Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Janneke Peper
Janneke Peper (januari 1951) is een voormalig Nederlandse zangeres uit Winschoten. Zij was actief van 1962 tot 1967. De Groningse bracht in totaal zeven singles uit; vier Nederlandstalige en drie Duitstalige.
Peper won toen zij op de lagere school zat amateurwedstrijden voor tieners in Vlagtwedde, Bellingwolde, Eext en Winschoten. Al op elfjarige leeftijd verving zij bij een optreden Willeke Alberti en trad zij op met beroepsartiesten, waaronder het kwartet van John de Mol sr. en de Dixieland Pipers. Peper begeleidde zichzelf daarbij op haar accordeon.[1] Met Eppe Bodde vormde zij tijdelijk het zangduo Sjan & Eppi.[2]
Jan Beijering liet haar optreden in zijn Hotel Beijering in Vlagtwedde.[3] Zanger Gert Timmerman merkte haar daar in 1964 op. Hij ontfermde zich over haar en in maart 1966 trad zij op in zijn televisieprogramma Is Gert Thuis?[4] Zij zong er het lied Skibbeldi-babdi-baby. Zes weken eerder had zij op de Nederlandse televisie gedebuteerd bij Mies Bouwman in het tv-programma Mies en scène.[4] In West-Duitsland trad zij veel op met het orkest van Werner Müller.[2]
In 1966 deed zij als vijftienjarige voor Nederland mee aan het Songfestival van Knokke, waar zes Europese landenploegen het tegen elkaar opnamen. Peper zat in een team met onder andere Martine Bijl en Ronnie Tober. In de finale werd verloren van Engeland met Engelbert Humperdinck in de gelederen. Nederland werd tweede.[5] Na Knokke groeide haar populariteit en trad zij in West-Duitsland op met het orkest van Kurt Edelhagen en ook in België verzorgde zij optredens.[6]
Peper zong na het Knokkefestival in een Duitse televisiefilm met Silvio Francesco, een broer van de Italiaanse zangeres Caterina Valente die ook meespeelde.[7][8] Zij trad op in Chris Howland's televisieprogramma 'Howland in Holland'. Jackie Bulterman schreef speciaal voor haar het lied 'Harry (lijm toch mijn hart)'.[8] Herman Rinket werd na het Knokkefestival haar agent.[8]
In 1967 zong zij in het KRO-programma 'WAAUW', een van de eerste popprogramma's op de Nederlandse televisie en gepresenteerd door Theo Stokkink. Datzelfde jaar stopte zij met optreden. Zij kon de druk niet meer aan.[2]
Frank Dam portretteerde haar in 2002 in zijn boek 'Beatmeisjes, 1963-1969'.
Discografie
1963
- Waarom rij je zo hard, pappie / Moeder wil je me vergeven (Imperial)
1965
- Rotarose Liebesbriefe / Skibbeldi-babdi-baby (Decca Records)
1966
- Skibbeldi-babdi-baby / Lilablauwe liefdesbriefjes (Decca Records)
- Oh, ich bin kein kleines Baby mehr / Meine Träume (Decca Records)
- Over en over / Ik ga met jou (Decca Records)
- Als ik maar nee zeggen kon / Harry (lijm toch mijn hart) (Decca Records)
1967
- Liebe ist ein heißes Eisen / Küssen ist doch nicht verboten (Decca Record
'The Rocking Recordings 1965-1966', zes tracks van in totaal 13 minuten en 28 seconden.[2]
Bronnen, noten en/of referenties
|