Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

John Tomline Walsh

Uit Wikisage
(Doorverwezen vanaf John T. Walsh (adventist))
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Dr. John T. Walsh (Hanover County, Virginia, 15 februari 18166 augustus 1886) was een arts, predikant en uitgever uit de Restoration Movement (de Barton-Campbell-beweging).

Familie

John Tomline Walsh werd geboren in Hanover County, Virginia, als zoon van William Walsh en Susan M. Higgason (meisjesnaam Stanley). Hij werd opgevoed als methodist. Op 6 juni 1838 trouwde hij met Eliza Ann Beazley. Zij hadden acht kinderen. Na haar overlijden hertrouwde Walsh op 13 april 1858 met E. J. Green, uit Jones county, N.C.[1]

Bible Examiner

Van 1847 tot oktober 1849 was John T. Walsh een mederedacteur van het in New York City uitgegeven tijdschrift Bible Examiner, waarvan George Storrs de hoofdredacteur was.

Rond 1848 begon John T. Walsh in Wilbraham, Massachusetts te prediken dat de goddelozen geen opstanding zouden krijgen en dat hun straf erin bestond dat ze voor altijd dood zouden blijven.[2] Deze aarde, niet de hemel, zou de eeuwige verblijfplaats worden van de rechtvaardigen.[3] Walsh was niet aangesloten bij de adventisten.[4] Hij had wel invloed op de adventisten omdat sommigen zijn geschriften lazen.

George Storrs verspreidde net als Walsh de zienswijze dat de ziel niet onsterfelijk is maar dat eeuwig leven enkel als gave door Jezus Christus kan worden ontvangen, maar hij ging niet akkoord met het idee dat er geen opstanding zou zijn voor de goddeloze mensen.

Later aanvaardde Storrs het idee. Hij werd een tijdlang een van de voornaamste verdedigers[5] en ging het blad The Herald of Life and the Coming Kingdom uitgeven.

Walsh geloofde niet in het Age-to-Come-idee dat diegenen die tijdens hun leven nooit het goede nieuws hadden gehoord nog een kans zouden krijgen. Hij stelde dat God hen niet zomaar een opstanding uit de dood zou geven om hen ter dood te kunnen veroordelen. Dat zou niet passen bij God, die Liefde is, redeneerde Walsh, dus zouden de goddeloze mensen helemaal geen opstanding krijgen.

Nadat Walsh zijn medewerking aan The Bible Examiner had beëindigd, begon hij met de uitgave van een maandblad, genaamd The Herald of Truth.

In 1852 verhuisde hij van Philadelphia naar Richmond, Noord-Carolina. Wegens de verhuis stopte hij met de uitgave van The Herald of Truth. Hij stichtte Disciples of Christ-kerken (’campbellieten’) in Noord-Carolina. Vanuit Kinston begon hij in 1853 met het blad Christian Friend (later werd de naam the Watch Tower[6]).

Op 30 augustus 1863 organiseerden Storrs en zijn medewerkers de Life and Advent Union. Storrs werd de uitgever van het nieuwe blad The Herald of Life and the Coming Kingdom. Vele auteurs vermelden Walsh als een oprichter van de Life and Advent Union. Dit is onjuist.[7]

In de jaren 1870 herzag Storrs zijn mening over de opstanding van de goddelozen, en hervatte hij de uitgave van de Bible Examiner. Ook Walsh herriep officieel het standpunt dat hij had ingenomen[8] en nam de zienswijze van het „immaterialisme” aan: de zienswijze dat de profetieën op een geestelijke, immateriële wijze vervuld zouden worden, in tegenstelling tot Storrs, die wat men noemde een „materialistische” zienswijze aanhing.[9]

(Later, in 1964, fusioneerde de Life and Advent Union met de Advent Christian Church.)

Walsh en zijn medewerkers stichtten in 1877 de North Carolina Christian Missionary Convention als besturend lichaam van de Disciples of Christ in Noord-Carolina, waarvan Walsh de eerste president was.

Literatuur

  • Bruce M. Schulz en Rachael M. de Vienne, A Separate Identity, Organizational Identity Among Readers of Zion’s Watch Tower: 1870-1887, Fluttering Wings Press, 2014, ISBN 987-1-304-96940-8
  • J. T. Walsh, The Life And Times Of John Tomline Walsh With Biographical And Historical Sketches And Reflections On Contemporary Men And Things, Edited By A Member of His Family, Cincinnati, Standard Publishing Company, 1885. (of gearchiveerde versie); (of hier.) via archive.org
  • Patrick Lee Woodward, „The Life Believers”: a Social History of the Life and Advent Union, Thesis, Princeton, 1970, p. 17-20.
  • LeRoy Edwin Froom, Seventh Day Adventists, geciteerd in: Vergilius Ferm (uitg.), The American Church of the Protestant Heritage, Philosophical Library, 1953. p. 384-385.
  • Isaac C. Wellcome, History of the Second Advent message and mission, doctrine and people, Yarmouth, Maine, 1874. p. 627, 633.
  • Albert C. Johnson, Advent Christian history: a concise narrative of the origin and progress, doctrine and work of this body of believers, Boston, Advent Christian Publication Society, 1918. p. 200-203.
  • Arthur Whitefield Spalding, Origin and History of Seventh-Day Adventists, Review and Herald Publishing Association, 1962, p. 166;
  • Iva J. Watkins, A Brief History of Adventism, Manchester, Connecticut: 1939, p. 26.
  • Philip Schaff, The New Schaff-Herzog Encyclopedia of Religious Knowledge, Ann Arbor, Michigan. Vol. I, p. 56-57.
  • http://ncpedia.org/disciples-christ

Verwijzingen

  1. º Walsh, hoofdstuk XVII.
  2. º Wellcome, p. 627
  3. º Rev. Dr. L. Rumble m.s.c., Seventh Day Adventists, A.C.T.S No. 1093 (1950).
  4. º Johnson, p. 200
  5. º Johnson, p. 200
  6. º Niet te verwarren met de latere Watch Tower van Jehovah's Getuigen.
  7. º Schulz en de Vienne, p. 129.
  8. º Conditionalists and Probationists of the Late 19th Century, A Proclamation, Boston, 29 maart 1871, The World's Crisis.
  9. º Wellcome, p. 633