepen, Reed Business
- º www.mldv.org
- º http://www.mldv.org/
- º Schünke, M.(2005) Anatomische atlas Prometheus Bohn Stafleu van Loghum
|
De toestemming voor het vrije gebruik van de gehele tekst, of een gedeelte daarvan, is geverifieerd en gearchiveerd op OTRS. (meer informatie) | OTRS-Ticket ID=2015062610014317 |