Uitklappen
Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed
rel=nofollow

Isolatie (psychologie)

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Zie ook : isolatie (doorverwijzing), voor andere betekenissen van "isolatie".

Isolatie is een term uit de psychologie, die voor het eerst werd gebruikt door Sigmund Freud. Isolatie betekent dat een persoon twee onverenigbare soorten mentale toestand/activiteit van elkaar kan scheiden als een middel om zijn conflict te verzachten. Bijvoorbeeld een herinnering en het gevoel dat daaraan verbonden is.

Bij isolatie worden conflictueuze ideeën toegestaan in het bewustzijn in een geïntellectualiseerde vorm; de verontrustende gevoelens die ermee zijn verbonden, worden echter geblokkeerd. Het ego kan een stroom van ideeën die eruitziet als "vrije" associaties toestaan, maar de ideeën worden gescheiden van hun bijbehorende gevoelens. Een patiënt zou bijvoorbeeld kunnen spreken over intense seksuele ontmoetingen, maar op een afstandelijke, emotieloze manier.

Zie ook

Literatuur

  • Anna Freud, The Ego and the Mechanisms of Defence (1936)