Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Isabelle Blume
| Isabelle Blume | ||
| Volledige naam | Isabelle Rachel Blume-Grégoire | |
| Geboren | Baudour, 22 mei 1892 | |
| Overleden | Brussel, 12 maart 1975 | |
| Kieskring |  Brussel 1932 - 1954) Bergen (1965 - 1970)
| |
| Regio |  Wallonië
| |
| Land | .png){kind=small} België
| |
| Functie | Politica | |
| Partij | 1932 - 1951: POB / PSB 1964 - 1970: PCB | |
| Functies | ||
| ? - ? | Nationaal secretaris NASV | |
| 1932 | Gemeenteraadslid Ukkel | |
| 1936 - 1954 | Volksvertegenwoordiger | |
| 1965 - 1970 | Gemeenteraadslid Hornu | |
| 1965 - 1966 | Medevoorzitter Wereldvredesraad | |
| 1966 - 1969 | Voorzitter Wereldvredesraad | |
Isabelle Blume, geboren als Isabelle Rachel Grégoire, (Baudour, 22 mei 1892 - Brussel, 12 maart 1975[1]) was een Belgisch politica voor de POB en diens opvolger de PSB en later voor de PCB.
Levensloop
Isabelle Grégoire was de dochter van een protestantse dominee. In 1913 huwde ze David Blume (1886-1959), eveneens een protestantse dominee en achtbare meester van de vrijmetselaarsloge Les Amis Philanthropes n° 2. Ze zijn de ouders van Jean Blume, van Alain Blume, kolonel van het Belgische vliegwezen en van Edith Blume die trouwde met een Goldschläger.
Regentes van opleiding, werd Isabelle Grégoire leidinggevend bij de Socialistische Vrouwen en Les Vacances Ouvrières (VO).[2] Ze werd verkozen tot gemeenteraadslid van Ukkel in 1932 maar zetelde slechts een maand. In 1936 werd ze verkozen tot volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Brussel, een mandaat dat ze uitoefende tot 1954.
Voor de oorlog verzette ze zich tegen de neutraliteitspolitiek van België en tegen de 'autoritaire' zwenking binnen de Belgische Werkliedenpartij onder het voorzitterschap van Hendrik De Man. Ze koos ook heel actief partij voor de republikeinen tijdens de Spaanse Burgeroorlog. In 1940 vluchtte ze naar Londen, waar ze samenwerkte met Camille Huysmans. Na de oorlog werd ze opnieuw socialistisch volksvertegenwoordiger, maar haar "onkritische" houding tegenover de Sovjet-Unie, maakte dat ze in 1951 uit de partij werd gestoten. Pas in 1964 sloot ze zich aan bij de Kommunistische Partij van België. Ze werd voor deze partij verkozen tot gemeenteraadslid in Hornu, alwaar ze zetelde van 1965 tot 1970.[3]
Ze was zeer actief in vredesinitiatieven vanuit het communistische kamp en ontving hiervoor in 1953 de Stalinprijs. Ook was ze zeer actief in de Wereldvredesraad, ze was medevoorzitter (1965-1966) en voorzitter (1966-69) van deze organisatie. Ze werd tot ontslag gedwongen toen ze de Sovjetinval tijdens de Praagse Lente bekritiseerde. Ze was ook een militante voor de vrouwenemancipatie.
Publicaties
- Dix femmes illustres, Brussel, 1932
- La Commune et nous, Brussel, 1938
- De la frontière du Laos à la rivière Ben'Hai, Hanoi, 1961
Literatuur
- Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
- Pascal DELWIT, La vie politique en Belgique de 1830 à nos jours, Brussel, ULB, 2010.
- José GOTOVITCH, Isabelle Blume, in: Nouvelle Biographie Nationale de Belgique, T. XI, Brussel, 2012.