Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Leo Lagrou
Leo Lagrou (°Antwerpen, 1935) is een Vlaams sociaal-psycholoog.
Levensloop
Hoewel geboren in Antwerpen, groeide hij op in West-Vlaanderen. Als tiener en zoon van de gevluchte collaborateur René Lagrou, had hij het in de naoorlogsjaren niet gemakkelijk. Hij hield er een kritische geest en een gedrevenheid aan over en een afkeer van autoritarisme en ideologische vooringenomenheid.
Leo Lagrou begon als student in de rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven, en combineerde dit met een baccalaureaat in de wijsbegeerte, waar toen ook enkele cursussen psychologie (als keuzevak) in zaten. Omdat psychologie aan de universiteit in de jaren 50 in volle uitbouw was, koos hij voor een opleiding tot psycholoog, waar hij ook een doctoraat behaalde; promotor was Joseph Nuttin Sr. Daar kreeg hij de kans zich te vervolmaken in groepsdynamica, meer bepaald de communicatie in kleine groepen.
"De kleine groep maakt in feite de overgang van het individu naar de ruime maatschappelijke context, de gemeenschap".
In tegenstelling tot Jozef Nuttin jr. die sociale psychologie in een (artificieel) laboratorium uitwerkte, trok Lagrou naar de reële context van vergaderpraktijken, zoals bij de KAV. Het onderzoek mondde uit in vormingsprogramma's, zoals "onderhandelingstechnieken" voor vakbondsvrijgestelden.
Later werd dit geconcretiseerd in het Hoger instituut voor de arbeid (het HIVA), dat in grote mate zijn levenswerk is. Hij werd gewoon hoogleraar aan de KU Leuven.
Zijn broer Evert Lagrou maakte naam als stedenbouwkundige en docent. Zijn zoon, Pieter Lagrou, hoogleraar aan de Université Libre de Bruxelles is een erkend specialist van de nazitijd, met verzet en collaboratie in verschillende Europese landen.
Publicaties
- Onderzoek naar de structuur van de inhoud van groepsdiscussies in functie van volwassenenvorming, doctoraatsverhandeling, 1964 (onuitgegeven)
- Contact en confrontatie in groepsgesprekken. Leven en leren met groepen, Alphen a/d Rijn, 1984
Bron
- René BOUWEN e. a. (red), Liber Amicorum prof. dr. Leo Lagrou, Van Groep Naar Gemeenschap, uitg. Garant, Leuven / Apeldoorn, 2000
- Wouter VERBEYLEN, Sociaal psycholoog Leo Lagrou, in: Campuskrant, 2000
- Paul BELIËN, Schimpen op Vlaanderen, in: The Brussels Journal, 12 juli 2005.