Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Joe Pass
Joe Pass (Joseph Anthony Jacobi Passalaqua) was een Amerikaanse gitarist geboren op 13 januari 1929 in Brunswick, New Jersey (VS). Hij overleed op 23 mei 1994 in Los Angeles, Californië (VS).
Joe Pass was de oudste van vier kinderen en bracht zijn jeugd door in de Italiaanse wijk van Johnstown (Pennsylvania). Zijn vader, Mariano Passalaqua, was staalproducent. Joe begon met gitaar spelen toen hij negen jaar was en kreeg zijn eerste lessen bij vrienden van zijn vader. Zijn vader moedigde hem sterk aan toen hij zag hoeveel vrije tijd Joe wel besteedde aan het instrument. Hij moet enorm geoefend hebben en veel progressie gemaakt hebben want op 14-jarige leeftijd werd hij al gevrraagd om op bruiloften en feestjes te spelen.
Bebop fascineerde hem en op 20-jarige leeftijd trok hij naar New York, waar hij kon luisteren naar de beste muzikanten van het moment. Helaas liep hij toen in de val van drugs. Voor meer dan tien jaar, tot in de vroege jaren 60, bleef hij verslaafd. Hij werd meerdere malen gearresteerd alvorens te worden toegelaten tot Synanon, een revalidatiecentrum voor druggebruikers Tijdens zijn verblijf in Synanon nam hij met een groep muzikanten in het centrum een plaat op: "Sounds of Synanon". Jazzrecensenten die deze plaat hoorden waren enthousiast over het gitaarspel van Joe. Zijn verblijf in het centrum duurde drie jaar, waarna hij terug meer greep kreeg op zijn muzikale carrière.
Bij het verlaten van Synanon speelde hij in de omgeving van Los Angeles met de beste muzikanten en werd ook ingehuurd als studiogitarist. Hij nam voor meer dan vijf jaar deel aan verschillende opnamesessies tot de dag waarop Norman Granz (de internationale producent van jazzconcerten) hem overhaalde om bij zijn platenlabel "Pablo" een contract af te sluiten. Vanaf dat ogenblik was Joe's internationale carrière gelanceerd. Voor het label Pablo nam Joe Pass soloalbums op (Virtuoso, for Django) en speelde met verschillende groepen. Zo werkt hij onder meer samen met Oscar Peterson, Niels-Henning Ørsted Pedersen, Zoot Sims en Ella Fitzgerald. Zijn gitaarspel is onnavolgbaar. Joe Pass wordt soms de "Art Tatum van de gitaar" genoemd omdat zijn gitaarsolo's overeenstemming vertonen met die van de beroemde pianist.
Discografie
| Jaar | Album | Info | Label |
|---|---|---|---|
| 1961 | Sounds of Synanon | met Arnold Ross, Dave Allan, et al. | Pacific |
| 1962 | Somethin' Special | met Les McCann | |
| On Time | met the Gerald Wilson Orchestra | ||
| Moment of Truth | |||
| Chet Baker Sings | Chet Baker, Russ Freeman en Joe Pass (1954, 1956) | ||
| Brassamba! | met Bud Shank | ||
| 1963 | Catch Me! | met pianist Clare Fischer, bassist Ralph Pena, en drummer Larry Bunker | |
| Jazz as I Feel It | met Les McCann | ||
| Portraits | met the Gerald Wilson Orchestra | ||
| Folk 'n' Flute | met Bud Shank | ||
| 1964 | Joy Spring | Blue Note | |
| For Django | Joe Pass Quartet, met John Pisano, Jim Hughart, en Colin Bailey | Pacific | |
| 1965 | On Stage | met the Gerald Wilson Orchestra | |
| The Stones Jazz | World Pacific | ||
| 1966 | A Sign of the Times | ||
| 1967 | Simplicity | Joe Pass Quartet, featuring Clare Fischer | Pacific |
| 1969 | Guitar Interludes | Discovery | |
| 1970 | Intercontinental | met Eberhard Weber en Kenny Clare | MPS |
| 1973 | Jazz/Concord | met Herb Ellis, Ray Brown, en Jake Hanna | Concord Jazz |
| Virtuoso | Pablo | ||
| The Trio | met Oscar Peterson | ||
| Take Love Easy | met Ella Fitzgerald | ||
| Live at Carnegie Hall | Columbia | ||
| Seven, Come Eleven | met Herb Ellis, Ray Brown, en Jake Hanna | Concord Jazz | |
| 1974 | Fine en Mellow | met Ella Fitzgerald | Pablo |
| Ella in London | |||
| Two for the Road | met Herb Ellis | ||
| The Good Life | met Oscar Peterson en Niels-Henning Ørsted Pedersen | ||
| Portraits of Duke Ellington | |||
| The Giants | met Oscar Peterson en Ray Brown | ||
| Live at Donte's | met The Joe Pass Trio | ||
| 1975 | Oscar Peterson et Joe Pass à Salle Pleyel | met Oscar Peterson | |
| The Oscar Peterson Big 6 at Montreux | met Oscar Peterson | ||
| Zoot Sims en The Gershwin Brothers | met Zoot Sims, Oscar Peterson, Grady Tate en George Mraz | ||
| Joe Pass at the Montreux Jazz Festival 1975 | |||
| The Big 3 | met Milt Jackson en Ray Brown | ||
| 1976 | Virtuoso No. 2 | ||
| Fitzgerald en Pass... Again | met Ella Fitzgerald | ||
| Porgy en Bess | met Oscar Peterson | ||
| 1977 | Virtuoso No. 3 | ||
| Montreux '77 - Live | |||
| Quadrant | met Milt Jackson, Ray Brown, en Mickey Roker | ||
| 1978 | The Paris Concert | met Oscar Peterson en Niels-Henning Ørsted Pedersen | |
| Chops | met Niels-Henning Ørsted Pedersen | ||
| Tudo Bem! | met Paulinho Da Costa | ||
| 1979 | I Remember Charlie Parker | ||
| Digital III at Montreux | met Niels-Henning Ørsted Pedersen | ||
| Night Child | met Oscar Peterson | ||
| Skol | met Oscar Peterson en Stéphane Grappelli | ||
| Northsea Nights | met Niels-Henning Ørsted Pedersen | ||
| 1981 | Checkmate | met Jimmy Rowles | |
| Ella Abraca Jobim | met Ella Fitzgerald | ||
| George, Ira en Joe | met John Pisano, Jim Hughart, en Shelly Manne | ||
| 1982 | The Best Is Yet to Come | met Ella Fitzgerald | |
| Eximious | met Niels-Henning Ørsted Pedersen | ||
| Face to Face | met Oscar Peterson, Niels-Henning Ørsted Pedersen, Freddie Hubbard | ||
| 1983 | Virtuoso No. 4 | ||
| Speak Love | met Ella Fitzgerald | ||
| We'll Be Together Again | met J. J. Johnson | ||
| A Tribute to My Friends | met Oscar Peterson, Niels-Henning Ørsted Pedersen, Martin Drew | ||
| If You Could See Me Now | |||
| 1984 | Live at Long Beach City College | reissued as Blues Dues | |
| 1985 | Whitestone | ||
| University of Akron Concert | |||
| 1986 | Easy Living | met Ella Fitzgerald | |
| Gee Baby 'Aint I Good To You | |||
| Oscar Peterson Live! | Live | ||
| Time After Time | |||
| Oscar Peterson + Harry Edison + Eddie "Cleanhead" Vinson | |||
| Benny Carter Meets Oscar Peterson | met Benny Carter | Verve | |
| 1987 | Sound Project | met Tommy Gumina Trio | Polytone |
| 1988 | Blues for Fred | Pablo | |
| One for My Baby | |||
| 1989 | After Hours | met enre Previn en Ray Brown | Telarc |
| Autumn Leaves | met Tommy Gumina Trio | ALCR | |
| Summer Nights | met John Pisano | Pablo | |
| 1990 | Appassionato | ||
| 1991 | Duets | met John Pisano | |
| Virtuoso Live! | |||
| What's New | BPCD | ||
| 1992 | Live at Yoshi's | met John Pisano | Pablo |
| Joe Pass in Hamburg | ACT | ||
| 1993 | My Song | met John Pisano | Telarc |
| 1994 | Songs for Ellen | Pablo | |
| Roy Clark & Joe Pass Play Hank Williams | met Roy Clark | Buster Ann Music | |
| 1998 | Joe's Blues | met Herb Ellis | LaserLight |
| Unforgettable | Pablo | ||
| 2000 | Resonance | Opgenomen in 1974 | |
| 2001 | Sophisticated Lady | met Ella Fitzgerald, opgenomen in 1975 & 1983 | |
| What Is There to Say | Opgenomen in 1991 | ||
| 2002 | Meditation: Solo Guitar | ||
| 2004 | Virtuoso in New York | Opgenomen in 1975 |
| Jazz |
|---|
|
Jazzmusici · Jazzband · Jazzalbum · Jazznummer · Jazzstijl · Jazzmuziektheorie |