Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Jean del Marmol
Jean Prosper Philippe del Marmol (Falaën, 5 augustus 1901 - aldaar, 3 september 1971) was een Belgische verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog in het Geheim Leger.[1] Hij was getrouwd met Mary Lippens, die eveneens lid was van het Geheim Leger en die in 1944 werd gearresteerd door de Gestapo en na haar deportatie overleed in het concentratiekamp Belzig, aan de gevolgen van de zware dwangarbeid en de talrijke mishandelingen.
Verzet
In 1940 nam del Marmol deel aan de Achttiendaagse Veldtocht als luitenant bij de cavalerie. Na de overgave keerde hij uit Frankrijk naar België terug en werd de tweede in bevel bij kolonel Jules Bastin, eerst in de Legion Belge, later omgedoopt in Geheim Leger.
Del Marmol werd verantwoordelijk voor de contacten met andere verzetsgroepen en met administraties zoals de spoorwegen en de PTT. Hij organiseerde droppings van wapens en levensmiddelen. Hij zorgde ook voor financies, afkomstig van de secretaris-generaal voor financies Oscar Plisnier enz.
Zijn contacten met het extreem-linkse Onafhankelijkheidsfront werden door de regering in Londen met argwaan bekeken en hij werd naar Londen geroepen, maar weigerde hier op in te gaan, hierin gesteund door generaal Pire, de nieuwe commandant van het Geheim Leger.
In maart 1944 werd del Marmol gezocht door de nazi's, maar dook onder. Zijn vrouw werd als gijzelaar opgepakt en overleed in het concentratiekamp Belzig.
Na de oorlog
Na de oorlog vroeg del Marmol geen erkenning aan als gewapend weerstander. Zijn verzetsdaden achtte hij voldoende bekend.
Hij was een hevig anticommunist en na de oorlog ijverde hij voor het instellen van een militair gezag, onder leiding van koning Leopold III van België.
Toen Patrice Lumumba in 1960 eerste minister werd van Congo-Kinshasa, hielp del Marmol de minister Harold d'Aspremont Lynden om in Katanga een opstand op te zetten tegen Lumumba.[2][3] Del Marmols oudste zoon was getrouwd met een dochter van d'Aspremont Lynden.
Nageslacht
Het echtpaar del Marmol-Lippens had vier kinderen, onder wie:
- Patrick del Marmol (°1930) trouwde met Hedwige d'Aspremont Lynden (1932-2014), dochter van graaf Geoffrey d'Aspremont Lynden.
- Anne del Marmol (°1939), licentiaat wijsbegeerte, trouwde met Guillaume Delperdange (1937-1972).
In 1948 hertrouwde hij met Cecile de Brouwer (1910-1999), uit welk huwelijk nog twee zonen en een dochter werden geboren:
- François del Marmol (°1949), ambassadeur, trouwde met Danielle Guilbert (°1943), ambassadeur.
- Laurent del Marmol (°1951), trouwde met Isabelle Crick (°1957).
- Mary del Marmol (1952-2007), trouwde met graaf Armand d'Aspremont Lynden.
In 2010 werden Patrick en Anne del Marmol, evenals François en Laurent del Marmol, in de adelstand erkend, met de titel van baron, respectievelijk baron, overdraagbaar op de nakomelingen van de zoons.
Literatuur
- Patrick DEL MARMOL, Mary del Marmol, Falaën, 1978.
- Marie-Pierre D'UDEKEM D'ACOZ, Voor Koning en Vaderland, Lannoo 2003
- Humbert DE MARNIX DE SAINTE ALDEGONDE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 2009, Brussel, 2009
- Humbert DE MARNIX DE SAINTE ALDEGONDE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 2015, Brussel, 2015, p. 170-173
| Bronnen, noten en/of referenties
|