Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Kho Liang Ie
| Kho Liang Ie | ||
| Afbeelding gewenst | ||
| Persoonsgegevens | ||
| Volledige naam | Kho Liang Ie | |
| Geboren | 5 augustus 1927, Magelang Nederlands-Indië | |
| Overleden | 1 januari 1975, Amsterdam | |
| Geboorteland | Nederland | |
| Nationaliteit | Nederlands | |
| Beroep(en) | Vormgever | |
| Oriënterende gegevens | ||
| Jaren actief | 1949-1975 | |
| Stijl(en) | Modernisme | |
 Informatie over Kho Liang Ie bij het Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie
| ||
Kho Liang Ie (Magelang, 5 augustus 1927 - Amsterdam, 1 januari 1975) was een Nederlands industrieel vormgever. Hij is vooral bekend als ontwerper van de inrichting van Schiphol.
Levensloop
Kho Liang Ie[1] werd in 1927 geboren uit Chinese ouders. Met de Indonesische onafhankelijkheid in 1949 kwam hij naar Nederland, alwaar hij in eerste instantie aanving met een medicijnenstudie[2], welke studie hij al snel inwisselde voor een opleiding bij de Rietveld Academie. Na zijn afstuderen in 1954 werd hij medewerker van de stichting Goed Wonen, en was van 1957 tot 1963 redacteur van het gelijknamige tijdschrift. Vanaf 1958 tot zijn dood was hij ook actief als meubelontwerper voor Artifort, daarnaast heeft hij ook ontworpen voor Bruynzeel en Mosa.
Schiphol
Kho Liang Ie was vanaf een vroeg stadium betrokken bij de inrichting van het nieuwe stationsgebouw van de luchthaven Schiphol, dat tussen 1963 en 1967 als opvolger van de oude luchthaven op Schiphol-Oost verrees. Zijn uitgangspunten waren een heldere lay-out voor het gebouw, met duidelijke zichtlijnen en veel glas opdat men de vliegtuigen goed kon zien.[3] Volgens Kho moest de nerveuze reiziger niet worden afgeleid door een uitbundige inrichting. Hij meende dat de mensen, de wegwijzers en de reclameborden kleur aan het gebouw moesten geven, en was een overdadig kleurgebruik uit den boze. Kho ging daarin zover dat ook alle kunstwerken die op zijn initiatief in het gebouw verschenen in grijs of bruin plastic of metaal werden gemaakt.[4] Hij werkte voor de bewegwijzering met Benno Wissing van Total Design. Van de ontwerpen van Kho Liang Ie is op het huidige Schiphol niet veel meer terug te vinden; in de aankomsthallen 1 en 2 zijn nog enkele elementen van zijn werk terug te vinden.
Andere opdrachtgevers
Hij was een van de pioniers van het ontwerp van kantoortuinen, hij heeft onder meer de kantoren van Phonogram in Baarn vormgegeven. Daarnaast heeft hij ook het interieur van het Cultureel Centrum in Amstelveen alsmede het Lijnbaantheater in Rotterdam ontworpen. Na verbouwingen is hier tegenwoordig niets meer van te zien. Veel van zijn meubilair is terechtgekomen in de collecties van het Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam, het Stedelijk Museum in Amsterdam en het Museum Catharijneconvent te Utrecht.
Literatuur
Kho Liang Ie. Ineke van Ginneke, uitgeverij 010, 1986 ISBN 90 6450 030 4
Bronnen, noten en/of referenties
|