Jacob Jan van der Schuit

Jan Jacob van der Schuit
Persoonlijke gegevens
Geboortedatum	25 augustus 1882
Geboorteplaats	Den Haag
Overlijdensdatum	10 juni 1968
Overlijdensplaats	Utrecht
Nationaliteit	Nederlandse
Werkzaamheden
Universiteit	Theologische School
Overig
Religie	Christelijk Gereformeerd

Jan Jacob van der Schuit (Den Haag, 25 augustus 1882 - Utrecht, 10 juni 1968) was een Nederlands theoloog en docent/hoogleraar aan de Theologische School van de Christelijke Gereformeerde Kerken

Van der Schuit was van huis uit niet kerks of gelovig opgevoed, door vriendjes kwam hij in aanraking met het Evangelie. Mede door deze vriendjes volgde hij catechisatie bij ds. J. Wisse Czn. in Den Haag, deze ds. Wisse was in 1892 niet meegegaan met de Doleantie maar was Christelijk Gereformeerd gebleven. Van 1900 tot 1907 studeerde Van der Schuit aan de Theologische School van de Christelijke Gereformeerde Kerken die toen nog in Rijswijk stond. Op 10 november 1907 deed hij intrede als predikant in de Christelijke Gereformeerde Kerk te Kampen. Hij schreef veel artikelen in De Wekker en kreeg een meningsverschil met Pieter Johannes Marie de Bruin. Dit verschil van inzicht wordt op de synode beslecht en Van der Schuit krijgt gelijk. Na Kampen diende Van der Schuit de gemeente te Amsterdam van 1914 tot 1922. In 1922 werd hij hoogleraar aan de Theologische School die inmiddels naar Apeldoorn was verhuisd. Professor van de Schuit is ook een tijd hoofdredacteur geweest van De Wekker, het officiële landelijke blad van de Christelijke Gereformeerde Kerken in Nederland. Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft hij - samen met ds. Nieuwenhuijze - een aanvraag gedaan om De Wekker vrij te geven, wat hem gelukte.

Theologisch debat

Met docent De Bruin - eveneens Christelijk Gereformeerd - verschilde Van der Schuit van mening over de verbinding tussen het doen van openbare geloofsbelijdenis en het vieren van het heilig Avondmaal. Dit meningsverschil van werd door de synode opgelost, toen zij zich uitsprak in de lijn met Van der Schuit. Een ander 'conflict' was dat met ds. Kersten, voorman van de Gereformeerde Gemeenten. Samen met ds. Jongeleen voerde Van der Schuit jarenlang een scherpe polemiek over het verbond met onder anderen ds. Kersten. Kersten vereenzelvigde het verbond der verlossing en verbond der genade en was daarom van mening dat alleen de uitverkorenen tot het verbond behoorden. In de 20ste eeuw werden hier van verschillende kanten bezwaren tegen ingebracht, onder anderen door Heyns, Jongeleen en Van der Schuit. Van der Schuit en Jongeleen betoogden dat alle gedoopten tot het verbond behoorden en dat dit niet zaligmakend is. Van der Schuit werkte graag met het onderscheid tussen schenking en deelachtigmaking. Tot op de dag van vandaag worden veel christelijk gereformeerden drie verbonders genoemd door veelal de leden van de Gereformeerde Gemeenten. Voor de laatsten is het een veel groter item dan voor de Christelijk Gereformeerden zelf, waar de huidige discussies zich meer afspelen op het gebied van de hermeneutiek dan dat van de dogmatiek. Zodoende is Van der Schuit van grote invloed geweest op de theologische koers en plaatsbepaling van de Christelijke Gereformeerde Kerken.

Werken van Van der Schuit

• Dr. A. Kuyper en de sluimerende wedergeboorte (1926)
• Hendrik de Cock, de vader der Afscheiding, naast Luther en Calvijn (1934)
• Afscheiding--doleantie getoetst aan het handboek van het kerkrecht der doleantie (1934)
• De Dordtsche Synode en het supra-lapsarisme (1937)
• Dogma-geschiedenis (1947)
• Christus en de autoriteit der Heilge Schrift en de Wereldraad van kerken (1948)
• Ten dis geleid (1961)
• Het verbond der verlossing : Antwoord op de vraag : Twee of drie verbonden? (1952, 1982)