Lullus

Lullus o.s.b. (Wessex, ca. 710 – Hersfeld, 16 oktober 786) was een Angelsaksische missionaris in Duitsland, eerste aartsbisschop van Mainz en de eerste abt van de abdij van Hersfeld.

Lullus werd monnik in Malmesbury. Hij was met Bonifatius, ’de Apostel der Duitsers’ als missionaris actief in Thüringen, Friesland en Hessen.

In 752 werd hij door Bonifatius tot bisschop gewijd en uitgekozen als zijn opvolger. Koning Pepijn bevestigde de wens van Bonifatius en paus Stefanus II bevestigde Lullus als opvolger van Bonifatius. Bonifatius vertrok in 754 opnieuw op zendingsreis naar Friesland, maar zou niet meer van zijn reis terugkomen en werd in Friesland vermoord.

Er ontstonden meningsverschillen tussen Lullus en Sturmius, de abt van Fulda. Zo claimde Sturmius de onafhankelijkheid voor zijn klooster, maar Lullus vond dat dit onder zijn kerkelijk gezag stond. Het conflict leidde ertoe dat Sturmius een tijd werd afgezet door koning Pepijn. Toen Pepijn de onschuld van Sturmius voor bewezen achtte, werd Sturmius weer in zijn functie hersteld. Lullus deed later moeite om beter overeen te komen met Sturmius.

In 768 of 769 stichtte Lullus de abdij van Hersfeld. In april 769 nam hij in Rome deel aan een concilie, waarin Constantijn II als valse paus werd veroordeeld.

In 781 verhoogde paus Adrianus I de bisschopszetel tot aartsbisschopszetel, en Lullus werd de eerste aartsbisschop van Mainz. Hij overleed in 786 en werd begraven in de door hem gestichte abdij in Hersfeld.

Aan dit artikel is nog veel plaats voor verbetering of uitbreiding. Mogelijk ontbreekt nog veel informatie in het artikel, ontbreken bronvermeldingen of is het moeilijk verifieerbaar. Ook kan mogelijk de spelling, het taalgebruik, de schrijfstijl en de toon worden verbeterd, of is het niet in overeenstemming met andere conventies van Wikisage.
Je bent uitgenodigd om deze pagina te helpen verbeteren. — Meer informatie