Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Keith Rowe
Keith Rowe (Plymouth, Engeland, 16 maart 1940) is een experimentele vrije improvisatiegitarist. Momenteel woont hij in Frankrijk. Rowe gebruikt de gitaar naarmate de tijd verstrijkt op een steeds meer onconventionele, avant-gardische manier. Hij speelt de gitaar terwijl deze plat ligt op een tafel, en maakt onder andere gebruik van elektronica en radio om de klank te manipuleren. Zodoende was Rowe een innovator op het gebied van de prepared gitaar, een techniek die Rowe, als eerste, naar de analogie van de prepared piano heeft ontwikkeld, waarbij hij werd geïnspireerd door John Cage, die de prepared piano in de jaren 60 heeft bedacht.
Rowe stichtte de avant-garde muziekgroep AMM in 1965. Hij verliet de groep definitief in 2004. Hij is ook een stichtend lid van elektronicaband M.I.M.E.O. en de groep [N:Q]. Hij is opgeleid als beeldend kunstenaar. De schilderijen van Rowe sierden vaak de cover van zijn albums.
Na jaren in de underground heeft Rowe een relatieve faam opgebouwd bij muziekcritici en fans. Sinds de jaren 90 heeft Rowe veel opgenomen en heeft hij op veel plaatsen opgetreden. Hij kan beschouwd worden als een van de invloedrijkste figuren in improvisationele muziek en EAI. Veel van zijn recente platen komen uit onder de platenmaatschappij Erstwhile Records.
Rowe werkte samen met muzikanten en componisten als Cornelius Cardew, Christian Wolff, Howard Skempton, Taku Sugimoto, Otomo Yoshihide, Sachiko M, Oren Ambarchi, Christian Fennesz, Toshimaru Nakamura, Burkhard Beins, Günter Müller, Evan Parker, John Tilbury en Peter Rehberg.
Zie ook
Bronnen
- Edwin Prévost: No Sound Is Innocent: AMM and the Practice of Self-Invention--Meta-Musical Narratives, Essays Copula, 1995; ISBN 0952549204