Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Jan Van Calsteren
Jan van Calsteren(1920 -1999) was een lid van het Belgisch verzet in de Tweede Wereldoorlog
Levensloop
Van Calsteren volgde eind jaren' 30 een opleiding aan de stedelijke normaalschool tot leraar. Hij was in die periode net voor de Tweede Wereldoorlog reeds fervent antifascist. Hij leerde bij de communistische jongeren zijn latere echtgenote Maria Verstappen kennen.
Tweede Wereldoorlog
Tijdens de Tweede Wereldoorlog richtte hij met Robert Wolstijn in juli 1940 de Patriottische Milities op, een groep die later aansloot bij het linkse Onafhankelijkheidsfront. Hij verspreidde hierop sluikpers, nam deel aan schilder- en plakacties, zamelde geld in voor familieleden van gearresteerde verzetslui, saboteerde materiaal en installaties van de Duitse bezetter, etc.
Hij werd van 12 augustus 1941 tot 24 oktober 1942 vastgehouden door de Duitsers en meermaals door de Gestapo ondervraagd over zijn ‘verdachte’ activiteiten. Hierop stopte hij zijn contacten met de Revolutionaire Volksjeugd om de andere verzetslieden niet in gevaar te brengen.
Zijn arrestatie zette Van Calsteren aan tot harder verzet en gewapende acties zoals een aanslag op twee officieren van de Vlaamse Wacht op 5 januari 1943. Vier dagen later werd Jan Van Calsteren opnieuw aangehouden, in zijn werden exemplaren van het sluikblad België Vrij aangetroffen. Van Calsteren werd hierop opgesloten gevangenis in de Begijnenstraat in Antwerpen en vervolgens in het Fort van Breendonk waar hij meermaals werd gemarteld, o.m. door hem met de handen op de rug aan een katrol omhoog te trekken en te laten neervallen op twee driehoekige houten blokken.
Op 7 februari 1944 werd Van Calsteren overgeplaatst naar concentratiekamp in Kamp Vucht (Nederland) dat hij na de oorlog omschreef als “een paradijs in vergelijking met Breendonk”. Door de eerste brief die zijn moeder kon versturen naar Vucht leerde Van Calsteren dat zijn verloofde werd vastgehouden in concentratiekamp van Ravensbrück. Van Calsteren werd na Vucht overgeplaatst naar Dachau en Natzweiler-Struthof
Van Calsteren werd op 24 mei 1944 gedeporteerd naar Dachau. Hij werd hier opnieuw mishandeld, onder meer door een kapo die hem in kokend sop duwde, toch kreeg hij ondanks de ondraaglijke pijn geen verzorging omdat dit soort brandwonden niet verzorgd kon worden in een concentratiekamp. Een week na dit incident werd hij ter dood veroordeeld. De executie werd tot 4x toe uitgesteld omdat een Belgische dokter-medegevangene oordeelde dat hij nog teveel verwond was door het brandwondenincident. Dit redde zijn leven. Op 29 april 1945 werd Dachau bevrijd door het Amerikaanse leger.
Na de oorlog
Na de oorlog werkte Van Calsteren als leraar aan het Stedelijk Instituut voor Sierkunsten en Ambachten in Antwerpen.
Daarnaast werd hij jeugdschrijver en verzorgde hij mee de radio-uitzendingen van het Humanistisch Verbond. Hij schreef vooral over democratie en het verzet tegen autoriteit. Hij schreef onder meer voor het tijdschrift van het Onafhankelijkheidsfront, Bevrijding, het vakbondsblad van ACOD-onderwijs, en het tijdschrift van het Anti-Fascistisch Front (AFF) en gaf als voorzitter van het Onafhankelijkheidsfront regio Antwerpen talloze voordrachten.
Zijn begrafenisplechtigheid op 16 juli 1999 werd afgesloten met een opname van Van Calsteren die het lied van de moorsoldaten zong, door Jan in een Nederlandse vertaling gezongen als De veensoldaten.
Nagedachtenis
Op 4 juni 2023 werd een struikelsteen geplaatst ter zijner nagedachtenis.[1]
| Bronnen, noten en/of referenties
|