Ingrediëntendeclaratie

De ingrediëntendeclaratie is de door de Nederlandse wet verplichte ingrediëntenlijst die op op de buitenkant van het verpakte levensmiddelen product afgedrukt is. Dit is het Warenwetbesluit Etikettering van levensmiddelen.^[1] Meestal is de ingrediëntendeclaratie op het etiket geplaatst, maar soms wordt er met een sticker op een plasticverpakking aan de wettelijke verplichting voldaan.

De levensmiddelenindustrie moet vertellen waar hun product uit bestaat maar heeft ook een recept met een bepaalde smaak dat zij wil beschermen. De regelgeving vermeldt diverse zaken hierover.

De hoeveelheden van de voedingsstoffen in aflopende hoeveelsheidsvolgorde moet worden weer gegeven. Van veel naar weinig dus.
Verder moeten hulpstoffen, zoals E-nummers, apart worden aangegeven, maar dat kan ook met de wetenschappelijke naam, als voorbeeld: E621, ve-tsin, mononatriumglutamaat en MSG zijn dezelfde smaakversterker.
Naar aanleiding van mogelijke allergieën is er een lijst met voedingstoffen die verplicht extra aangegeven moeten worden als deze in het product zitten.

In samenhang met een andere lijst, namelijk de voedingswaardedeclaratie, kan de consument zichzelf informeren over het nut en de gewenstheid van het voedingsmiddel. Iemand met notenallergie zal geen amandelvulling willen consumeren bijvoorbeeld.

Door de mechanisatie van de voedingsindustrie blijven er vaak kleine restjes in de machines achter. Deze machines worden namelijk voor het verwerken van diverse producten ingezet en er kunnen dus restjes van een ander product in het later gemaakte product terecht komen. Daarom is de vermeldingsverplichting uitgebreid met allergie-informatie die vermeldt dat er in dezelfde fabriek ook andere producten zijn verwerkt.

Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)