Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Johan L. Meijering
| Johan Meijering | ||
| ||
| Algemene informatie | ||
| Volledige naam | Johannes Lourens Meijering | |
| Geboren | 19 maart 1947 | |
| Land |  Nederland
| |
| Beroep | schrijver, publicist, sociale wetenschapper | |
| Werk | ||
| Jaren actief | 1964 - heden | |
| Uitgeverij(en) | https://www.elikser.nl | |
| Website | ||
Johan Lourens Meijering (Kampen, 19 maart 1947) is een Nederlandse schrijver, publicist, oud-politieagent en sociale wetenschapper. Hij is bekend geworden van zijn intensieve campagnes tegen consumentenvuurwerk, valse kunst en verspilling van gemeenschapsgelden bij de bouw van het Forum Groningen. Ook ageerde Meijering veelvuldig tegen de Nederlandse deelname aan de oorlog in Afghanistan, culminerend in de publicatie: ‘Mijn opinie over het dossier Afghanistan’ uit 2021. Meijering zat regelmatig aan tafel bij nationale en regionale praatprogramma’s op radio en televisie, om zijn licht te laten schijnen over de genoemde onderwerpen.
Meijering startte verschillende initiatieven op het terrein van cultuur, woon- en leefmilieu en was initiatiefnemer van een groot aantal projecten en stichtingen. Van jongs af aan deed Meijering vrijwilligerswerk en bekleedde vele bestuursfuncties, onbezoldigd. Meijering was een voorloper op weg naar een rookvrije samenleving. Zijn creatie: de rookvrije ‘Kijkbungalow Minerva’ was een landelijke primeur op woongebied[1][2][3]. Het was tevens expositieruimte en werd een groot succes met exposities van diverse kunstenaars uit binnen- en buitenland, o.a. Arie Zuidersma.[4][5][6]. Zijn eveneens rookvrije multiculturele centrum ‘La Pasión, Salon de Tango y Cultura’ trok wekelijks ca. 600 bezoekers en kreeg veel bekendheid[7][8][9][10][11].
Biografie
Jeugd en opleiding
De ouders van Meijering, Dina van Gelder en Willem Meijering, huwden op 12 juni 1945 in Groningen. Vader Willem werkte als zetter in de drukkerij van de firma Gebroeders Hoitsema. Een traumatische jeugd gevolgd door een onderduikperiode in Drenthe tijdens de Tweede Wereldoorlog, geholpen door de verzetsgroep van Johannes Post, tekenden het leven van Willem Meijering. Moeder Dina verrichtte tijdens de oorlogsjaren koeriersdiensten voor het verzet. Voor beide ouders waren de oorlogsjaren en de tijd daarvoor taboe als gespreksonderwerp in het gezin en zij hebben hun geheimen meegenomen in het graf. Uit het huwelijk ontsproten uiteindelijk drie kinderen, zeven kleinkinderen en een achterkleinkind. Johan Meijering werd geboren in Kampen en groeide daar ook op. Later volgden de geboorte van zijn broer Frederik Catharinus, roepnaam Frits, en zus Hillegonda Alberta, roepnaam Gonda. Het gezin behoorde tot de Nederlands Hervormde Kerk.
Na het behalen van zijn ULO-opleiding in Rotterdam en Leeuwarden, volgden twee jaar studie voor onderwijzer aan de kweekschool in Leeuwarden, de politie-opleidingsschool in Lochem (O), de opleidingen Kinderbescherming A en B en Creatieve Handvaardigheid A en B in Leeuwarden en de middelbare beroepsopleiding Sociale Dienstverlening in Leeuwarden en Zwolle. Meijering koos vervolgens voor een studie aan de Sociale Academie Twente in Hengelo en studeerde later Sociale Wetenschappen aan de Rijksuniversiteit Groningen. Daar studeerde Meijering in 1980 af met als specialisatie ‘organisatieontwikkeling’[12][13].
Huwelijk en kinderen
Meijering was 7 jaar getrouwd en kreeg met zijn echtgenote drie kinderen, een dochter Margarethe Corina Diana (Margreet) en twee zonen, William en Corjan Frederik Alexander (Alexander). Hij heeft een kleinzoon Cristiaan Carlos. Hij scheidde in 1976 en heeft sinds 2007 een relatie met Carla Durville.
Maatschappelijke carrière
Meijering begon zijn maatschappelijke carrière als (hoofd)agent van de gemeentepolitie in Leeuwarden, werkte nadien als maatschappelijk werker bij de gemeente Den Ham (O), gaf in opdracht van de provincie Friesland als coördinator van het InSa-project leiding aan een onderzoeksteam en werkte als beleidsmedewerker Samenlevingsopbouw bij de gemeente Leeuwarden[14]. Door een dienstongeval werd zijn maatschappelijke carrière vroegtijdig beëindigd en vervolgde hij zijn loopbaan in vrijwilligersfuncties.
Maatschappelijke missies
Meijering noemt zichzelf pacifist, schrijver, kunstliefhebber, activist en kritische, creatieve, onafhankelijke denker. Centraal in zijn levenswerk staat zijn strijd tegen alle soorten van onrecht en alle vormen en bedreigingen van geweld, waar ook ter wereld. Zijn slogan: ‘Als iets mij raakt, dan kom ik in actie’[15].
Meijering wordt beschreven als ‘een bevlogen man, een persoon met missies, die op idealistische en onorthodoxe wijze staat voor zijn idealen’.[16]
In de periode 2003 tot en met 2020 heeft Meijering met drie maatschappelijke missies initiatieven genomen om verbeteringen te realiseren in de Nederlandse maatschappij en geprobeerd een aanzet te geven tot maatschappelijk debat:
1. Valse kunst
In de periode van 2003 tot en met 2020 streed Meijering met steun van een aantal sympathisanten tegen de productie en de handel in valse kunst en de ‘verloedering in de Nederlandse kunstwereld’, in het bijzonder die van kunstkring De Ploeg (Groningen). Jarenlang deed Meijering diepgaand onderzoek[17][18] en constateerde dat er vanaf het begin van de jaren negentig van de 20e eeuw honderden valse Ploegwerken in omloop waren. Met succes voerde hij een civiele rechtszaak tegen valse kunst[19][20][21]. Door het gerechtshof Leeuwarden werden in 2016 twee ‘Ploegschilderijen’ vals verklaard. De schilderijen had Meijering als authentiek met garantie van echtheid gekocht[22][23][24][25]. Na de ontmaskering van de bekende Nederlandse kunstvervalser Han van Meegeren in 1947, was dit het eerste vonnis in de Nederlandse rechtspraak waar schilderijen vals werden verklaard. Het fenomeen ‘valse kunst’ werd op de kaart gezet en krijgt inmiddels nationale en internationale aandacht in de media.[26][27] Dit resulteerde onder meer in een terugkerend internationaal congres in Den Haag. Meijering gaf tien publicaties uit over dit onderwerp.
2. Consumentenvuurwerk
In de periode 2007 tot en met 2021 begon Meijering naar aanleiding van een persoonlijke ervaring met vuurwerkgeweld het initiatief om vuurwerk voor consumenten te verbieden en/of passende alternatieven te vinden[15][28]. Meijering verdiepte zich in dit jaarlijks terugkerende fenomeen en constateerde dat er elk jaar honderden slachtoffers vallen, waaronder zelfs dodelijke. Samen met mede-sympathisanten Paul Steverink en schrijver mr. drs. Johan van Wijk, richtte hij in 2008 de Stichting Staakt het Vuren op met als doel bewustwording te bewerkstelligen en mensen wakker te schudden. Sinds de oprichting heeft deze stichting de gevolgen van het afsteken van consumentenvuurwerk meerdere malen in kaart gebracht, aan de kaak gesteld en in dit kader ruim vijf jaar lang actiegevoerd[29][30][31]. Meijering publiceerde drie boeken en een ‘Politiek Vuurwerkpamflet’. De stichting ‘Staakt Het Vuren’ kreeg met haar acties veel media-aandacht in binnen- en buitenland. Geleidelijk aan ontstond er een landelijk debat en werd een kentering zichtbaar. Zo inspireerde de stichting onder andere het Burgerinitiatief Meer Plezier met Minder Vuurwerk in 2009[32] en hield de voorzitter Paul Steverink een krachtig pleidooi tijdens een hoorzitting/rondetafelgesprek met de Tweede Kamer in 2012[33] . Na een vijftal jaren actief werken aan bewustwordingsprocessen, werd het doel bereikt: het stimuleren van een maatschappelijk debat[34]. Op 31 december 2013 werd om die reden de stichting opgeheven. Het beheer van de website www.staakthetvuren.nl is in 2018 ondergebracht bij de Johan Meijering Stichting.
Anno 2021, veertien jaar na het initiatief van Meijering en de stichting ‘Staakt Het Vuren’, is er een verandering zichtbaar in de publieke opinie over het gebruik van vuurwerk; een meerderheid van de Nederlanders is voorstander van een verbod op consumentenvuurwerk[35] [36][37]. In december 2020 verscheen Meijerings derde vuurwerkboek ‘Consumentenvuurwerk. Van volksvermaak tot overheidsverbod’. Veel van Meijerings aanbevelingen uit het ‘Politiek Vuurwerkpamflet’ maken inmiddels onderdeel uit van de besluiten van tientallen gemeenten.[38]
3. Besteding van gemeenschapsgelden
In 2016 publiceerde Meijering tijdens een door de gemeente Groningen opgelegde bouwstop een boek onder de titel: ‘Groninger Forum, een bodemloze put’. Hierin probeert hij een aanzet te geven tot een publiek debat over grootschalige, prestigieuze bouwprojecten in Nederland en in Groningen in het bijzonder. Hij komt met diverse aanbevelingen voor nieuw beleid voor gemeenten, provincies en de landelijke politiek om verspilling van gemeenschapsgelden tegen te gaan. Meijering stelt de vraag centraal of er tijdens het ontwikkelingsproces door het toenmalige gemeentebestuur van Groningen zorgvuldig is gehandeld. Hij hoopt dat de gemeenteraad van Groningen een onderzoek instelt naar dit project. Dit heeft echter nooit plaatsgevonden[39].
Politieke carrière
In december 2001 werd Meijering als eigenaar van het multiculturele centrum ‘La Pasión’ in Groningen benaderd door het bestuur van de pas opgerichte Stadspartij Groningen en betrokken bij de oprichtingsfase. Het bestuur van deze partij verwachtte bij de verkiezingen voor de gemeenteraad 2002-2006 veel zetels en stelde hem een wethouderschap Cultuur in het vooruitzicht. Na een korte bedenktijd besloot Meijering zich verkiesbaar te stellen als kandidaat voor de gemeenteraad van Groningen voor de nieuwe Stadspartij[40]. De partij behaalde twee zetels bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2002, waarna Meijering besloot zich terug te trekken[41][42].
Bestuursfuncties (onbezoldigd)
- 1964 t/m 1967 Bestuurslid (voorzitter) en oprichter dans- en instuifvereniging voor scholieren middelbaar onderwijs ‘Kuifje '64’ (K 64) in Leeuwarden.
- 1971/1972 Bestuurslid (secretaris) van de Vereniging voor Handenarbeid, afdeling Friesland/Leeuwarden.
- 1972/1973 Bestuurslid (contactsecretaris) en mede-initiatiefnemer van de International Police Association (I.P.A.), afdeling Friesland.[43]
- 1994/1995 Bestuurslid (voorzitter) en oprichter van de stichting ‘Kunsthuis De Permanente’ in Groningen.
- 1999 t/m 2001 Bestuurslid en Initiatiefnemer/ medeoprichter van de stichting ‘La Pasión, Salon de Tango Y Cultura’, centrum voor Argentijnse tango en multiculturele activiteiten in Groningen.
- 1999 t/m 2001 Bestuurslid en mede-initiatiefnemer/-oprichter van de stichting ‘DO’, Japans cultureel centrum in Groningen.
- 2008 t/m 2014 Bestuurslid (secretaris) en initiatiefnemer/medeoprichter stichting 'Staakt Het Vuren' in Groningen.
Overig
Cultureel erfgoed
Op 25 november 2014 zijn de diverse culturele activiteiten van Meijering in de periode 1964 tot en met 2020 door het Regionaal Historisch Centrum De Groninger Archieven erkend als cultureel erfgoed. De archieven in de periode Leeuwarden van Kuifje ’64 (K 64) en International Police Association (I.P.A.) en in de periode Groningen: Kijkbungalow Minerva, Kunst & Kunst, Kunsthuis De Permanente, stichting La Pasión, stichting Do, Altink Affaire II (kunstvervalsingszaak De Groninger Ploeg), La Nueva Pasión[44], stichting ‘Staakt het Vuren’ en ‘Forum Groningen’ zijn door Meijering aan dit historisch centrum geschonken. De archieven van al deze projecten zullen worden overgedragen en ondergebracht bij de Groninger Archieven in het ‘Archief Johan Meijering’. Ook het archief van de ouders van Johan Meijering, Willem Meijering (Zuidlaren, 23 februari 1919 Doetinchem, 13 juni 2004) en Dina Meijering-van Gelder (Beilen 17 september 1921 Roosendaal 1 juni 1998) zijn door hun erfgenamen in 2020 geschonken aan de Groninger Archieven en zullen volgens de collectiebeheerder particuliere archieven op 7 mei 2020 eveneens worden opgenomen in het ‘Archief Johan Meijering’.
Johan Meijering Stichting
Op 9 november 2017 is in Groningen de ‘Johan Meijering Stichting’ opgericht om het cultureel erfgoed van Johan Meijering te beheren. Het levenswerk van Johan Meijering beslaat een tijdsbestek vanaf 1964 en bestaat uit acht uiteenlopende projecten op cultureel en maatschappelijk gebied. De Stichting tracht haar doel te verwezenlijken onder meer door ‘het uitgeven van artikelen en nieuwsberichten over de ideeën, visies en overtuigingen van Johan Meijering’. Op 31 december 2021 werd de stichting opgeheven door het bestuur, omdat deze haar doel had bereikt.[45]
Schenkingen
In de periode 2005 tot en met 2021 schonk Meijering zijn omvangrijke kunstcollectie bestaande uit 143 schilderijen aan diverse goede doelen: Stichting Beatrix Kinderkliniek UMCG Groningen, Nederlandse Rode Kruis - district Winschoten, St. Lucas Ziekenhuis in Winschoten, Stichting Oosterlengte in Winschoten, Nederlandse Rode Kruis - district Groningen, Universitair Medisch Centrum Groningen, Stichting Behoud Beeldende Kunst Groningen (SBBKG) en de Historische vereniging Klenckerheugte in Oosterhesselen.
Bibliografie
- Vuurwerk, Dagboek van een ruststoker, 2008, ISBN 978 90 8954 0690
- Explosief vuurwerk, Feiten liegen niet, 2008, ISBN 978 90 8954 0775
- Dromen en geheimen, De andere wereld van Arie Zuidersma (met Carla Durville, 2011, ISBN 978 90 8954 3349
- La Pasión, Salon de Tango y Cultura, 2015, ISBN 978 90 8954 7927
- Argentijnse Tango, Van Groningen tot Maastricht, 2015, ISBN 978 90 8954 7903
- Kijkbungalow Minerva, Een inspirerende kijk op wonen en kunst, 2016, ISBN 978 90 8954 8870
- Groninger Forum, Een bodemloze put, 2016, ISBN 978 90 8954 8863
- Consumentenvuurwerk, Van volksvermaak tot overheidsverbod, 2020, ISBN 978 94 6365 3015
- Uitgesproken, 2021, ISBN 978 94 6365 4081
- International Police Association (IPA), District Fryslân, ISBN 9789083147086
- Oprichting Onafhankelijke Secretarie Ambtenaren (O.S.A.), 1984, ISBN 9789083232805
- KUNST & Kunst, De eerste Nederlandse kunstwinkel, ISBN 9789083232843
- Stichting Kunsthuis ‘De Permanente’, ISBN 9789083147093
- Altink-affaire I, Vervalsingen schilderijen Groninger Ploeg, Perspublicaties, ISBN 9789083147000
- Altink-affaire II, Vervalsingen schilderijen Groninger Ploeg, Perspublicaties, ISBN 9789083147017
- Altink-affaire II, Onderzoek t.b.v. ‘Het Reitdiep’ en ‘Heuvellandschap’, ISBN 9789083147048
- Altink-affaire II, 18 jaar juridische kunststrijd, ISBN 9789083147024
- Altink-affaire II, Initiatieven, publicaties, correspondentie en voordrachten, ISBN 9789083147031
- Altink-affaire II, Kunstvervalsingen in Europa, ISBN 9789083147055
- Stichting De Ploeg 100 jaar, 1918–2018, ISBN 9789083147079
- Forum Groningen, Van uitzicht tot inzicht, 2015–2020, ISBN 9789083232867
- Drie Ploegschilderijen, Literatuurstudie, ISBN 9789083147062
- Stellingen, ISBN 9789083232874
- Aanbevelingen, ISBN 9789083232881
Informatie over deze kunstenaar bij het Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie
