Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Kerk van de Nazarener Vlaardingen
Kerk van de Nazarener in Vlaardingen, is een Kerk van de Nazarener gemeente in Vlaardingen die van gegroeid is van 12 leden in 1983, naar ongeveer 750 leden in 2021. In 2011 was het ledenaantal het hoogst; er waren 863 leden. Totaal waren meer dan 1700 mensen geregistreerd als lid, vriend, belangstellend of kind.
Onder leiding van Ds. Meenderink, die de gemeente 39 jaar als predikant diende, is het concept ‘Liefde 3D’ een begrip geworden in de gemeente. Hij gebruikte deze term in preken, publicaties en in de titel van zijn boek. Het refereert aan de samenvatting van de wet door Jezus in Mattheüs 22:37-39; van God houden boven alles (1), en van je naaste (2) als jezelf (3). Zijn opvolger Ds. Mohn gaf hier vervolg aan in zijn nieuwe ‘slogan’ voor de gemeente: Goed liefhebben, omwille van de wereld.
Geschiedenis Kerk van de Nazarener Vlaardingen
Eind jaren 70, begin jaren 80 vonden enkele tientallen leden van Youth for Christ in Vlaardingen een geestelijk thuis in de Kerk van de Nazarener in Rotterdam. Toen steeds meer mensen vanuit Vlaardingen de diensten in Rotterdam bezochten, groeide er een verlangen om een nieuwe gemeente in Vlaardingen te starten. De predikant van de gemeente in Rotterdam, Ds. Cor Holleman startte, samen met een groep leden, bijeenkomsten op zaterdagmorgen, waar gepraat werd over de nieuw te vormen gemeente. Uiteindelijk startend met twaalf leden en een aantal ‘vrienden’ (mensen betrokken bij de gemeente, maar geen lid), Ds. Jaap Overduin als geestelijk leider, samenkomend in een gehuurd gebouw, werd de gemeente officieel gestart op 13 juni 1982.
Het gehuurde gebouw in de Emmastraat, dicht bij het centrum van Vlaardingen, was voorheen het thuis geweest van de Nederlands Hervormde Diaconie; het was niet gebouwd om een gemeente te huizen. De diensten begonnen in een ruime vergaderruimte, met altijd meer stoelen dan aanwezigen; als een aansporing om te bidden voor hen die er – nog – niet waren. De leden van de gemeente woonden niet noodzakelijkerwijs in de buurt van het kerkgebouw, sommigen niet eens in Vlaardingen. Daarom richtte de uitbreidings- en evangelisatie activiteiten zich niet op mensen in de wijk rondom de kerk. Evangelisatie vond plaats door vriendschappen, door het uitnodigen van familie, vrienden en collega’s. In het eerste jaar resulteerde dit in een verdrievoudiging van het aantal leden en reguliere kerkbezoekers.
In 1983 werd Ds. Ed Meenderink geordineerd als dominee van de gemeente. Net klaar met zijn studie en met een duidelijke, passievolle visie. Vanaf het eerste begin droomde hij van een grote gemeente (evangelisatie was dus ook een belangrijke focus), en van een ‘pastoraal-evangelisch-liturgisch centrum’ wat de stad en de regio zou dienen. Ds. Meenderink en zijn vrouw Cobie waren buitengewoon betrokken in de gemeente. Zijn charismatische persoonlijkheid, zijn hard en inspirerend werk, droeg sterk bij aan de snelle groei. Een tijdlang ging hij zelfs zo ver dat hij op zondagochtend zelf mensen op ging halen in zijn busje, om te zorgen dat ze zeker de dienst zouden bezoeken.
Leden die in deze tijd lid werden spreken nog steeds van de liefde die zij voelden, het ‘warme bad’ waarin ze zich ondergedompeld wisten, het gevoel van ‘thuiskomen’ en van hoe mensen oprecht betrokken waren in elkaars leven. Er waren dan ook veel sociale activiteiten in die periode. De gemeente at regelmatig samen, en een ‘jaarlijks gemeenteweekend’ werd meermaals ondernomen.
Omdat de gemeente in het begin vooral bestond uit mensen van ongeveer dezelfde leeftijd en met vergelijkbare achtergrond, werd er in de jaarverslagen ook vaak gesproken over het verlangen naar meer diversiteit. Dit was een terugkerend gebed in de gemeente, hetgeen ook zeker beantwoord werd in volgende jaren. Ook de financiën waren een terugkerend gebed in de gemeente, vooral omdat de lasten gedragen werden door een relatief kleine groep. De steun die zij de kerk gaven was groot. Vanaf 1987 draaide de gemeente zonder financiële steun van het District.
De gemeente werd bekend in Vlaardingen als een plaats waar iedereen welkom was, en waar voor iedereen mededogen was. In het bijzonder in de eerste jaren werden niet alleen vrienden en familie aangetrokken, maar ook mensen die bijzondere aandacht nodig hadden; mensen die te maken hadden met verslaving en andere problemen. De gemeente omringde hen met liefde en handelde zo goed als in haar mogelijkheden lag.
In de Emmastraat was niet veel ruimte voor groei van de gemeente. Al in 1986 werd de ruimte te klein voor het aantal bezoekers. Voor het eerst wordt gesproken over een nieuw eigen gebouw. Tijdelijk kwam er in het gebouw wat meer ruimte beschikbaar en een beter gebruik van de ruimte was toereikend voor een korte periode. Gedurende een tijd zaten er letterlijk mensen in de gang, die door de deuropening precies de voorganger konden zien tijdens zijn preek.
Het verlangen naar een eigen gebouw groeide en de kerkenraad zocht contact met de lokale overheid. Door Gods genade ontstond er contact met een ambtenaar die de gemeente een warm hart toedroeg en die bereid was te helpen. Uiteindelijk werd er in 1990 een stuk grond toegewezen, waar een nieuw gebouw gebouwd mocht worden. Het feit dat dit stuk grond in de wijk ‘Holy’ lag, zal door sommigen als een goddelijke knipoog ervaren zijn.
Omdat het gebouw in de Emmastraat toch inmiddels echt te klein werd, werd tijdens deze periode een kerkgebouw gedeeld met een nabijgelegen Protestantse kerk, de Oosterkerk.
Op 23 oktober 1993 nam de gemeente officieel haar intrek in het nieuwe gebouw aan de Zwanensingel 1 in Vlaardingen. Terwijl de gemeente zichzelf, min of meer, opnieuw aan het uitvinden was in deze nieuwe context, bleef het ledenaantal en het aantal ‘vrienden’ snel toenemen. Eind 1994 telde de gemeente 309 leden en meer dan 300 vrienden en kinderen. De beschikbare ruimte voor het kinderwerk tijdens de dienst bleek al snel ontoereikend.
In 2002 was de gemeente inmiddels uitgebreid tot ongeveer zevenhonderd leden, en meer dan twaalfhonderd mensen (in totaal) waren betrokken bij de kerk. Ds. Meenderink zelf werd steeds meer actief buiten de muren van de gemeente. Hij preekte regelmatig in andere kerken, hield lezingen in verschillende religieuze en seculiere bijeenkomsten en gaf les aan de eerdergenoemde ETH.
De gemeente ervoer zich op veel manieren afhankelijk van (met name de prediking van) Ds. Meenderink en zijn uiteindelijke opvolging was een punt van zorg. Er rezen vragen over hoe de gemeente zou kunnen voortbestaan, als Ds. Meenderink uit dienst zou gaan. In 2011 werd een mogelijke opvolger gevonden in Ds. Dennis Mohn. Een jonge predikant, op dat moment dienend in Koog aan de Zaan als jeugd- en assistent-predikant, met ervaring in het district en de regio. Zijn komst naar de gemeente in oktober 2012, ruime tijd voordat Meenderink met emeritaat zou gaan, gaf tijd en ruimte om de transitie langzaam te laten verlopen en goed vorm te geven. Deze “predikanteling”, zoals het binnen de gemeente genoemd werd, is succesvol verlopen.
