Magisch alfabet

Een magisch alfabet of magisch taalsysteem is een systeem dat werd uitgevonden voor gebruik in magische rituelen en teksten.

Over woorden met magische lading horen we nog wel in verhalen en mythen. Aan sommige talen wordt meer magische kracht toegeschreven dan aan andere. Zo wordt ook gedacht dat sommige alfabetten meer magische lading hebben dan andere, zoals het runenalfabet en Hebreeuws alfabet.

De Engelse magiër John Dee ontwierp zelfs een eigen magisch alfabet, het Enochiaans alfabet, dat hij naar eigen zeggen van engelen kreeg, met de bedoeling voor magische doeleinden gemakkelijker de hulp van engelen te kunnen inroepen.

In de gematria en runenmagie wordt een verband gelegd met getallen. Aan getallen werden magische eigenschappen toegeschreven, zoals nog bekend is uit de pythagoreïsche natuurfilosofie.

Het feit dat men met letters en cijfers woorden en getallen kan vormen met een betekenis, geeft aan dat de letters en cijfers blijkbaar een speciale lading kunnen geven.

In het Hebreeuws, het runenalfabet en het Tibetaans alfabet bezit elk letterteken een eigen betekenis of symboolwaarde, waardoor een combinatie van letters neerkomt op een combinatie van verschillende begrippen, wat ruimte geeft voor het interpreteren van de symbolische betekenis van de lettercombinatie. De Hebreeuwse letters werden daarom door joodse mystici gezien als ’DNA van het universum’. Door Arabische filosofen werden dit soort ideeën toegepast op het Arabisch alfabet in de Arabisch lettermagie, simiya.