Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Jantien Mook
Jantien Mook (Amsterdam, 2 juni 1976) is een Nederlandse kunstenaar. Ze is vooral bekend van haar reizende beelden geplaatst in de openbare ruimte, 'The Weeping Elephant' en 'Ode aan het Varken'.
Levensloop
Mook groeit op in Amsterdam en Amstelveen, vlakbij het Amsterdamse bos wat door haar leven heen een inspiratiebron is voor haar werk. In 2002 haalt ze haar diploma aan de Hogeschool Holland in Diemen voor de opleiding Tekstschrijven, een specialisatie van de opleiding Scenarioschrijven. Samen met een vriendin en studiegenoot maakt ze korte films en zijn er plannen om een speelfilm te ontwikkelen. Het loopt anders en Mook vertrekt voor een half jaar naar Zuid -Frankrijk om mee te doen aan een vrijwilligers bouwproject in een voormalig klooster ‘les Mas Blanc’. Eenmaal terug in Nederland ontwikkeld Mook zich als autonoom beeldend kunstenaar. Geïnspireerd door structuren, patronen en ritmes uit de natuur maakt ze inkttekeningen en beeldhouwwerken.
Ode aan de Wildernis
In 2010 bedenkt Jantien Mook, Ode aan de Wildernis. Met, Ode aan de Wildernis, wil ze haar verwondering en liefde uiten voor de vitaliteit en de schoonheid van de natuur via haar werken. Door haar beelden in de openbare ruimte te plaatsen, hoopt ze voorbijgangers te verrassen en stil te laten staan bij de invloed en de schoonheid van de natuur.
‘We leven in een tijd waarin alles maakbaar lijkt. Ons decor wordt in een sneltreinvaart vervangen maar kan je ook spreken van vooruitgang? Het menselijke decor wordt nog altijd doorkruist door de eeuwenoude patronen van de natuur. Zoals de trektochten van vogels, het krioelende leven onder de zoden, de rituelen van de natuur gestuurd door onze roterende moeder aarde. De fundering van ons bestaan zal niet verdwijnen door de ogenschijnlijk dirigerende hand van de mens.
Ode aan de Wildernis zoekt naar een verbinding tussen ‘onze wereld’ en onze ware natuur om alles wat leeft te omarmen’.
-Mook-
Samen met Bessel Kok, Jan Mulder en Moniek van Welzen richt Mook de Stichting Ode aan de Wildernis op (2012). Haar eerste beeld, Highlander, is daar het resultaat van, geïnspireerd op de grazende Schotse Hooglanders. Highlander (4m x 5m brons), wordt in samenwerking met Natuurmonumenten geplaatst op de heide van Nationaal Park Veluwezoom in Rheden.
Begin 2014 wordt de stichting Ode aan de Wildernis opgeheven en gaat Jantien alleen verder met haar Ode aan de Wildernis.
Nu ook onder de naam, Ode to the Wilderness. Daaruit volgen ‘The Weeping Elephant’ (beukenhout en patronen van staal, 2016) een Afrikaanse olifant die rondreist naar verschillende steden om mensen te verrassen en stil te laten staan bij de invloed en de schoonheid van de natuur. ‘Ode aan het Varken’( Ode to the Pig, patronen van staal en houten podium, 2018), is een varken dat naar vrijheid springt en reist van stad naar stad om aandacht te vragen voor de leefsituatie van varkens. Beide beelden reizen door Nederland, België en Duitsland. Onder de sculpturen is een podium en een bankje waar passanten kunnen zitten om het dier te vergezellen.
Mook haar prentenboek, Ode aan de Wildernis, werd uitgebracht bij KNNV Uitgeverij (2016). Versjes en illustraties over het vrije leven van wilde dieren. Mooks patronen zijn verweven in zowel haar tekeningen als in haar beelden. Zelf noemt ze haar frequent gebruikte patroon een ‘liefdespatroon’ aangezien het uit een hartvorm is ontsproten.
- º (en-US) Ode to the Wilderness Geraadpleegd op 2021-01-13