Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Hovawart
Hovawart | ||
Bestand:Dog Hovavart.jpg | ||
Basisinformatie | ||
Oorsprong | Duitsland | |
Classificatie | FCI: Groep 2 Sectie 2.2 #190 Zie ook de lijst van FCI-nummers | |
Hond - Lijst van hondenrassen |
De hovawart is een hondenras.
Geschiedenis
De Hovawart ontstond in het begin van de 20e eeuw in Duitsland. Kurt Friedrich König en zijn vader Bertram König begonnen in 1922 uit de typische boerenhond, door inkruising met Newfoundlanders, Leonbergers, Duitse herders, Kuvaszs en een Afrikaanse wilde hond, een langharige hond met hangende oren te fokken.
In 1937 werd de Hovawart als ras erkend.
Uiterlijk
De Hovawart is een langharige hond met hangende oren. De vachtkleuren beperken zich tot drie hoofdkleuren: blond, zwart-blond (betekent zwart met bruine aftekeningen) en zwart. De verdeling binnen het ras bedraagt 60 % zwart-blond, 30% blond en 10% zwart. Behalve bij een blond/blond kruising kunnen alle kleuren binnen een paring in de pups ontstaan. De schofthoogte van een reu bevindt zich tussen de 63 cm en 70 cm en van een teef tussen 58 cm en 65 cm.
Karakter
De Hovawart is een zelfstandige en zelfbewuste hond. Onvoorwaardelijke gehoorzaamheid zoals bij de Duitse herder, zal men bij de Hovawart slechts bij uitzondering terugvinden.[bron?] Dit is wellicht te verklaren door het feit dat de Hovawart nog tot op hoge leeftijd erg speels is. Daarom is het nodig dat het opvoeden steeds op een motiverende, speelse manier gebeurt, anders zal alleen maar het omgekeerde effect bereikt worden. Door de speelsheid op late leeftijd is het nodig om over meerdere jaren met de hond te trainen. Het ras is ook erg geschikt om mee te sporten: behendigheid, gehoorzaamheid (al moet er extra energie in gestoken worden [bron?]), noem maar op. Daarnaast beschikt deze hond over een bovengemiddeld goede neus die hem voor speuren heel geschikt maakt.[bron?] De Hovawart is gekwalificeerd als werkhond, dit geeft de mogelijkheid om er officiële werkhonden-examens als IPO, SpH en UV mee te doen. Door de beperkte populatie is er geen specifieke Hovawart-werkhondengroep en zal bij een andere werkhondengroep aansluiting moeten worden gezocht.
De Hovawart is voor zijn baas en familie ook een zeer lieve hond. Een Hovawart is ook erftrouw en bewaakt het goed. Door zijn eigenzinnigheid heeft hij de neiging zijn terrein wat groter te maken, dus vrij waken is niet altijd aan te raden. Achter een hek of aangelijnd is hij echter een geweldige waker.
Er wordt over een reu vaak gezegd dat hij dominanter is dan de teef, dat is vaak ook zo en vooral als ze pup en puber zijn, proberen ze elke dag opnieuw wat hogerop in de roedel te komen. Teven zijn vaak wat feller.
Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)
FCI groep 2: Pinschers, Schnauzers, Molossers en Zwitserse Sennenhonden |
---|