Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Leonardushoeve
De Leonardushoeve is een boerderij in Belfeld in de Nederlandse gemeente Venlo.
De boerderij heeft, samen met de Kleine Hoeve oorspronkelijk tot Landgoed Schoneborg behoord, onder de naam Grote Hoeve. Beide boerderijen staan op de Tranchotkaart circa 200 meter uit elkaar vermeld. In ieder geval zijn beide boerderijen op deze kaart ingetekend aan de westelijke rand van het Meelderbroek ten zuiden van Belfeld. De twee hoeves zijn volgens een leenaktenboek van het Hertogdom Gelre kort na 1465 van elkaar gescheiden. In dit boek staat tevens vermeld, dat de boerderijen omgracht moeten zijn geweest, van water voorzien uit de Gaesbeek. Volgens een koopakte uit 1911 besloeg de Grote Hoeve, inclusief opstal, in die tijd ruim 33 hectare.
In 1887 verkoopt de eigenares, Josephine de Rijk, de boerderij aan de Missionarissen van Steyl. Op dat moment wordt de naam van de boerderij veranderd in Sint-Annahof. In 1912 wordt de naam wederom veranderd. Ditmaal in Leonardushoeve, naar de heiligverklaarde Leonardus. Op dat moment is ook de typering van de boerderij bekend, namelijk langgevelboerderij. De inwoners van Belfeld noemen de boerderij vanaf dat moment echter Patershoof. De grootste kamer wordt ingericht als kapel, zodat de paters niet elke avond terug naar Steyl hoeven.
In 1956 wordt een nieuwe Leonardushoeve gerealiseerd, aangezien de oude gebouwen in slechte staat verkeren. De nieuwe hoeve wordt gebouwd in carrévorm, waarbij tevens plaats is voor een koeienstal en verblijven voor de knechten. Vanaf 1959 wordt het complex verder uitgebreid met varkensstallen, paardenstallen, een smederij, een extra koeienstal en drie grote loodsen om de landbouwwerktuigen in op te slaan.
In de jaren 80 worden de agrarische activiteiten gestopt, aangezien de paters te oud zijn om de werkzaamheden te blijven uitvoeren. De congregatie blijft echter eigenaar van het complex, maar de gebouwen worden vanaf dat moment verhuurd. Tegenwoordig is er een spiritueel centrum gevestigd, gestoeld op de Indiase ashrams.
Bronnen, noten en/of referenties
|