Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Jan Barrette
Jan Barrette (Zaandam, 27 februari 1889 – Zaandam, 15 oktober 1929) was een Nederlands worstelaar. Hij is tweemaal Nederlands kampioen geweest en kwam in de periode 1907 tot 1923 regelmatig uit op Nationale en regionale wedstrijden, voornamelijk in Noord-Holland.
Jan Barrette was van beroep kastelein. In de periode 1907 tot 1923 won hij vele toernooien. In 1908 was hij Nederlands kampioen Grieks-Romeins worstelen in de categorie lichtgewicht. In 1911 was hij Nederlands kampioen in de categorie middengewicht. Na zijn actieve loopbaan werd hij scheidsrechter. Hij overleed op jonge leeftijd, slechts 40 jaar oud.
Crisistijd en de worstelsport
Omstreeks 1910 maakte de worstelsport een geweldige opgang en hieruit kwamen vooral in de Zaanstreek een stel echte kampioenen voort. De cafés golden in die tijd als strijdperk en opmerkelijk was, dat een aantal vooraanstaande worstelaars als kastelein aan de kost kwamen. Jan Barrette worstelde in Zaandam vanaf zijn jeugd tot eind 1915 bij zijn vereniging "Z.A.C. de Halter", totdat hij overstapte naar de andere worstelvereniging in Zaandam, "Sandow". Jan werkte als kastelein in een café aan de Gedempte Oude Gracht. In 1922 kochten Jan en zijn vrouw Maartje Sol (beiden 32 jaar oud) een eigen café in de Jacobstraat 5 in Haarlem, waar ze ook gingen wonen (boven het café). Jan ruilde ook zijn Zaanse worstelclub voor worstelvereniging "Hercules" in Haarlem. Getraind werd er in een klein rokerig zaaltje achter een café. Kleed- of wasgelegenheid was er vrijwel niet. En de kastelein en zijn vrouw Maartje wilden wel graag dat er ook nog wat werd verteerd. Logisch als je bedenkt dat er maar heel weinig huur werd betaald voor het zaaltje. Dit was in het begin van de crisis-jaren.
Jan Barrette en Jan Sint
Vooral de duels, die Barrette tegen de Wormerveerder Jan Sint uitvocht, stonden in het middelpunt van de belangstelling. Nu eens stonden deze twee matadors op het gebied van de krachtsport in het café van Barrette oog in oog met elkaar, dan weer bonden zij de strijd in Wormerveer aan in het café van Sint aan de Transvaalstraat. Het waren partijen waarvan de liefhebbers zaten te smullen, want Barrette en de iets kleinere Sint gaven elkaar geen duimbreed toe. Tijdens elke partij van deze twee Zaankanters was de mat omhuld met een grote schare supporters, die Sint meestal aan het langste eind zagen trekken. Erg overtuigend waren de overwinningen van de Wormerveerder echter niet, want hij zegevierde dan slechts met een gering puntenverschil.
Ook op het kampioenschap van Nederland ontmoetten Sint en Barrette elkaar altijd en wel in de middengewichtklasse. In de meeste gevallen kwamen zij in de finale aan bod en het laat zich begrijpen, dat het er dan hard van langs ging. Barrette kwam tweemaal in het bezit van de nationale titel, doch de zegekar van Sint droeg een nog veel zwaardere lading tropeeën. In 1912 stond de Achilles-man Sint op het hoogtepunt van zijn krachten. Toen was hij de enige Nederlandse worstelaar, die voor de Olympische Spelen in Stockholm uitverkoren was. Dat was in die tijd een geweldige onderscheiding. Geladen trok de Wormerveerder naar de Zweedse hoofdstad, dwong er verschillende tegenstanders tot capitulatie, maar werd ten slotte zonder prijs naar huis gestuurd.
Spanning
De duels in de cafés gingen inmiddels gewoon door en veel jongeren voelden zich tot de worstelsport aangetrokken. Een groot korps kampioenen diende zich aan en trad daarmee in de voetsporen van Sint, Barrette en niet te vergeten Jaap Westrop, die in 1910 Europees kampioen werd. Qua spanning bleken de duels, zoals Sint en Barrette uitvochten, niet te evenaren. De Zaandamse kastelein, wiens café aan de Gedempte Oude Gracht stond, was bijvoorbeeld een meester in het bruggen. Dit is de stand, waarbij de worstelaar met zijn hoofd en benen op de mat rust. Dit is de enige manier om niet met de schouders, hetgeen verlies betekent, op de mat te komen. In Beverwijk, waar de kampioenschappen van Noord-Holland georganiseerd werden, presteerde Barrette het eens zich een half uur in de brugstand te handhaven. Sint deed echter geen pogingen om zijn tegenstander te overrompelen, omdat Barrette vanuit de brugstand een zeer felle aanval wist op te bouwen. Tijdens dat duel in Beverwijk was er in het café een strijkje en Barrette voelde zich zo op zijn gemak in de brugstand, dat hij met zijn voeten op de maat ging slaan. Dit tot grote hilariteit van het publiek. Sint liet zich evenwel niet kennen, want even later begon ook hij met zijn voeten de maat te volgen.
De wedstrijden tussen Sint en Barrette blijven echter in de herinnering van velen het toppunt van de Nederlandse worstelsport. Deze worstelaars hebben het aanzien van het worstelen ook langzaam maar zeker veranderd van een worstelsport die eerst alleen werd beoefend in een ‘kroegensfeer’, naar een betere omgeving. Die ”kroegensfeer” werd niet negatief bedoeld. Leden als Barrette en Sint, die hun lokaliteiten afstonden om worstelwedstrijden te organiseren of daar zelf aan deel te nemen, verdienden een eerlijke boterham en hebben veel bijgedragen tot de verdere ontwikkeling van de worstelsport.
Carrière als worstelaar (Grieks/Romeins)
Wedstrijd | Lokatie | Categorie | Prestatie | Datum | Plaats |
Kampioenschap van Nederland 1907 | A.A.C.Hercules, Amsterdam | lichtgewicht | 4e plaats | 24 maart 1907 | Amsterdam |
Kampioenschap van Nederland 1908 | A.A.C.Arena, Amsterdam | lichtgewicht | 1e plaats | 04 mei 1908 | Amsterdam |
Kwalificatiewedstr. Olymp.Spelen 1908 London | het Brongebouw in Haarlem | lichtgewicht | uitgeschakeld | 21 juni 1908 | Haarlem |
Kampioenschap van Noord Holland | "Sandows", gebouw Plancius | middengewicht | 2e plaats | 16 mei 1909 | Amsterdam |
Kampioenschap Nederland vrij worstelen | tuin van “het Tolhuis over het IJ” | middengewicht | 3e plaats | 5 september 1909 | Amsterdam |
Districtswedstr worstelen Amsterdam eo | “Sandows”, gebouw Plancius | lichtgewicht | 2e plaats | 14 november 1909 | Amsterdam |
Krachtsport wedstrijden | in de gemeente Buren | lichtgewicht | 2e plaats | 17 mei 1910 | Buren (Gld) |
Sportfeesten voor julileum N.B.L.O. | ’s-Gravenhage | lichtgewicht | 3e plaats | 31 juli 1910 | ‘s-Gravenhage |
Kampioenschap van Nederland 1911 | onbekend | middengewicht | 1e plaats | onbekend | onbekend |
Districtswedstrijden worstelen Zaandam | Worstelclub “de Halter” | middengewicht | 2e plaats | 22 + 29 juni 1913 | Zaandam |
Kampioenschap van Nederland 1913 | “Achilles”, Arnhem | middengewicht | 2e plaats | 25/26 december 1913 | Arnhem |
Kampioenschap Noord Holland 1916 | “Ursus”, Watergraafsmeer | middengewicht | 1e plaats | 17 december 1916 | Amsterdam |
Kampioenschap Noord Nederland 1919 | onbekend | middengewicht | 1e plaats | juni 1919 | onbekend |
Kampioenschap van Nederland 1919 | “Ursus”, Watergraafsmeer | middengewicht | 2e plaats | 14 december 1919 | Amsterdam |
Worstelwedstrijden in Haarlem | Haarlemsche Athletenclub “Hercules” | middengewicht | 1e plaats | 3 oktober 1923 | Haarlem |
Worstelwedstrijden in Haarlem + Extra prijs voor de snelste overwinning (1.52) |
Haarlemsche Athletenclub “Hercules” | middengewicht | 1e plaats | 7 november 1923 | Haarlem |
Kampioenschap van Nederland 1923 | Athletenclub “Door Oefening Kracht” | middengewicht | uitgeschakeld[1] | 25 november 1923 | Amsterdam |
Nederlands kampioen worstelen
Onderdeel | Jaar |
Categorie Lichtgewicht | 1908 |
Categorie Middengewicht | 1911 |
Bronnen, noten en/of referenties
|